امید

به گزارش امیدنامه به نقل از تازه‌نیوز، محمدیان، فعال فرهنگی در خصوص تناقض برخی از بندهای آیین‌نامه با قانون مجلس می‌گوید: طبق ماده ۴ قانون رتبه‌بندی، رتبه‌بندی برای کلیه معلمان است. این موضوعی است که بعد از تصویب قانون به صراحت از سوی نمایندگان مجلس مطرح شد و رئیس کمیسیون آموزش هم اعلام کرد که حداقل حقوق معلمان به چیزی حدود ۷میلیون و ۲۰۰هزار تومان می‌رسد.

وی در توضیح بیشتر می‌گوید: در آیین‌نامه‌ی وزارت آموزش و پرورش، برای پایین‌ترین سطح رتبه‌ها تا نسخه شماره ۲۵ از واژه‌ی «حداقل» استفاده شده بود. یعنی مثلا گفته شده بود آموزشیار معلم باید «حداقل» فلان امتیاز را داشته باشد. ما بارها اعتراض کردیم که این در تضاد با ماده ۴ قانون است. به دنبال این اعتراضات وزارت در نسخه ۲۶ واژه‌‎ی «حداقل» را حذف کرد و به جای آن از واژه‌ی «تا» استفاده کرد. اما متاسفانه در هیئت دولت مجددا واژه‌ی حداقل در آیین نامه گنجانده شد که با این اوصاف بخشی از همکاران ما از شمولیت قانون خارج می‌شوند.

این فعال فرهنگی می‌گوید: در جدولی که در آیین‌نامه قرار دارد، برای آموزشیار معلم شایستگی‌هایی ذکر شده که اگر معلم آن شایستگی‌ها را نداشته باشد نمی‌تواند رتبه کسب کند. اما همانطور که گفتم طبق ماده ۴ همه باید بتوانند رتبه یک را کسب کنند. اینکه برای پایین‌ترین رتبه شرط امتیاز گذاشته می‌شود خلاف قانون است.

به گفته‌ی محمدیان؛ آیین‌نامه‌ی رتبه‌بندیِ معلمان ایراداتی دارد که برخی از آنها را نمی‌توان نادیده گرفت.

او سپس به برخی از این ایرادات اشاره می‌کند: در ماده دو این آیین نامه به ارزیابان حرفه‌ای اشاره شده و بیان شده که افراد صاحب‌نظری باید از دانشگاه بیایند و معلمان را ارزیابی کنند. سوال ما این است که چگونه افرادِ غیرمعلم که با کار معلمی آشنایی ندارند می‌توانند ما را ارزیابی کنند؟ ضمن اینکه این خلاف ماده ۷ قانون مجلس است. چون در این ماده در خصوص اجرای قانون رتبه‌بندی اشاره‌ای به ارزیابان حرفه‌ای نشده است.

محمدیان ادامه می‌دهد: نکته‌ی دوم تبصره ۳ماده ۳ آیین‌نامه است. در این تبصره گفته شده نیروهای فاقد کد شناسنامه استخدامِ مورد تایید سازمان اداری و استخدامی، مشمول رتبه‌بندی نمی‌شنود. خب ما چیزی حدود ۸۰هزار معلم داریم که طرح مهر آفرین هستند و کد استخدامی ندارند. همچنین در چند سال اخیر نیروهایی که جذب کرده‌ایم کد استخدام روی حکم کارگزینیِ خود ندارند و این موضوع آن‌ها را نگران کرده است. البته اینها ردیف استخدامی داشته‌اند که جذب شده‌اند اما در حکمشان کد شناسایی استخدام ندارند.

این فعال فرهنگی می‌گوید: در همین تبصره به نیروهای مازاد یا در اختیار مدرسه اشاره شده است که مشمول رتبه‌بندی نمی‌شوند. اما ما به این منتقد هستیم. به هر حال اینها جزو نظام آموزش و پرورش هستند و نیرویی که مازاد شده به اختیار مازاد نشده است بلکه آموزش و پرورش می‌تواند برای او کلاس تعریف کند.

