امید

به گزارش امیدنامه به نقل از انتخاب، اسناد ویکی لیکس حاکی است که کلینتون 28 اکتبر 2013 در سخنانی در صندوق متحد یهود در شیکاگو مدعی شده است: "بر این باورم که روحانی از سوی 2 منبع مهم قدرت در ایران اجازه انتخاب شدن به عنوان رئیس جمهور را پیدا کرده است، رهبر و روحانیون و سپاه پاسداران... به این دلیل که تحریم‌ها تاثیر مخرب کاملی بر اقتصاد ایران داشته است."

وی در ادامه مدعی شده است: "فکر نمی‌کنم کسی نسبت به انگیزه‌های رهبری ایران توهم داشته باشد. چیزی که آنها واقعا می خواهند انجام دهند، دستیابی به کاهش تحریم‌ها است."

به نوشته بلومبرگ، اظهارات خصوصی کلینتون درباره روحانی با تلاش دولت اوباما برای به تصویر کشیدن روحانی به عنوان یک نیروی سیاسی میانه رو در برابر تندروها، در تناقض قرار دارد.

به عنوان مثال وزارت خزانه داری آمریکا پس از انتخاب روحانی، روند قراردادن شرکت‌های صوری ایرانی در فهرست سیاه را متوقف کرد. در سال 2015 نیز اوباما با طرح کنگره برای افزایش نظارت بر ویزای کسانی که قصد سفر به آمریکا را دارند و قبلا در ایران بوده اند، مخالفت کرد.

بلومبرگ معتقد است: رویکرد دولت اوباما این بود که تصور می کرد روحانی می تواند موجب تغییرات دموکراتیک در ایران شود ولی کلینتون ظاهرا دیدگاه واقع بینانه تری داشته است. کلینتون در سخنرانی شیکاگو، روحانی را به تلاش برای جلب نظر غرب متهم کرده و این طور استدلال کرده است که مذاکرات آمریکا به عنوان نشانه‌ای از حسن نیت به جامعه بین‌المللی خوب بوده ولی هرگز راهی برای نفوذ در سیاست داخلی ایران نبوده است.

 بلومبرگ اشاره می‌کند که اختلاف‌نظر کلینتون و اوباما در حوزه سیاست خارجی به تفاوت‌نظر آنان درباره ایران، برجام و روحانی محدود نمی‌شود بلکه مسائل دیگر را نیز در بر‌می‌گیرد و در این‌باره می‌نویسد: «در اکتبر ۲۰۱۳ میلادی، کلینتون در سخنرانی‌ای به خط قرمز اوباما درباره استفاده دولت سوریه از سلاح شیمیایی اشاره کرد. او به کنایه به انفعال دولت اوباما در قبال بحران سوریه اشاره کرد و گفت که نباید اعتبار و سرمایه رهبری امریکا را هدر داد و باید مراقب استراتژی و اظهارنظرها بود تا پیام اشتباهی به دیگران ارسال نشود».