امید

به گزارش امیدنامه ،دکتر محمدرضا عارف در جمع اعضای شاخه جوانان جامعه اسلامی مهندسین در سلسله نشست‌های “بررسی آینده گفتمان‌های سیاسی در نظام جمهوری اسلامی ایران” بابیان اینکه برگزاری این نشست‌ها در یک فضای صمیمی می‌تواند در پرداختن به چالش‌های مهم کشور و رسیدن به راهکارها و راه‌حل‌های اجماعی مؤثر باشد بر ضرورت تداوم این‌گونه نشست‌ها در سه سطح درون تشکیلات، درون تشکل‌های همسو و نیز در میان جریانات داخل نظام تاکید کرد.
وی در ادامه تصریح کرد: ما در آغازین ماههای دهه پنجم انقلاب قرار داریم و با چالش‌های جدی بیرونی و درونی یعنی تحمیل تحریم‌های ظالمانه و جنگ تمام عیار اقتصادی و نیز ناکارآمدی در بخش‌هایی از حاکمیت و امور اجریی در پاسخ به مطالبات مردم و عدم پاسخ گویی و تحقق آرمانهای نظام در ساختار اداری کشور روبرو هستیم.
عضو مجمع تشخیص مصلحت نظام بر لزوم آسیب شناسی 4 دهه گذشته که آن را الزام حیاتی برای ادامه راه انقلاب و رشد و تعالی کشور دانست، تاکید کرد و گفت: به نظر من در مقطع فعلی شاید مهمترین کار تحلیل دقیق و آسیب شناسانه واقعی از عملکردها و رفتارها بخصوص در جریانات سیاسی در دو مقطع قبل از پیروزی انقلاب و 4 دهه اول بعد از پیروزی انقلاب باشد. برای ادامه راه و برای اینکه بتوانیم در پاسخ به مطالبات مردم و رشد و تعالی کشور بهتر جلو برویم، نیاز به این آسیب شناسی داریم.
وی در همین زمینه ادامه داد: رمز موفقیت و پیروزی از سال ۴۲ تا سال ۵۷ وحدت فرماندهی راهبردی، انسجام و همبستگی مردم و همراهی مردم با رهبری انقلاب بود.

ناکارآمدی و فساد زمینه اثرگذاری تحریم‌ها در نظام مدیریت اقتصادی کشور را فراهم کرد

عارف خاطرنشان کرد: در 4 دهه گذشته علی‌رغم دست آوردهای ارزشمندی مانند مقابله با گروهک‌ها و دشمنان انقلاب، 8 سال دفاع مقدس، دستاوردهای علمی و مقابله با تحریم‌ها سؤال جدی که مطرح است این است که آیا در تحقق آرمانها و حاکمیت ارزشها و در رشد و پیشرفت و پاسخ به مطالبات مردم موفق بوده‌ایم؟ علل عدم موفقیت در برخی موارد چیست؟ باید بعد از گذشت چهل سال از انقلاب مشخص شود که چرا نتوانستیم در تحقق برخی شعارها و وعده‌ها موفق باشیم.
وی با برشمردن برخی چالش‌های جدی کشور از جمله در حوزه مدیریت آب و محیط زیست، نظام اداری و نظام بانکی، صندوق‌های بازنشستگی و بیمه‌ای، عدم توفیق در مبارزه با فقر و فساد و تبعیض، چالش اقتصادی و معیشتی مردم و چالش کارآمدسازی نظام مدیریتی، تاکید کرد: بنظرم ناکارآمدی‌ها، سیاست گذاریهای غلط و فساد، بسیار بیشتر از تحریم‌ها بر اقتصاد کشور و زندگی مردم اثر سوء داشته است. ناکارآمدی و فساد زمینه اثرگذاری تحریم‌ها در نظام مدیریت اقتصادی کشور را فراهم کرد.

رئیس فراکسیون امید استفاده از ظرفیت نخبگان و کارشناسان، تعامل و همکاری جریانات و تشکل‌های مختلف را مهمترین نیاز گفتمان‌های سیاسی برای مقابله با چالش کشور برشمرد و گفت: گفتمان‌های سیاسی داخل نظام باید به حوزه کارآمدی و استفاده از خبرگان و نخبگان توجه جدی کنند.
وی بر ضرورت ارتقاء جایگاه تشکلهای سیاسی و باور به نقش آفرینی احزاب تاکید کرد و گفت: حاکمیت مردم سالاری دینی و اجرای اصول مختلف قانون اساسی بویژه فصل سوم قانون اساسی ضرورت تحزب و توجه به تشکل‌های شناسنامه دار را ایجاب می‌کند.

