امید

اندازه پول یک پراید را دادم لپ‌تاپ خریدم اما یک مشکل کوچک دارد. پراید نه‌ها. پراید که اصلا مشکل ندارد. لپ‌تاپ من مشکل دارد. یک مشکل کوچک. مثل چی؟ مثل اینکه هواپیما بخری از زمین بلند نشود. یا کشتی بخری روی آب بند نشود و برود تو. یا مرد شده باشی اما سبیلت درنیاید. یا قرعه‌کشی بانک برنده شوی اما صدسالت شده باشد و پول قرعه‌کشی به کارت نیاید. لپ‌تاپ بنده هم مشکلش این است که به اینترنت وصل نمی‌شود. 

حالا عرض می‌کنم. توی خارج کمپانی ماشین مرسدس‌بنز و بی‌ام‌دبلیو و چی و چی می‌گویند مثلا برف‌پاک‌کنتان مشکل دارد، ماشین را بیاورید یکی دیگر ببرید. اینجا ولی این‌طوری نیست. ماشین را همان لحظه که از کمپانی تحویل می‌گیری، باید زنگ بزنی جرثقیل بیاید که ببردش تعمیرگاه. 
گارانتی در همه‌جای دنیا مزیت است اینجا اذیت. یک‌طوری شده اگر بروی خواستگاری، پدر عروس بگوید عروس گارانتی دارد، باید بزنی به‌چاک و دمت را بگذاری روی کولت. ولی قبلا این‌طوری نبود. زندگی‌ها گارانتی داشت اما کسی نه اسم گارانتی را بلد بود نه منتش را می‌گذاشت. 
پس گارانتی الان نوعی فحش است و وارانتی از آن بدتر. 
: داداش این وسیله گارانتی دارد؟ 
- فحش دادی؟ 
درواقع ما باید عادت کنیم هرچی می‌خریم، مال بد است منتها مال بد بیخ ریش خودمان است. درواقع هرچیزی مال ماست جز تولیدکننده. پس همه‌چیز بیخ ریش ماست و ریش و قیچی هم منتها دست تولیدکننده.