پای این فیلم به مجلس باز شد. بهروز نعمتی عضو هیات رییسه مجلس ماجرای دعوا در این فیلم را به نقل از درازهی را اینگونه روایت می‌کند:« آقای درازهی در این جلسه گفت که ۴۵ دقیقه جلوی درب گمرک جلویش را گرفته بودند و فحش های بدی به وی دادند و وی را عصبانی کردند. نهایتا فارغ از فضاهایی که وجود دارد باید با موضوع منطقی برخورد شود.»
وزیر اقتصاد هم از این نماینده و نمایندگان مجلس به خاطر رفتار کارمندان گمرک مغذرت خواهی کرد. گویا این عذرخواهی برای نمایندگان مجلس کافی نبوده است و به گفته علی کُرد نماینده خاش:«تعدادی از نمایندگان، استیضاح وزیر اقتصاد را به دلیل «توهین به نماینده سراوان» کلید زدند. ما خواستار عزل رییس گمرک و حراست گمرک هستیم.»
همانطور که در بالا اشاره شد، نمی‌شود بر اساس این فیلم قضاوت کرد که چه کسی مقصر است اما بر اساس همین فیلم کوتاه هم می‌شود گفت، یک نماینده مجلس نباید اینگونه عصبانی شود و الفاظی را به کار ببرد که در شان یک نماینده نیست.
نماینده مذکور می‌توانست بعد از دیدن توهین مورد ادعا با مسؤولان گمرک تماس بگیرد و مشکل را حل کند یا می‌توانست آنجا را ترک کند و امروز از طریق معاون پارلمانی وزیر پیگیر مشکل بودجود آمده می‌شد.
واقعا بعد از دیدن این رفتار از یک نماینده مجلس، دیگر چه انتظاری از مردم کوچه و خیابان می‌شود داشت. چگونه می‌شود به مردم گفت که عصبانی نباشید و با عصبانیت تصمیم نگیرید.
دانش آموزان مدرسه هیچگاه از معلمان خود انتظار رفتار غیرمتعارف ندارند. مثلا آنها هیچگاه نمی‌توانند باور کنند معلم‌شان در خیابان چاقو کشیده است یا فردی را کشته است. این انتظار از نماینده مجلس هم وجود دارد. او هم باید بداند که در چه جایگاهی حضور دارد.
نباید با موضوعات برخورد شخصی داشت و بخش تاسف بار ماجرا تهدید به استیضاح وزیر است. وزیری که به تازگی انتخاب شده و فکر و ذکر او سروسامان دادن به اوضاع اقتصادی بعد از بازگشت تحریم‌ها باشد نه اینکه از او بخواهیم ذهن خود را درگیر امور خرد کند.
در حالی که وقت مجلس باید صرف مشکلات کشور شود، نمایندگان به دنبال رسیدگی به یک دعوا هستند. دقیقا دیدن این رفتارها و تصمیمات احساسی باعث می‌شود آدم تصور کند مسؤولان کشور نمی‌توانند باری از دوش مشکلات کشور بردارند.
آیا نمایندگان حرف‌های آن کارمند گمرک را هم شنیدند؟ یا تنها بر اساس سخنان همکار خود قضاوت کردند؟
کافی بود به جای این همه هیاهو، فیلم‌ها و حرف‌های دو طرف را می‌دیدند و می‌شنیدند و بعد از مشخص شدن مقصر، حکم صادر می‌کردند. بالاخره در این میان یکی مقصر است.
افزودن نظر جدید