اعتماد مردم به تشکلهای سیاسی آسیب دیده است

عارف با بیان اینکه مردم سالاری دینی بدون احزاب فعال و فراگیر عملی نیست، خاطرنشان کرد: یکی از وظایف اصلی احزاب تقویت اعتماد عمومی مردم است. با کمال تأسف به دلیل رویکردهای تخریبی احزاب نسبت به هم اعتماد مردم به تشکلهای سیاسی آسیب دیده است.

تقویت و میدان دادن به تشکل‌ها و احزاب و آزادی عمل آنها 

عضو مجمع تشخیص مصلحت نظام تصریح کرد: حرکات ائتلافی و جبهه‌ای اگرچه امروز یک ضرورت است و باید حمایت شود اما نمی‌توانند پاسخگوی عملکردها باشند و باید جای خود را به تدریج به احزاب فراگیر و مسئولیت پذیر بدهند.
وی تاکید کرد: تقویت و میدان دادن به تشکل‌ها و احزاب و آزادی عمل آنها در چارچوب قوانین و مقررات ضرورت حاکمیت مردم سالاری و مشارکت مردم در همه امور است.
عارف بر ضرورت تعامل، همکاری و گفتگوی بین تشکل‌ها و مورد توجه قرار دادن ایده گفت‌وگوی ملی تاکید کرد و گفت: بسیاری از آسیب‌های دهه گذشته ناشی از دورویی، برچسب زدنها، انحصارطلبی‌ها، سیاست حذف، نگاه‌های قیم مآبانه و معیارهای دوگانه در تصمیم سازی ها و تصمیم گیری‌ها، خودبزرگ بینی‌ها در میان جریانات سیاسی است.
وی با مخاطب قرار دادن جوانان، گفت: اجازه دهید بعنوان یک معلم که از ابتدای انقلاب در مسئولیت‌های مختلف حضور داشتم، عرض کنم که بدون توجه به مهمترین اجزاء یک گفتمان اصیل در جمهوری اسلامی ایران نمی‌توانیم کشور را از این شرایط سخت و دشوار به سلامتی عبور دهیم.

توجه به ارتقاء اعتماد عمومی رمز موفقیت است

رئیس فراکسیون امید توجه به همبستگی و منافع ملی و مشارکت همه جریانات درون نظام در مدیریت مسیر سخت و دشوار کشور را خواستار شد و با بیان اینکه توجه به ارتقاء اعتماد عمومی رمز موفقیت است، تصریح کرد: اخلاق مداری و ارتقاء فرهنگی جامعه با ساز و کارهای نرم و فرهنگی و جاذبه‌های حداکثری و مبارزه با فقر و فساد و تبعیض بصورت باورمند، جدی و فراتر از نگاههای سیاسی نیاز اصلی اقتصاد و مدیریت کشور است.
وی با بیان اینکه توجه به زندگی و معیشت همراه با منزلت برای مردم مهم‌ترین مأموریت گفتمانی در کشور است، خاطرنشان کرد: کارآمدسازی نظام مدیریت و اصلاح ساختارهای اجرایی کشور، با استفاده از خبرگان و شایستگان فارغ از سلیقه‌های سیاسی زیرساخت کلیدی برای ارتقاء نظام جمهوری اسلامی ایران است.
عارف همچنین طراحی و اجرایی کردن مشارکت حداکثری مردم در همه رویدادهای سیاسی و اجتماعی مهم کشور و استفاده از ظرفیت لایزال مردم در مقابله با آسیب‌های اجتماعی، ارتقاء شاخص‌های فرهنگی و ارتقاء شاخص‌های توسعه و پیشرفت، میدان دادن به تشکل‌های مردمی و NGO‌ها را ضرورتی مهم در مقطع فعلی کشور برای عبور از بحران اعلام کرد.
وی همچنین در پاسخ به سوالی درخصوص استفاده  افراد از مزیت های فعالیت جبهه ای و پایبند نبودن به الزامات فعالیت جبهه ای ،گفت:این یک واقعیت است که متاسفانه عده ای از منافع فعالیت جبهه ای استفاده می کنند و در بزنگاه ها هیچگونه پایبندی به مرام و مسلکی ندارند. نمونه اش را در انتخابات مجلس دهم و لیست امید دیده‌ایم.عکس یادگاری با ما می گرفتند ولی در مجلس به گونه ای دیگر رفتار کردند برای حل این معضل هیچ راهی جز تشکیل احزاب فراگیر نداریم.
رئیس فراکسیون امید همچنین در پاسخ به سوالی درباره لزوم تشکیل مجلس سطح دوم در کشور گفت:با تشکیل شوراهای اسلامی شهر و روستا تصور می شد دیگر پیگیری امور محلی به نمایندگان شوراها سپرده شود و نماینده مجلس در سطح ملی پیگیر اهداف کلان تری باشد اما متاسفانه کماکان در مجلس شاهدیم مطالبات محلی پیگیری می شود. تشکیل مجلس دوم و بالادست در صورت تایید، ضرورت آن که به نطر می رسد مورد تایید بخش هایی از نخبگان و سیاست مداران است نیاز به اصلاح قانون اساسی دارد.
وی در پاسخ به سوال دیگری مبنی بر عدم ارئه تعریف مشخص از اصلاح طلبی ،گفت:این سوال را درخصوص اصولگرایی هم می توان مطرح کرد وجه مشترک دو جریان اصیل انقلاب باور به ارزشها و تمامی اصول قانون اساسی است ولی در برخی تاکتیک‌ها و روش‌ها اختلافاتی بین این دو جریان است بخصوص در نگاه به مردم و آزادی و مقوله جمهوریت نظام.هنر اصلاح طلبان جذب است اما در نقطه مقابل جریان رقیب تبحر زیادی در دفع و طرد نیروها دارد.در مقوله های فرهنگی همچون ممیزی و سانسور نیز اختلاف نظر جدی بین ما و اصولگرایان وجود دارد.گفتمان اصلاح طلبی به جد اعتقاد دارد که نباید خود را قیم مردم بدانیم و برای آنها تصمیم بگیریم اما جریان رقیب چنین اعتقادی ندارد.
عارف تاکید کرد:بخشهایی از اصولگرایان اعتقاد جدی به مشارکت حداکثری مردم در انتخابات ندارند.

