امید

به گزارش امیدنامه  به نقل از خبرآنلاین ،حسن رحیم پور ازغدی از سخنرانانی است که برنامه های ثابتش در تلویزیون، او را به شهرت رسانده است. تحصیل در حوزه علمیه و تبار مشهدی او در ارتباط با جریان های فکری شکل دهنده بنیاد جمهوری اسلامی بی تاثیر نبوده است. او را در محافل خودی، سخنران، نظریه‌پرداز و ایدئولوگ محافظه‌کار اصولگرای ایرانی می شناسند که از سال ۱۳۸۲ عضو شورای عالی انقلاب فرهنگی ایران بوده‌ است.

او از نسل جدید سخنرانان اصولگرا به‌شمار می‌رود که سعی دارد تا جمهوری اسلامی و سیاست‌های آن را تئوریزه کند. رحیم‌پور ازغدی همچنین به عنوان یکی از مدافعان برجسته گفتمان «اسلام سیاسی» در ایران تلقی می‌شود. او که در دولت های نهم و دهم، از حامیان سرسخت محمود احمدی‌نژاد محسوب می شد پیش از افول ستاره سهیل احمدی نژاد نزد اصولگراها که بعد از یازده روز خانه نشینی رخ داد، احمدی نژاد را «چریکی متعهد به جبهه مردم فقیر جهان» توصیف کرده بود که «مردمی‌ترین دولت تاریخ ایران» را رهبری می کرد. رحیم پور ازغدی در تازه ترین حملات خود به دولت ها، به رئیسی تاخته و وزیر علوم او را با صفت «الاغ» توصیف کرده است.

آیا ازغدی درباره حسن روحانی دروغ می گوید؟

این در حالی است اردیبهشت امسال، حسن رحیم پور ازغدی، عضو شورای عالی انقلاب فرهنگی با اشاره به اعدام علیرضا اکبری که چندی پیش با اتهام جاسوسی اعدام شد، بدون اشاره به اینکه اکبری ارتباطاتی را با بخش اصولگرای نظام داشت و از قضا مواضع و اظهاراتش درباره برجام بیشترین شباهت را با موضع گیری امثال ازغدی داشت گفته بود: [علیرضا اکبری] در ستاد روحانی هم بوده. دور و بر روحانی از این آدم‌ها هنوز هم از این جاسوس ها هستند، اگر خودش هم نباشد.

این دروغ ازغدی در حالی است که اهل رسانه و سیاست به خوبی به یاد دارند که اکبری هرگز در ستاد انتخاباتی روحانی حاضر نبود و از قضا در زمانیکه روحانی دبیر شورای عالی امنیت ملی کشور بود اکبری را اخراج کرده بود و در انتخابات سال ۸۸ نیز اکبری عضو ستاد انتخاباتی محسن رضایی بود.

ویدئوی اظهارات ازغدی علیه روحانی در حالی منتشر شد که چند روز بعد حسن روحانی در نامه ای به قوه قضائیه، خواستار پیگیری حقوقی و رسیدگی قضایی نسبت به اتهامات مطرح از سوی حسن رحیم‌پور ازغدی علیه وی و همکارانش شدچه آنکه، پرونده این شکایت از رحیم پور ازغدی با توجه به روحانی بودن وی جهت رسیدگی به دادگاه ویژه روحانیت ارسال شد.

ازغدی در آن ویدئو گفته بود:

* آقایی که اعدامش کردند (علیرضا اکبری، جاسوس اعدامی) سه تا داغ مهر داشت کیف کردید؟ نمی‌دانم چه کار می‌کنند. من هر چقدر سرم را محکم به مهر می‌زنم نمی‌شود! ً هر چقدر تو نماز خواندی من هم خواندم!

* آقایی که اعدامش کردند سابقه جبهه داشت سابقه پاسداری هم داشت معاون وزیر دفاع هم بود.

* خودش می گفت انگلیس که می رفت برایش سجاده کنار می گذاشتند که نجاست و طهارت نماز مشکلی نداشته باشد. ببینید چقدر آدم احمق می شود.

* خدا وقتی آدم را رها می کند خریت مرز نمی شناسد. نجاست و طهارت را رعایت می کند جاسوسی هم می کند.

