امید

اين روزها هرچه بيشتر به پايان سال نزديك مي شويم، تنور گمانه زني ها در باره انتخابات رياست جمهوري داغ تر مي شود و صحبت و گفتگو در پيرامون نامزدهاي انتخابات سكه رايج گفتكوهاست.

وضعيت خاص اجتماعي كشور و پوست اندازي جمعيتي و برآمدن نسلي نو كه گفتمان و تفكر و رويكردي متفاوت دارد، شرايط كاملا بي سابقه اي براي اين دوره از انتخابات رقم زده و فضايي مبهم و رازآلود ايجاد كرده است.  

از سويي حساسيت و اهميت جايگاه انتخابات رياست جمهوري در حفظ عنوان مردم سالاري و استمرار اعتبار دموكراتيك چنان است كه نمي توان به سادگي از كنار آن گذشت و از سوي ديگر بي اعتنايي عمومي به اصل رأي دادن و عدم رغبت براي مشاركت در اين دوره از انتخابات بسيار جدي شده است.

برخي از نيروهاي سياسي بدون خجالت و پنهان كاري از مشاركت حداقلي و برد حداكثري به دنبال پايين آمدن مشاركت هستند و ترجيح مي دهند كه نامزد مورد نظرشان حتى با رأي بسيار پايين به صندلي رياست برسد و برخي ديگر به دليل نااميدي و سرخوردگي از اعلام نامزد منصرف شده اند. 

از همين روي به نظر مي رسد كه اكنون نظام بر سر يك دوراهي بسيار تعيين كننده و سرنوشت ساز قرار گرفته است. 

اگر قرار باشد كه مهمترين ركن هويت و عزت نظام جمهوري اسلامي ايران يعني مردمسالاري حفظ شود و برپا بماند، لازم است كه نظام براي دستيابي به اولويت خود از برخي امور مطلوبش تنازل كند و اقداماتي براي تشويق مخاطب به مشاركت انجام دهد.

به طور طبيعي بازسازي اعتماد عمومي و برطرف كردن عوارض رويگرداني فعلي مردم با كارهاي كليشه اي و تعارف آميز ظاهري و گذرا ممكن نيست و تكرار برنامه هاي سطحي پيشين هرگز چاره ساز نخواهد بود. 

به روشني پيداست كه اگر تغيير و تحول جدي و ريشه اي براي جلب نظر و ايجاد رغبت عمومي براي مشاركت در انتخابات صورت نگيرد و چاره اي در جهت بازشدن گره كور يأس و بي رغبتي مخاطب انديشيده نشود، تلقي خطرناك و منفي بي اثر بودن راي مردم تشديد خواهد شد.

نظام جمهوري اسلامي بر سر دوراهي تعيين كننده و حساسي قرار گرفته است؛ آيا با ادامه روند جاري و محدود كردن انتخاب مردم ضربه اي كاري به افتخار بزرگ مردمسالاري را بپذيرد، يا با قبول درد و خونريزي يك جراحي جدي و اعمال تغييرات و تحولات قاطع و بازكردن راه براي نامزدها، ظرفيت ارزشمند مشاركت گسترده عمومي را فراهم سازد.