امید

من اعتقاد دارم کسي که يک ميليون تومان براي تهيه بليت تئاتر هزينه مي‌کند، اصلا براي تماشاي تئاتر نمي‌آيد. ما يکسري آدم مرفه در جامعه خود داريم که به‌دنبال تئاترهايي خاص هستند. به نظر من کثرت تماشاگر هرگز نمي‌تواند دليلي باشد بر اينکه آيا تئاتري موفق است يا خير. يکي از بزرگان تئاتر هميشه به من مي‌گفت «بهتر است فقط پنج رديف تماشاگر در سالن حضور پيدا کنند اما مخاطب واقعي تئاتر باشند.» من هرگز به اين مسئله اعتقادي نداشته‌ام و اصلا مسائلي مانند بازار سياه را قبول ندارم و اين موضوع را توهين مي‌دانم. خودم ازجمله کساني بودم که در جلسات هماهنگي اجراهايم، چانه مي‌زدم تا قيمت بليت اجرايم کمتر شود چون معتقد بودم اگر يک کارمند بخواهد به تماشاي اجراي من بيايد، با دو بچه و همسرش چهار نفر مي‌شوند و تهيه بليت 50، 60 هزار توماني هم براي او مشکل است. من چانه زدم و قيمت بليت تئاتر خودمان را در حد 30 هزار تومان نگه داشتم. به‌هيچ‌عنوان قبول ندارم با يک ميليون تومان براي هر بليت قرار است اتفاق ويژه‌اي براي تئاتر رخ دهد. تئاتر نبايد وارد اين مسائل شود و مطمئنم چنين هم نخواهد شد. اگر هم قرار باشد چنين اتفاقي رخ دهد، آن را توهين مي‌دانم.