توهین به زنان درباره فرزندآوری

ماجرای توهین های ازغدی به روسای جمهور ختم نشده و حوزه های مختلفی را در بر می گیرد. وی در سخنانی، خطاب به زنانی که بر خلاف بعضی سیاست‌های جمهوری اسلامی مبنی بر افزایش جمعیت، به دلیل به هم نخوردن هیکل‌شان نمی‌خواهند باردار شوند گفته بود:

«هم‌اکنون برخی خانم‌ها می‌گویند بچه دار نمی‌شویم برای اینکه هیکلمون به هم می خوره. ای مرده شور ببره هیکلت رو. مگه هیکلت رو می خوای ببری آخرت؟ تو این هیکل رو می خوای چه کار؟ غیر از اینه که می خوای ببری تو قبر یا اینکه می خوای هیکلت رو ببری تو خیابون نشون بدی. استفاده هیکلت برای شوهرته و البته شوهرت برای توئه و برای بچه آوردن.»

حوزه‌های علمیه سکولار و انتقاد مراجع تقلید به ازغدی

رحیم‌پور بر خلاف بسیاری که می‌گویند سکولاریسم در دانشگاه است، معتقد است که ریشه سکولاریسم در حوزه است. صحبتهای او در تجمع طلاب در ۲۸ مرداد ۱۳۹۷ در مدرسه فیضیه واکنش بی‌سابقه‌ای را میان حوزویان برانگیخت. رحیم‌پور به گفته شهید مطهری تکیه کرده و گفته‌ بود «اجتهاد تکرار حرف‌های مکرر نیست. جواب مسائل حل شده نیست اجتهاد یعنی جواب مسائل حل نشده. مسائل حل نشده را جواب بده، مسائل حل شده را که همه بلدند جواب بدهند.»

در همین راستا آیت الله مکارم شیرازی با صدور بیانیه‌ای، ازغدی را به عنوان کسی که «هیچ اطلاعی از وضع حوزه‌های علمیه شیعه» ندارد، معرفی کرد. وی همچنین گفت که ازغدی در سخنرانی خود «بدترین اهانت‌ها را به حوزه علمیه و مراجع شیعه» کرده‌است. آیت الله نوری همدانی نیز در بیانیه ای اعتراضی نوشته بود: «حوزه هیچگاه سکولار نبوده و نیست و نخواهد بود. اجازه نخواهیم داد کسی خدمات مراجع و علما بزرگ و حوزه علمیه را زیر سؤال ببرد.»

نسخه نویس دولت ها؛ آرمانگرایی باید ها و نبایدها

برخی ناظران سیاسی معتقدند علیرغم اینکه طرفداران رحیم پور ازغدی او را فیلسوف و دانشمند خطاب می کنند، اما از رحیم پور ازغدی، مقاله علمی یا محصول پژوهشی با استاندارهای جامعه علمی، در دسترس نیست.

اما فقدان رزومه و پیشینه پژوهشی و دانشگاهی ازغدی مانع از آن نشده تا او نقد به جریان های فلسفی را انجام ندهد و تمرکز او در سخنرانی های تلویزیونی که از سوی موسسه ای تحت عنوان «طرحی برای فردا» که متعلق به اوست، تثبت و ضبط می شود، اتخاذ رویکردی انتقادی به جریان های فکری داخلی و خارجی و ارائه نمونه ای آرمانی از سیاست و اندیشه ورزی است.

از این رو رحیم پور ازغدی همواره در موضع نقد دیگران قرار داشته و از ابتدای انقلاب ۵۷ نیز بجز حضور در شورای عالی انقلاب فرهنگی، فاقد مسئولیت اجرایی در کشور بوده تا افکار و اندیشه های خود را دست کم به عنوان یک مسئول مدعی، اجرایی کند.

همین موضوع باعث شده تا جریان های سیاسی نیز با او فاصله معناداری داشته باشند. ازغدی که در عمل، تریبون آرمانگرایان است، آرمانگرایی را بدون درنظر گرفتن واقعیت های موجود در نظام سیاسی، تئوریزه می کند.

توهین او به وزرا و رئیس جمهور از آن جهت، نظراتش را بی اعتبار می کند که بدون توجه به علل وقایع، صرفا نتایج و عملکردها را با نمونه های آرمانی ذهن انتزاعی خود مقایسه می کند. ذهنی که در مدینه فاضله و بدون توجه به رخدادهای زندگی روزمره مردم، صرفا به بایدها می اندیشد و به امکان ها توجه ندارد.