امید

تصویر اولی که در این مطلب می‌بینید، تصویری ساختگی از دو مجسمه بسیار معروف در جزیره ایستر (Easter ) را نشان می‌دهد که اگرچه تنها سر آنها بیرون از خاک است اما بدن آنها درون خاک و به حالت دست به سینه و نشسته است و حالا مشخص شد خیلی هم دور از واقعیت نیست. همه ما حداقل عکس یا فیلمی از تصاویر مجسمه‌های سر، در این جزیره دیده‌ایم اما بسیاری از ما نمی‌دانستیم که این مجسمه‌های سر دارای بدنه‌ای هستند که در زیرزمین مدفون شده‌ و از چشمان ما دور هستند.

بر اساس گزارشات ون تیبرگ (Van Tilburg) محقق موسسه باستان شناسی کواستن (Cotsen) دانشگاه کالیفرنیا واقع در لس آنجلس، این که مردم گمان می‌کنند که این ۱۵۰ تندیس تنها دارای سر هستند به این دلیل است که این مجسمه‌ها در دامنه یک کوه آتشفشان قرار گرفته‌اند و بدنه آنها تا سر حد شانه‌هایشان زیر خاک مدفون شده است، مجسمه‌هایی که معروف‌ترین و زیباترین مجسمه‌های جزیره ایستر هستند و بیشترین عکس‌ها از آنها گرفته شده است.

تا قبل، این ذهنیت وجود داشت که این مجسمه‌ها تنها مجسمه‌هایی از سر هستند. تیم تحقیقاتی دانشگاه کالیفرنیای لس آنجلس (UCLA) پروژه‌ای در خصوص این مجسمه‌ها جهت مطالعه‌ی دقیق‌تر آنها و همچنین محافظت این مجسمه‌ها از قوم راپا نوئی را آغاز کردند.

اهالی این جزیره که در جنوب اقیانوس آرام واقع شده است، بین سالهای ۱۰۰۰ تا ۱۵۰۰ میلادی اقدام به تراشیدن این مجسمه‌ها از سنگ کرده‌اند. طی کاوش به عمل آمده توسط این تیم، چندین مجسمه سر در زیر خاک کشف شد و همینطور تنه‌ی چندین مجسمه از زیر خاک بیرون آورده شد.

این مجسمه‌ها با انبوهی از رسوباتی که به طور متوالی به جزیرآمده‌اند، پوشیده شده‌اند به طوری که قسمت پایینی آنها کاملا زیر این رسوبات دفن شده است.

این اتفاق مسبب این شد که به تدریج این مجسمه‌ها پوشیده از رسوب شوند؛ پوشیده شدن از رسوبات حاصل از فرسایش طبیعی و قرار گرفتن در مجاورت هوا طی چندین قرن متوالی موجب شد که بدنه‌ی مجسمه‌ها در زیر این رسوبات مدفون گردند. تمامی مجسمه‌های این جزیره‌ی کوچک، در جنوب اقیانوس آرام که تعداد آنها تقریبا به ۱۰۰۰ عدد می‌رسد، طی پروژه‌ای که ۹ سال به طول انجامید مورد مطالعه قرار گرفته و مستند سازی شده‌اند و تا حد ممکن ، کاربرد و تاریخچه‌ی هر کدام از این مجسمه‌ها توسط این تیم مشخص شده است.

در پشت بدنه این مجسمه‌ها، پتروگلیف‌هایی حکاکی شده که غالبا هلالی شکل هستند و معرف قایق‌های سنتی (کانو)  در جزایر پلی‌نزی فرانسه می‌باشند. به احتمال قوی نقش و نگار عمده‌ی این کانوها بیانگر سمبل خانوادگی سازنده‌ی این قایق سنتی است که حاکی از ساختارهای مختلف قومی و خانوادگی در جزیره است. رنگدانه‌های قرمز فراوانی در قبور افراد متعددی در گورستان‌های این جزیره دیده شده است که خبر از این می‌دهد که احتمالا این مجسمه‌ها طی مراسم مختلف به رنگ قرمز رنگ آمیزی شده‌اند. گورستان این جزیره توسط این مجسمه‌ها احاطه شده است و نشان می‌دهد که قوم راپانوئی مردگان خود را به همراه مجسمه‌های خانوادگی خود دفن می‌کردند.