امید

اصول‌گرایان در حال چیدن صفحه شطرنج خود برای انتخابات ریاست جمهوری هستند. محافظه‌کاران بر این باور هستند که می‌توانند در بهار 96 روحانی را به زیر بکشند و راهی پاستور شوند. اما استراتژی آنها برای این انتخابات چیست؟

به نظر می‌رسد راست‌گرایان برای این انتخابات پیش رو نامزدهای متعددی دارند. موتلفه‌ای‌ها، سنتی‌ها، نو اصول‌گرایان و پایداری‌ها همه برای انتخابات سال آینده گزینه خود را دارند و با توجه به سابقه‌ای که از خود در ماجرای وحدت نشان داده‌اند، احتمال وحدت در این جریان ضعیف است.

اصول‌گرایان می‌خواهند این عدم وحدت را برای خود تبدیل به یک فرصت کنند. شاید انتخابات ریاست جمهوری سال 96 تنها انتخاباتی باشد که راست‌گرایان راضی به عدم وحدت باشند. اکثر جناح محافظه کار به جز طیف لاریجانی بر این باور است که روحانی رای بالایی در بین مردم ندارد.

به باور آنها روحانی اولین رییس جمهور تاریخ ایران خواهد بود که تنها 4 سال در قدرت حضور داشته است. اتفاقی که بعد از عزل بنی صدر و شهادت محمد علی رجایی در تاریخ سیاسی جمهوری اسلامی ایران نیفتاده است و همه روسای جمهور 8 سال بر اریکه قدرت تکیه زده‌اند.

راست‌گرایان می‌خواهند با حضور نامزدهای متعدد رای روحانی بشکنند. شکستن رای روحانی اما چه سودی برای اصول‌گرایان دارد؟ کم شدن آرا رییس دولت یازدهم باعث می‌شود او و یکی از نامزدهای اصول‌گرا به دور دوم انتخابات بروند و اینجاست که آنها بر این باور هستند که نامزدشان پیروز انتخابات خواهند بود.

این استراتژی در سال 80 و در مقابل رییس دولت اصلاحات تکرار شد. محبوبیت رییس دولت اصلاحات اما اجازه نداد این استراتژی به سرانجام برسد و او با افزایش رای‌اش نسبت به سال 76 بازهم به ریاست جمهوری رسید. حالا اما اصول‌گرایان می‌گویند روحانی محبوبیت رییس دولت اصلاحات را ندارد و تعدد نامزدها می‌تواند دوران او را به پایان برساند.

روحانی اما برخلاف رییس دولت اصلاحات از محبوبیت کمتری برخوردار است و سبد رای مشخصی هم ندارد و همین معنا میتواند به اصولگرایان کمک کند تا به شکست روحانی فکر کنند.

در این میان البته باید گفت برخی از اصول‌گرایان به ویژه سنتی‌ها یعنی جامعه روحانیت مبارز اعتقاد دارند باید با یک نیروی قدرتمند رای آور وارد صحنه شد واجازه نداد آرا اصول‌گرایان تقسیم شود. به باور آنها تجربه انتخابات سال 92 تابلویی روشن از اشتباه بودن تعدد نامزدها در انتخابات ریاست جمهوری است. قالیباف، ولایتی، جلیلی و محسن رضایی نامزدهایی بودند که در برابر روحانی صف کشیدند اما هیچکدام نتوانستند جلوی پیروزی «شیخ دیپلمات» را بگیرند. برخی از اصول‌گرایان می‌گویند اگر در آن انتخابات به وحدت می‌رسیدیم شاید الان یک اصول‌گرا بر کرسی ریاست جمهوری تکیه زده بود.

البته باید گفت در این میان هستند اصول‌گرایانی که رای خود را به سبد حسن روحانی خواهند ریخت. علی لاریجانی و طیف نزدیک به او مهم‌ترین جریان حامی روحانی در طیف اصول‌گرایی است. بخشی از جامعه روحانیت با محوریت «پورمحمدی، امامی کاشانی و اکرمی» نیز از حامیان حسن روحانی هستند.

باید دید بالاخره اصول‌گرایان کدام روش را برای بهار 96 انتخاب می‌کنند. باید منتظر ماند و دید که شاهین اقبال بر شانه اصول‌گرایان خواهد نشست یا نه؟