راه حل فائق آمدن به چالش های کنونی  باور به جوانان و میدان دادن به آنها است

وی همچنین راه حل فائق آمدن به چالش های کنونی را باور به جوانان و میدان دادن به آنها دانست و با اشاره به بیانیه گام دوم رهبر معظم انقلاب این بیانیه را نقشه راه کشور در دهه پنجم انقلاب و حاکمیت علم و فناوری در این دهه دانست و گفت: در تمامی مسئولیتهایی که داشته ام تلاش کردم به جوانان میدان دهم بخصوص در مسایل علم و فناوری .در دولت اول آقای روحانی وعده جوانگرایی محقق نشد اگرچه در دولت دوم ایشان تلاشهایی در این زمینه صورت گرفت ولی انتظارات در این خصوص برآورده نشده است و هنوز مقاومتهایی در سپردن مسئولیتها به جوانان می شود.

چه رفتارهایی  با یک نخبه سیاسی صورت می گیرد که  کارد به استخوانش می رسد و از کشور مهاجرت می کند

رئیس شورای عالی سیاست گذاری اصلاح طلبان در پاسخ به سوالی درباره اینکه چرا برخی اصلاح طلبان به سمت اپوزیسیون نظام جذب شدند،گفت: اولا باید در نظر داشت که اصلاحات و هواداران آن  طیف گسترده ای را شامل می شود از سوی دیگر نباید از دور داشت که متاسفانه اصلاح طلبان همیشه مورد هجمه و تخریب قرار گرفتند و چه برچسب های که به اصلاح طلبان زده نشد.باید آسیب شناسی شود که چه رفتارهایی که با یک نخبه سیاسی صورت می گیرد که در نهایت کارد به استخوانش می رسد و از کشور مهاجرت می کند.خواهش من  این است که موضوعات اینچنینی بصورت جریانی مطرح نشود.اصلاح طلبان این ظرفیت را دارند که هیچگاه به رقیب خود انگ و برچسب نزنند.مثلا در بحث جاسوسی و بازداشت های صورت گرفته در ادوار مختلف چرا بیشتر این بازداشتها مربوط به یک طیف سیاسی خاص است؟آیا نمی شود از این موضوع برای اهداف جریانی استفاده کنیم ولی هیچگاه این موضوعات را برای رقیب خود مطرح نمی کنیم و حساب فرد یا افراد محدود منسوب به یک جریان را به حساب کل جریان نمی گذاریم.