امید

لازم ديدم چند نكته مهم، حياتي، سرنوشت‌ساز و تعيين‌كننده را اينجا متذكر شوم. از آن رو كه (از كدام رو؟!) متوجه شده‌ايم مذاكرات هسته‌يي عده‌يي «معترض دلواپس» دارد. انواع و اقسام معترضان دولت روحاني را كه در آينده نزديك ظهور خواهند كرد مي‌آورم: «دلواپس خون به جگر» اين دسته به دل و جگر بزرگ و درشت جواد ظريف اعتراض دارند و معتقدند رفتار ظريف خيلي هم درشت، زبر، خشن، دردناك و كلا خون به جگركننده است. اين دسته از معترضان هفته‌يي يك بار دور هم جمع مي‌شوند و غيورانه ندا در مي‌دهند (اين ندا از اون نداها نيست، يكجور نداي ديگر است) كه «ظريف الهي جز جگر بزني».

دسته ديگر معترضان به سياست‌هاي دولت روحاني «دلواپس‌هاي دلشوره‌دار» هستند. اين گروه كلا استرس دارند و هر وقت كتابي، چيزي مي‌خواهد منتشر شود همه جايشان، همه جايشان‌ ها، حتي پوست‌ دست‌شان مي‌لرزد (مثلا) اينها معترض به سياست‌هاي فرهنگي دولت هستند. از نظر اينها براي هر نويسنده يك گشت ارشاد لازم است، هر مترجم هم بايد يك انسان گشت ارشاد سرخود باشد. اين دوستان به وجود ليست سياه عشق مي‌ورزند و يك روز در ميان دور هم جمع شده شعار مي‌دهند «من و داداشم و بابام و عموم/ عمه‌م و خاله‌م با زن عموم/ واسه كتاب، مجاز ماييم/ بقيه بايد برن حموم». كارشناسان مسائل فرهنگي معتقدند از نظر اين عده، بقيه نويسندگان، مترجمان، مصنفين و... آدم‌هاي كثيفي هستند و از اين جهت بايد به حمام مراجعه كنند. اينها خودشان هم از بس احساس تميزي مي‌كنند نويسندگاني چون ويليام فاكنر هستند. هستندآ!

دسته معترض ديگر «دلواپس آتش به جان» هستند. اينها هنوز از اينكه كانديداشان رييس‌جمهور نشده و روحاني راي آورده... شان مي‌سوزد و آتش مي‌گيرد. (دل‌شان!) اينها صبح و ظهر و شب دور هم جمع مي‌شوند و شعار مي‌دهند «تيش تيش تيش گرفته/ اين دل كه آتيش گرفته» ما به اين دوستان توصيه مي‌كنيم به جاي شعار دادن كتاب‌هاي ويليام فاكنر را بخوانند، آرام خواهند شد!