امید

روز شنبه مراسم نکوداشتی برای جناب حداد‌عادل برگزار شد که در صداوسیمای ایران هم این مراسم منعکس شد. برگزاری این مراسم و نشان دادن آن در صداوسیما حاوی نکات و پیام‌هايی بود که نشان می‌دهد اصولگرایان تلاش بسیاری برای کمرنگ‌کردن این شکست انجام‌ می‌دهند.
اگر بخواهیم تبعیضی را که صداوسیما در این چند سال بر مردم داشته و تنها فرصت به جناح مطلوب خود داده، بررسی کنیم پی به این موضوع می‌بریم که فضای تک‌صدایی در این چند سال هم برای آقایان کافی نبوده و اکنون حداقل امید مردم بعد از انتخابات این بوده که فضایی تک‌صدایی موجود بشکند و صداوسیما با توجه به خواست مردم در این انتخابات، که همانا اعتدال بوده، به‌گونه‌ای اعتدال‌آمیز با مردم و جناح‌های مختلف سیاسی برخورد کند. ولی صداوسیما همچنان مایل است که نگاه یک‌طرفه خود را ادامه بدهد و سعی در اعمال سیاست‌ها و رویه گذشته‌اش بر مردم داشته است. مشخصا بعد از انتخابات چندین‌بار مراسم قدردانی و تجلیل از آقای عارف از سوی اقشار مختلف جامعه برگزار شد اما یک‌بار هم در صداوسیما به تصویر کشیده نشد ولی از آن‌سو با یک‌بار تجلیل از آقای حداد فورا بخش خبری صداوسیما آن را پخش می‌کند، در حالی که همگان می‌دانند در این انتخابات نقش آقای عارف بسیار پررنگ‌تر و اساسی‌تر بوده تا آقای حداد و درنهایت پیروزی روحانی، اما به صرف عدم دلبستگی سیاسی صداوسیما به اصلاح‌طلبان هیچ اشاره‌ای به نقش آقای عارف نمی‌شود و نخواهد شد.
نکته قابل توجه این است که، بیان و به کار بردن کلماتی چون تقوا و تدبیر برای نامگذاری این مراسم و انتصاب این خصوصیات به جناب حداد هم، با هدف ارائه تصویری قهرمانانه از ایشان به مردم و درنهایت القا و ایجاد چهره‌ای تاثیر‌گذار و نقش‌‌آفرین در انتخابات بوده است، اما پخش این مراسم در صداوسیما حاوی پیام‌هايی به صورت غیرمستقیم به سایر اصولگرایان بود. 1-تجلیل از تنها نامزد که برای وحدت اصولگرایان کنار کشید و دادن این پیام به دیگر اصولگرایان که باید در زمان مناسب دست از خودرایی و خود‌شیفتگی بردارند و عنصر وحدت را فراموش نکنند.
2-رونمایی از گروه و ائتلاف جدید آقای حداد و جلیلی.
واقعیت در انتخابات گذشته چیز دیگری است. آقای حداد در سبد رای‌اش آنچنان رای نداشت تا بتواند برای هم‌‌ائتلافی‌های خود مانور بدهد و در اصطلاح ناز کند و همچنین آنچنان چهره کاریزماتیکی هم نداشت تا بتواند برای خود یا برای نامزد مطلوبش موج اجتماعی ایجاد کند. قالیباف و ولایتی هم از این موضوع به خوبی آگاه بودند و درنهایت جانب او را نگه نداشتند و در واقع به آقای حداد توجه نکردند. همین موضوع باعث شد که آقای حداد به مرور زمان از ائتلاف آنان خارج شود و به سمت جلیلی برود. در مناظرات انجام‌شده رد‌وبدل‌کردن کاغذ بین آقای حداد و جلیلی نشان از فصلی نو از ارتباطات این دو داشت.
هرچند آقای حداد در زمان کنارکشیدن خود از لفظ اصولگرایان استفاده کرد، ولی دیدگاه فکری او بیشتر نزدیک به سعید جلیلی بود تا قالیباف و ولایتی. به همین منظور در مراسم نکوداشت آقای حداد اعضای جبهه پایداری و آقای جلیلی حضور داشتند و دیگر نامی از هم‌ائتلافی‌هایش نبود. حتی قالیباف هم در این مراسم شرکت نکرد تا از وی تشکر و قدردانی کند. شاید شرکت‌نکردن آقای قالیباف را با دلایل و توجیهات مختلف، همچون مشغله کاری، بتوان جواب داد ولی واقعیتی که در ذهن آقای قالیباف وجود دارد و او مطمئنا بعد از انتخابات پی به این موضوع برده، دلخوری شدیدش است، نه از دوستان و هم ائتلافی‌هایش، بلکه از خودش که چرا اصلا وارد ائتلاف شد و این ائتلاف برای او نه تنها منشاء خیر نشد بلکه از او چهره‌های دیگر بین مردم به وجود آورد.
همانا ائتلاف با آقای حداد نه تنها باعث افزایش آرای قالیباف نشد بلکه در ریزش آرای او بیشتر نقش داشت، به این دلیل که آقای حداد در بین این نامزدها تنها کسی بود که این خصیصه در او وجود داشت که در قبال احمدی‌نژاد رفتار دوگانه و تبعیض‌آمیز و مصلحتی در کسوت ریاست مجلس داشت. مردم سعی در این داشتند از این نمونه اشخاص که در این هشت سال، که سراسر رفتار‌های از روی مصلحت‌اندیشی داشتند، دوری کنند و همین ائتلاف نقطه آغازی برای شکستن قسمتی از آرای قالیباف شد.
در نهایت پیش‌بینی می‌شود آقای حداد دیگر گرایش به سوی اصولگرایان سنتی نداشته باشد و خود را برای انتخابات 96 با حضور سعید جلیلی آماده کند.