محمدیان در پاسخ به این سوال که آیا نیروهای اداری نیز مشمول این قانون می‌شوند، می‌گوید: خیر؛ کسانی که تحت عنوان معلم استخدام شده‌اند مشمول رتبه‌بندی می‌شوند. بخش زیادی از نیروهای اداری ما معلم هستند و بنا به دلایلی کار اداری می‌کنند. اما آن‌ها که صرفا اداری استخدام می‌شوند مشمول این قانون نمی‌شوند. البته در آیین نامه گفته شده اگر این افراد تبدیل وضعیت شوند و تغییر رسته شغلی دهند، رتبه‌بندی برای آن‌ها هم در نظر گرفته می‌شود.

وی ادامه می‌دهد: همچنین در تبصره سه ماده ۴ گفته شده برای احراز رتبه‌ها وزارت شیوه‌نامه‌ای تعریف کند و این شیوه‌نامه با همکاری سازمان اداری و استخدامی و به تائید وزارت آموزش و پرورش برسد. ما این را خلاف ما ۹ قانون رتبه‌بندی می‌دانیم. در ماده ۹ بیان شده که دو نفر از اعضای کمیسیون آموزش باید در تدوینِ آیین نامه که شیوه نانه نیز بخشی از آن است حضور داشته باشند.

محمدیان به تبصره ۵ ماده ۴ آیین نامه اشاره می‌کند و می‌گوید: در این تبصره آمده «در مواردی که بر اساس قوانین مربوط، بازنشستگی افراد شاغل مشمول در اختیار وزارت می‌باشد، اجرای رتبه‌بندی منوط به حداقل دو سال خدمت در آموزش و پرورش از تاریخ اجرای این آیین نامه است.» خب دو تفسیر از این تبصره وجود دارد. اول اینکه مربوط به افرادی است که می‌خواهند پیش از موعد بازنشست شوند و دوم مربوط به همه‌ی افرادی است که می‌خواهند بازنشست شوند.

اون می‌گوید: درخواست ما این است که اول اینکه این را شفاف بگویند و تفسیر کنند. دوم پاسخ بدهند که کجای قانون مجلس گفته فرد حتما باید دو سال بعد از اجرای قانون فعالیت معلمی داشته باشد تا مشمول قانون رتبه‌بندی شوند؟

این فعال فرهنگی همچنین به ماده ۵ آیین‌نامه اشاره می‌کند: در این ماده آمده «مشمولانی که پس از ارزیابی نخست، حداقل امتیاز لازم برای احراز رتبه آموزشیار معلم را کسب ننمایند، از تاریخ‌عدم احراز رتبه، برای مدت یکسال به آن‌ها فوق‌العاده رتبه آموزشیار معلمی پرداخت خواهد شد. این دسته از مشمولان می‌توانند در فرصت یکساله با کسب امتیاز لازم و ارزیابی مجدد در یکی از رتبه‌ها قرار گیرند.» ما قبلا گفتیم که همه‌ی معلمان باید بتوانند تحت هر شرایطی رتبه‌ی یک را کسب کنند اما این آیین‌نامه خلاف قانون عمل کرده و شرط و شروط گذاشته است. اگر فرد بعد از یک سال باز امتیازات را کسب نکرد چه؟! قرار است با آن معلم چه کار کنید؟

محمدیان با اشاره به تبصره دو ماده ۵ ادامه می‌دهد: در این تبصره آمده «تمامی افراد جدیدالاستخدام (به‌استثنای متعهدین خدمت و سایر مشمولین دارای قانون خاص) به صورت پیمانی به‌کارگیری خواهند شد و تبدیل وضعیت آن‌ها منوط به کسب امتیازات رتبه مربی معلم و با رعایت سایر قوانین مربوط خواهد بود و ارزیابی آن‌ها صرفاً پس از دو دوره ارزیابی سالانه صورت می‌پذیرد.» هیچ کجای قانون در مورد تبدیل وضعیت صحبت نشده است. هیچ جا اشاه‌ای به این نشده که تبدیل وضعیتِ نیروها منوط به کسب رتبه است! دولت بگوید آیین‌نامه را براساس چه چیزی نوشته است؟!

