امید

در این راستا امر ترویج و اشاعه قرآن به عنوان یک حقیقت جاودان و صدالبته مهجور مصداق اتم این بحث می باشد.خوشبختانه رهبر انقلاب با توجه به آشنایی و علاقه شخصی به بحث های قرآنی از جمله حفظ و قرائت و تفسیر قرآن کریم که ریشه در جلسات مسجد کرامت  در قبل از انقلاب اسلامی دارد موجب شده است تا این سرمایه نجات بخش و ابدی نبی مکرم اسلام حضرت محمدمصطفی صلی الله علیه و آله وسلم در طول سالیان پس از انقلاب اسلامی با هرکیفیتی حفظ شود. کمااینکه سازمانها و نهادهای تحت امررهبری همچون سازمان اوقاف،سازمان دارالقرآن کریم،سازمان تبلیغات اسلامی،سازمان فرهنگ و ارتباطات اسلامی،شورای عالی قرآن، صدا و سیما و قس علی هذا به طرق گوناگون به این امر پرداخته اند که البته نقدهایی به عملکرد نهادهای مذکور وارد است که در این مقال نمی گنجد!
ما آنچه که تا حدودی نگران کننده است عدم توجه کافی دولت و همچنین نهاد بالادستی ای همچون شورای عالی انقلاب فرهنگی  به این امر است که متاسفانه شاهد کم رنگ شدن روزافزون نقش قرآن در تمامی شئونات زندگی هستیم. بعضا مشاهده شده است که فارغ التحصیل دانشگاهی ما توانایی از رو خواندن قرآن را هم ندارد که با تئوری ام القری بودن کشور تاحدودی منافات دارد!!
بنابراین لزوم توجه به این بحث از سوی دولت و هکذا به متولیان و متخصصان این امر فرضی است عقلایی.چنانچه در قرآن آمده است:" إِنَّ اللّهَ يَأْمُرُكُمْ أَن تُؤدُّواْ الأَمَانَاتِ إِلَى أَهْلِهَا ".
در آخر سوالی که باید از خودمان بپرسیم این است که چقدر توانستیم از ظرفیت شخصیت های برجسته ای همچون مرحوم علامه طباطبایی(ره)،استاد مرحوم ابراهیم پورفرزیب(مولائی) که توسط رهبری اکبرالقراء لقب گرفته بودند و یا استاد عبدالرضاصدیق یکی دیگر از نوابغ و مفاخر قرآنی کشور که به اذعان عام و خاص تنها استاد بلامنازعی بوده و هست که از تایید و تحسین خاص مرحوم مولائی برخوردار بوده است، استفاده کنیم و آیا اصولا بهای شایسته به آنها داده می شود؟
بنابراین بیاییم در ماه مبارک رمضان که فرصتی است برای تغییر و تحول اندیشه ها،در جهت احیای صحیح فرهنگ قرآنی گام برداریم.
قل إنما أعظكم بواحدة أن تقوموا لله مثنى وفرادى ثم تتفكروا .