امید

1- ما در خصوص انتخابات۸۸ و وقایع پس از آن با قرائت‌های مختلفی روبرو هستیم که بخشی از آن امکان مطرح شدن در رسانه‌های رسمی را ندارد اما دو خوانشی که امکان طرح در رسانه‌ها را در هشت سال گذشته یافته است عبارتند از:
الف) قرائتی که سران معترضان۸۸ را عامل اجرایی طراحی کشورهای خارجی دانسته که اعتراضاتی به قصد تغییر نظام سیاسی بوده است؛ این قرائت از آن دوره انتخابات بیشتر از سوی سیاسیون و رسانه‌های تندرو تبلیغ می‌شود و‌تریبون‌های رسمی همچون صداوسیما نیز از آن پشتیبانی کرده و برای آن خوراک تبلیغاتی تهیه می‌کنند.
ب) قرائتی از ۸۸ که آن وقایع تلخ را حاصل اختلافات و اشتباه‌های خانواده انقلاب از جریان‌های مختلف می‌داند که سبب سوءاستفاده کشورهای خارجی شد. این خوانشی از وقایع۸۸ است که از سوی معتدلانِ اصولگرا و بخشی از جریان اصلاحات مطرح می‌شود.
۲- حال و با این مقدمه می‌توانیم به این پرسش بیندیشیم که دیدگاه محمدرضا عارف درباره آنچه در انتخابات۸۸ رخ داد به کدام یک نزدیک‌تر است. قرائت تندروهای اصولگرا یا دیدگاه معتدلین و یا نظرات دیگری که امکان طرح آن فراهم نیست؟ با نگاهی به اظهارنظرهای دکتر عارف از همان سال۱۳۸۸ تا امروز می‌توان متوجه شد که او «هشت سال» است که معتقد است ریشه وقایع۸۸ در خارج از کشور بوده و نباید اعضای خانواده انقلاب را به این بهانه متهم کرد. به همین دلیل برخی نقد و نظرات مبنی بر اینکه عارف به دلیل‌ترس از ردصلاحیت‌ها و برخوردها چنین نظری را مطرح کرده کاملا غیرمنصفانه و خلاف واقعیت‌هاست.
۳- در این اتفاق هم می‌توان دست رسانه‌های تندرو اصولگرا به عینه مشاهده کرد. آنان با تقطیع سخنان عارف و انتخاب تیترهای خاص از بخشی از مطالب مطرح شده از سوی این فعال سیاسی در این باره نقش «آتش بیار معرکه» را بازی کردند و در تلاش بودند که مانند همیشه در جریان میانه‌رو تفرقه انداخته تا به خیال خود «از این آب گل‌آلود ماهی بگیرند».
۴- در طرف مقابل نیز بخشی از بدنه اجتماعی حامی جریانات میانه‌رو در این پازل تندروها قرار گرفته و به دلیل نقدهای دیگر به رییس فراکسیون امید در موضوعات مانند عملکرد این فراکسیون در مجلس، حاشیه‌های موضوع «ژن خوب»، تهیه فهرست‌های انتخاباتی و. . . توجه کافی نسبت به آنچه محمدرضا عارف گفته است نداشته‌اند.