امید

به گزارش امید ،«علیرضا خامسیان» در گفت وگو با خبرنگار سیاسی ایرنا، انتخابات خرداد 92 را ازجهات مختلف، دوره جدیدی در جمهوری اسلامی تلقی کرد و افزود: انتخابات خرداد 92 واکنش به مجموعه رویدادها و عملکرد های دوره پیشین بود. این واکنش ها تنها از جانب نیروهای اصلاح طلب نبود بلکه جریان های اصولگرا خرد ورز نیز آن را بر نتابیدند.

ااین فعال رسانه ای دوران دولت دهم را تجربه دردناک و پر هزینه ای برای کشور دانست و خاطرنشان کرد: «شواهد و قرائن حاکی از آن است که بخش قابل توجهی از محافظه کاران و سایرنیروها و مقاماتی که از آقای احمدی نژاد حمایت و امکان پیروزی او را فراهم کرده بودند، احساس خطر کردند و خط مشی خود را تغییر داده اند.»

این فعال رسانه ای ادامه داد: «در دوره آقای احمدی نژاد نهادها و گروه هایی خاصی کوشش کردند تا همه نهادها و سازمان های رقیب را از بین ببرند یا آنها را بی اثرسازند، اما نتوانستند. این افراد به نقطه ای رسیدند که اگر می خواستند ادامه دهند لاجرم خود نیز از بین می رفتند. بنابر این این گروهها در آستانه انتخابات خرداد 92 ضرورت تغییر در خط مشی ها را عنوان کردند.»

خامسیان با بیان اینکه در پیدایش نوع انتخاب در انتخابات ریاست جمهوری سال 92 هم شرایط لازم و هم شرایط کافی نقش داشت، گفت: رفتار مردم و نهاد های وابسته به اصلاح طلبان نیز با وضعیت جدید همخوانی داشت و این انتخابات برای بسیاری از این نیروها و مقامات تجربه جدیدی بود.

وی اظهارداشت: «در این انتخابات، برخلاف انتخابات گذشته، اصلاح طلبان توانستند روی یک کاندیدا توافق کنند. آقای دکتر عارف با فروتنی و واقع بینی به نفع آقای روحانی انصراف داد. این رفتار آقای عارف نه تنها از پراکندگی آرا و شکست احتمالی اصلاح طلبان جلوگیری کرد، بلکه موجب خوشحالی مردم و تشویق آن ها به مشارکت هرچه بیشتر در انتخابات نیز شد.»

این کارشناس مسائل سیاسی خاطرنشان کرد:اگر قرار باشد دوران جدید موفق شود و فصل جدیدی را باز کند باید فضای گذشته تغییر کند و تغییر خواهدکرد.

وی با بیان اینکه اگر ادامه سیاست های حاکم در دوره پیشین ممکن بود، تغییرات هرگز رخ نمی داد و همان وضعیت ادامه می یافت، گفت: شاید هنوز گروه ها و نهاد هایی باشند که با نفوذ خود تمایل داشته باشند همان وضعیت ادامه یابد اما نمی توانند روند کنونی را مختل سازند. ممکن است آن را کند کنند اما نمی توانند متوقف سازند.

این روزنامه نگار تاکیدکرد: منافع بخش قابل توجهی از نیروها و نهادهای حاکم با تغییر در جهت باز شدن فضای سیاسی کشور و احراز نوعی از وفاق ملی گره خورده است. اگر اراده ای برای حل مشکلات در روابط خارجی وجود دارد بهبود فضای سیاسی داخل کشور اجتناب ناپذیر است.