وی افزود: نکته دیگر این است چرا اگر مذاکرات سمت و سوی مثبتی دارد، در دولت روحانی اجازه داده نشد؟ آن موقع هم مذاکرات انجام شد و تقریباً در همین نقطه قرار داشت. به‌هرحال این را از اشخاص نمی‌شود پرسید که چرا در دولت قبلی نشد، به دلیل اینکه نمی‌خواستند، به عبارت دیگر بنا این نبود که روحانی در این زمینه موفق شود چراکه اگر او موفق می‌شد مجدداً این موافقنامه را امضا کند، اعتباری به دست می‌آورد اما عده‌ای نمی‌خواستند این اعتبار را به او بدهند. مشکلی که در حال حاضر داریم، این است که با این رفت‌وآمد دولت‌ها بخشی از قدرت اجرایی تغییر می‌کند.
عرب سرخی در واکنش به اینکه با اجازه ندادن به روحانی برای رسیدن به توافق در برجام، می‌توان گفت منافع ملی را گروکشی کردند، تصریح کرد: شاید نتوان این حکم را داد که گروکشی کردند ولی به‌هرحال روحانی رسماً اعلام کرد که اگر موافقت کنند، مفاد توافق آماده امضا است و ما در عرض یک ساعت می‌توانیم به توافق برسیم و این کار را انجام دهیم. این موضوع را روحانی رسماً اعلام کرد، تصاویرش هم پخش شده و موجود است، ولیکن اجازه داده نشد. لذا اینکه این اجازه داده نشدن در جهت تأمین مطالبات بیشتری بوده یا نه، آخر کار معلوم می‌شود. یعنی وقتی توافق را امضا کردند، ضمن مقایسه متن آماده روحانی و ظریف با متنی که امضا شده، می‌توان مشاهده کرد که چیز بیشتری به دست آمده است.
این فعال سیاسی اصلاح‌طلب با اشاره به تاکید برخی بر تضمین آمریکا برای خارج نشدن از توافق و اجرایی کردن آن اظهار کرد: در حال حاضر گفته می‌شود که آمریکا باید تضمین بدهد، دولت بایدن همانند قبل اعلام می‌کند که ما نمی‌توانیم تضمین بدهیم. قضیه ضمانت دادن به این ترتیب است که برای نمونه اگر یک موافقتی را دولت روحانی انجام داده و دولت رئیسی فکر کند این توافق خیانت ملی است، پس چرا ادامه دهد؟! بنابراین با دولت‌ها تفاهم می‌شود و همین روندها باید در دولت‌ها ادامه پیدا کند. نکته این است که تعامل بین‌المللی یک تعامل مستمر است؛ تعاملی نیست که در نقطه‌ای صورت بگیرد و بعد بگوییم تمام شد و کنار گذاشته شود.
عرب سرخی همچنین خاطرنشان کرد: ما و عربستان به عنوان دو کشور مسلمان در منطقه، روابطمان در سال‌های بعد از انقلاب دارای فراز و فرودهایی بوده، کما اینکه در دوره‌هایی تعاملات بین دو کشور به نقطه خیلی خوب و مثبت رسید. در مقابل به نقطه‌ای هم رسیدیم که عده‌ای سفارت عربستان را در داخل آتش بزنند، کنسولگری‌شان در مشهد را آتش بزنند و حالا دوباره در حال گفت‌وگو هستند تا به یک روابط مناسبی برگردند. این موارد بیانگر این است که نمی‌شود روی تعاملات بین‌المللی، قطعیت‌های این‌چنینی گذاشت.
این چهره اصلاح‌طلب در پایان یادآور شد: لذا درباره توافق وین ما می‌توانیم یک شرایطی بگذاریم که اگر آنها کنار کشیدند، ما هم بتوانیم منافع خودمان را حفظ کنیم، در حقیقت باید بر اساس منافع خودمان حرکت کنیم و چارچوب قراردادها به‌گونه‌ای باشد که اگر طرف مقابل کنار کشید، ما بتوانیم منافع خودمان را حفظ کنیم. این حرف درستی است و نباید در آن تردیدی کرد اما اینکه ما به طرف مقابل بگوییم هیچ‌وقت نباید از این قرارداد بیرون بروی! به‌نظر می‌رسد نمی‌شود چنین حرفی را به طرف مقابل دیکته کرد.
افزودن نظر جدید