امید

اسلام به شادی و نشاط بسیار توصیه نموده و شاد کردن دیگران را از حسنات می شمارد. در اصول  کافی روایتی از امام باقر(ع)است که می‌فرمایند: "خدای متعال عبادت نشد به چیزی که محبوب تر باشد نزد او از آن که سروری در قلب مؤمن وارد کند."

قرآن کریم در آیه 8 سوره غاشیه از ویژگیهای فرد بهشتی را شاد بودن می شمارد: "وجوه یومئذ ٍ ناعمه": "چهره های مؤمنان در بهشت بسیار شاداب و خرّم است."

شادی و نشاط از نیازهای فطری در زندگی هر انسانی است. برای ایجاد چنین امر مهمی هر یک از آحاد جامعه باید سعی در شادی دیگران داشته باشد که البته بازتاب این موهبت به خود شخص شادی آفرین برمی گردد؛ اگر یک همشهری یا یک هموطن خود را شاد کنیم شهر ما و یا کشور ما به همان نسبت شاد خواهد شد و این شادی روحیه مردم و ازجمله خود ما را تقویت و شادتر خواهد نمود.

ایمان، رضایتمندی، تبسم و خنده، شاد کردن دل دیگران، متخلق بودن به اخلاق پسندیده و راحتی وجدان از عوامل شادی آفرین هستند. تمرین این شادی آفرینی در اجتماع باعث تقویت صفات پسندیده خواهد شد که از آن جمله بخشندگی و کرامت و نداشتن حسد و کینه است. وقتی از موفقیت و کامیابی هموطن خود مسرور شویم و با تمرین و پشتکار در این راه، این صفت در وجود ما نهادینه شود و به صورت ملکه درآید، تعالی اخلاقی و رفتاری فرد و اجتماع را به دنبال خواهد داشت.

شخصی که حسود است و از موفقیت دیگران ناراحت می شود و یا کینه توز است و نمی تواند دیگران را ببخشد و از قصور و تقصیرشان درگذرد همواره در التهاب است و این دو صفت زشت حسد و کینه همچون آتشی درون او را می سوزاند. در حالی که دوری از این دو صفت نکوهیده نه تنها شادی درونی و آرامش برای فرد حاصل می کند بلکه فضای جامعه ای که در آن زندگی می کنیم شاد و مقبول می گردد و اصطلاحاً هر گلی زده ایم به سر خود زده ایم.

شخص حسود یا کینه توز ممکن است در نهایت موفق شود و رقیب خود را از صحنه خارج سازد ولی قبل از آن صدها بار روح و جان خودش را آزرده است.

صفت نیکوی دیگری که شاد بودن را در فرد و در جامعه تضمین می کند دوری کردن از منفی نگری و توجه نمودن به نیمه پر لیوان و در یک کلام مثبت اندیشی است. توجه داشته باشیم که در هرحالی حتی در بدترین احوال هم نکات مثبتی وجود دارد که با توجه نمودن به آنها میتوان تاثیر گرفت و به ایجاد محیطی شاد و در نتیجه ازدیاد روحیه امیدواری در جامعه کمک شایان کرد.

آغاز سال نو با آیین و رسومی همراه است. بهترین آیین ​ها این است که با طبیعت آدمی و ساختار آفرینش او سازگار بوده و نیازمندی های فطری و طبیعی اش را برآورد. بر آورده کردن نیازهای مادّی مردم کم بضاعت، آزاد کردن یا حداقل مرخصی دادن به زندانیان در آغاز سال از جمله کارهایی است که می توان در راه شاد کردن مردمانجام داد که امید است مردم شریف و مسئولین محترم در این راه قدم بردارند. انشالله.