امید

بحث دوم به شرایط خاص کشور برمی‌گردد که یک ائتلاف این چنینی یک کار جبهه ای گسترده‌ای را می طلبید و احتمالا هم همان زمان این موضوع مطرح بود که ممکن است ریزش هایی در لیست امید دیده شود. طبیعی است انتظار مردم هم این است که اگر کسی به اعتبار یک جریانی سیاسی درکشور ورود پیدا می کند، طبیعتا به چارچوب‌ها و راهبردهایش پایبند باشد. اما سخن از سال 98 درسال 96 کمی زود است و باید کمی عمیق تر و دقیق تر شرایط کشور رصد شود. حتی شرایط آن زمان هم اهمیت دارد که بررسی جدی تری صورت بگیرد. یا شاید لازم باشد سازوکارهایی مدنظر باشد که این ریزش‌ها را محدودتر کند و به‌صورت طبیعی با نزدیک شدن به آن زمان باید راجع به این موضوع صحبت کرد. اینکه باید حتما در سال 98 شرایطی را فراهم کرد که آفت کمتری نسبت به دور قبل داشته باشیم، انتظار خیلی از دوستان است که این پیش بینی‌ها یا از طریق شورای عالی سیاستگذاری و احزاب دیگر از قبل بررسی و تحلیل جدی شود که به جلو حرکت کنیم تا آسیب‌ها و آفت‌های احتمالی که در شرایط اضطراری لاجرم می‌تواند دریک حرکت سیاسی برایش پیش بیاید را کمتر داشته باشیم. لذا به نظرم گلایه آقای عارف در این رابطه درست است ولی بررسی کردن اینکه چگونه باید رفتار کرد و چه اتفاقی باید در سال98 بیفتد، احتیاج به تحقیق دقیق‌تری خواهد داشت. درواقع اکنون ارزیابی و اظهارنظر به صورت کلی و قاطع با شرایطی که ما در کشورداریم، مشکل است و اگر شرایط را ارزیابی نکنیم، ممکن است که یک اتفاقات دیگری بیفتد. در هر صورت هر کار سیاسی که در یک مقطعی انجام می‌گیرد به خاطر شرایط همان مقطع است که ممکن است آسیب‌ها، آفت‌ها و ریزش‌هایی هم باشد. ما در هر مقطع یک هدفی را تعیین می‌کنیم و براساس آن اقتضائات و امکاناتی که داریم سعی می‌کنیم که یک قدم حرکت سیاسی‌مان را به جلو تعریف کنیم.

اتفاقاتی که سال 92 و سال 94 افتاد براساس اقتضائاتی بود که در کل کشوروجود داشت.اما ثبات این تا سال 98 یا تغییرات احتمالی اش از اکنون قابل حدس نیست. یعنی به صورت قاطع نمی شود اظهارنظر کرد که آیا ائتلاف خواهیم کرد یا نخواهیم کرد. جریان اصلاحات با توجه به رویکردی که انتخاب کرده، کمی به واقعیت ها هم توجه کرده و تلاش کرده که رفتار و کنش سیاسی اش را براساس اقتضائات پیش بینی کند، طبیعتا در سال98 هم باید شرایط را ببیند که چه شرایطی پیش خواهد آمد. 

یا به آن زمان نزدیک شود که شرایط سیاسی کشور قابل حدس زدن باشد. اما اصلاحات هم یک تعهداتی دارد و ما بیشتر بر آن تعهدات اصرار می ورزیم نه اینکه فردی به عنوان اصلاح طلب از قبل معرفی شده باشد. درواقع اصلاحات منشی است که گاه گاهی ممکن است برخی افراد دیگر که قبلا هم سابقه نداشتند آهسته آهسته به این طیف بپیوندند. 

حتی ممکن است برعکس آن هم اتفاق بیفتد. همگرایی در مسیر یک کنش سیاسی و گسترده و ملی کشور اهمیت فوق العاده ای دارد. نکته دیگر اینکه اگر جریان اصلاحات منافع ملی برایش اهمیت نداشت دایره اش را گسترده نمی کرد. با اینکه می دانست این کار ممکن است هزینه داشته باشد یا اعتبارش را خرج افرادی کند که احتمالا چندان پایبندی نداشته باشند یا گذشته شان چنین چیزی را نشان ندهد ولی ارزیابی ها این را نشان داد که اگر ما منافع ملی برایمان اهمیت داشته باشد با تسامح بیشتر به مسائل نگاه می کنیم و طبیعتا آنچه برایمان مهم است این باشدکه منافع کلی کشور و منافع ملی دچار خدشه نشود و این هم از رویکردهای اصلی و جدی جریان اصلاحات است که همواره منافع ملی حتی بر منافع جریانی خودش اولویت داشته و هرجا که احساس خطر برای منافع ملی می کند، نسبت به منافع جناحی خودش کوتاه می آید به جهت اینکه آنجا صدمه ای نبیند که نه به نفع جریان اصلاحات، نه کشور و نه به نفع مردم است. 

اما آنچه اهمیت جدی دارد اینکه هر حرکت سیاسی در یک مقطع با توجه به شرایط خودش تعریف می شود و طبیعتا ما باید رفتارمان را دائما به مرور تعریف کنیم که از آسیب ها و آفت ها فاصله بگیریم و اگر یک حرکتی در یک جاهایی آسیب های جدی داشته و با همان آسیب ها مجددا بخواهیم کار را دنبال کنیم، اگر یک توجیه قابل قبولی پشت خود نداشته باشد ممکن است از یک رفتار سیاسی معقولانه به دور باشد. 

لذا آنچه اهمیت قضیه را روشن می کند اینکه این ریزش ها و آفت های احتمالی که در انتخابات اسفند 94 پیش آمده، نیازمند تدبیرهایی است که در دوره های بعدی حتی اگر ضرورت داشته باشد به اینکه کار جبهه ای را به صورت کامل با توجه به اقتضائاتش دنبال کنیم، سعی کنیم طوری برنامه ریزی کنیم که آسیب ها و افت های محدودتری داشته باشیم. کلیت این موضوع تقری با مورد نظر بسیاری از افراد اصلاح طلب است ولی اینکه چه مقدار و چگونه می توانیم این اتفاق را سامان دهیم نیازمند گذر زمان است. 
منبع:آرمان