به گفته‌ی او؛ در ماده ۶ بیان شده «شورای توسعه مدیریت و سرمایه انسانی موظف است با توجه به عناوین رتبه‌های موضوع ماده (۴) قانون، رتبه‌های موضوع تبصره (۱) ماده (۶۵) قانون مدیریت خدمات کشوری را برای مشمولین جدیدالاستخدام مورد بازنگری قرار دهد.» آیا قرار است از طریق قانون رتبه‌بندی قانون مدیریت خدمات کشوری را تحت‌الشعاع قرار دهید؟! قانون رتبه‌بندی اصلا کاری به قانون مدیریت خدمات کشوری ندارد! رتبه‌بندی قانونی است به موازات این قانون. در تبصره دو ماده ۶ قانون رتبه‌بندی گفته شده «دولت مکلف است تمام امتیازات فصل دهم قانون مدیریت خدمات کشوری را که برای سایر کارکنان دولت است برای مشمولان این قانون اختصاص دهد و فوق‌العاده رتبه‌بندیِ موضوعِ این ماده علاوه بر امتیازات و درصدهای مزبور میباشد و مشمول کسور بازنشستگی نیز می‌گردد.»

محمدیان در ادامه با اشاره به سختگیری در جدولِ امتیازات لازم برای کسب رتبه‌های ۵گانه می‌گوید: مورد دیگری که باید به آن اشاره کنم این است که معلمان بتوانند رتبه‌ها را کسب کنند نه اینکه کسب رتبه‌ها به قدری سخت باشد که معلمان به این نتیجه برسند که هرچه تلاش کنند باز هم به آن رتبه‌ها نخواهند رسید.

این فعال فرهنگی با بیان اینکه موارد مطرح شده تنها بخشی از ایرادات آیین‌نامه است به طور خلاصه به مواردی دیگر اشاره می‌کند: تبصره ۳ ماده ۳ بخشی از همکاران را از شمولیت رتبه‌بندی خارج کرده است. یا در ماده ۹ برخلاف آیین نامه‌های تدوین شده توسط وزارت آموزش و پرورش، اختیارات هیئت ممیزه‌های شهرستان و استان در تایید رتبه‌ها کاسته شده و توجه به هیئت ممیزه مرکزی متمرکز شده است. مورد دیگر این است که در ماده ۱۱ برای ارائه مستندات خلاف واقع در صورت محرز شدن، مجازات‌های انتظامی پیش‌بینی شده که بیان این موضوع همکاران فرهنگی را رنجیده و نمی‌دانیم با استناد به کدام ماده‌ی قانونی این موضوع بیان شده است.

محمدیان ادامه می‌دهد، در ماده ۱۳، شرکت در فرایند رتبه‌بندی را منتج به ایجاد حقی برای فرهنگیان نمی‌دانند که همانطور که قبلا گفتیم این خلاف ماده ۴ قانون رتبه‌بندی و تفسیر نمایندگان مبنی بر مشمولیتِ همه‌ی معلمان است.

او همچنین به سختگیری سازمان برنامه و بودجه در بحث بودجه رتبه‌بندی اشاره می‌کند و می‌گوید: این سختگیری را می‌توان در ماده ۲۳ مشاهده کرد. در این قانون ایجاد هرگونه تعهد بیش از منابع پیش‌بینی شده در قانون بودجه ممنوع و فاقد اعتبار دانسته شده، در صورتی که همه ما می‌دانیم که انجام کاری در این سطح که مشمولین آن به اعتقاد ما بیش از ۸۰۰ هزار نفر هستند قطعا خطای محاسباتی دارد. انتظار ما این است که سازمان برنامه و بودجه با استفاده از ظرفیت‌های قانونی، با عطوفت بیشتری با موضوع منابع اعتباری رتبه‌بندی برخورد کند.

این فعال فرهنگی در پایان می‌گوید: آخرین درخواست ما این است که بیش از این موضوع رتبه‌بندی را به تاخیر نیندازند و مراحل اجرایی آن هر چه سریعتر پیش برود. همچنین به محض اینکه رتبه‌بندی اجرا شد تمام معوقات را یکجا و تمام و کمال پرداخت کنند. ما امیدواریم قبل از اینکه تابستان به پایان برسد احکام معلمان به دستشان برسد.