امید

اصولا هر جریان سیاسی برای مشروعیت و مقبولیت خود باید از اکثریت جامعه رای بگیرد و تا رویکرد جبهه مخالفین دولت نادیده گرفتن سهم و ارزش و پیام 24 میلیون رای انتخابات اخیر است که در یک دوره کوتاه مهم‌ترین نهادهای انتخابی همچون ریاست جمهوری، مجلس و شوراها را از آن خود کرد، هر تلاشی به بیراهه رفتن و انزوای بیشتر خواهد بود.

از همه زیان بارتر برای به اصطلاح اصول گرایان، عدول از اخلاق و فرهنگ اصول گرایی می‌باشد. عجیب است که در میان این همه چهره‌های با سابقه انقلابی حتی یک فرد یا نهاد مثلا اعتراض و انتقادی برای دعوت از چهره‌هایی که هیچ نسبتی با انقلاب و ارزش‌های آن ندارند، در گردهم آیی‌های مهم خود نمی‌کنند و این همان دست یازیدن به هر وسیله‌ای برای رسیدن به هدف است که لاجرم در آینده هم باید آنرا ادامه دهند و متاسفانه موجب اقبالی از سوی مردم هم نمی‌گردد و مصداق ‌‌آش نخورده و دهان سوخته خواهد بود.

شاید عدم شناخت بموقع از خصوصیات و ویژگی‌های جدید جامعه و همچنین غفلت از قدرت رسانه و فضای مجازی مهم‌ترین دلایل اتخاذ برخی از این سیاست‌ها باشد، واقعیتی که این دوستان خیلی دیر متوجه آن شدند و چون برای جبران فرصت‌های از دست داده خیلی عجله دارند قاعدتا مرتکب اشتباهات راهبردی هم می‌شوند و اصولا چگونه امکان دارد به وسایلی متوسل شد که تا دیروز آنها را ضد انقلاب و ارزش‌های آن می‌دانستند؟!