امید

به گزارش امید به نقل از آسمان، متن گفت و گو با حجاریان به شرح زیر است: 

اهمیت پایگاه اجتماعی را می‌توان با مثال خرمن بر باد دادن توصیف کرد. هنگامی که خرمن را بر باد می‌دهند، دانه‌های گندم که سنگین‌ترند، می‌مانند و دانه‌های پوک و کاه به باد می‌رود. یک دولت یا جنبش اجماعی هم اگر نتواند پایگاه اجتماعی خود را جذب، حفظ و سازماندهی کند؛ در برابر فشار‌های بیرونی و نیرو‌های سیاسی و اجتماعی رقیب دچار بحران می‌شود.
حسن روحانی به عنوان «شخصیتی نخبه‌گرا» است و به دلیل همین نخبه‌گرایی است که او در حلقه اصلی یارانش، صرفاً افراد محدودی دارد و تیم،‌کادر و حزب مشخصی ندارد. لذا باید با ابزار‌های تعاملی و کارت‌های دیگر خود بازی کند. البته روحانی «چانه‌زن» خوبی است؛ اما مشکل او به این برمی‌گردد که ابزار‌های فشار از پایین را در اختیار ندارد.
خاتمی نسبت به روحانی پشتوانه حزبی و اجتماعی منسجم‌تری داشت و با همین پایگاه اجتماعی هم به حمایت از روحانی پرداخت و روحانی باید بداند آرای او متعلق به هاشمی و خاتمی بوده است. بداند از کجا رأی آورده، چه کسی برایش رأی جمع کرده و کدام مردم و به چه دلیل و برای چه اهداف و برنامه‌هایی به او رأی دادند. اگر او این مسائل را درک کند، به‌رغم همه فشار‌ها و فضا‌سازی‌ها پای شعار‌های خود خواهد ایستاد.
مهمترین چالش‌های پیش‌روی روحانی سیاسی است. او حتی اگر بخواهد صرفاً مسائل اقتصادی همچون کاهش تورم و افزایش اشتغال را محقق کند، انجام این امر مقدمات سیاسی دارد. او باید به پیش‌نیاز‌های این امور توجه کند. مثلا آنطور که خود آقای روحانی گفته‌اند. قرار است افرادی که بون بلیت وارد اتوبوس دولت شده‌اند از آن پیاده شوند. این، امری ضروری و به معنی خارج کردن نیرو‌های اضافی و ناکار‌آمدی از دستگاه دولت است که صرفاً برای رانت‌ها و منافع خاص وارد آن شده‌اند. بدیهی است پاده کردن این افراد از ماشین دولت، هزینه و تبعات سیاسی دارد و همچون دوره اصلاحات، چرخه بحران‌سازی مخالفان را فعال می‌کند و باعث دردسر خواهد شد.
دلایل حملات و هشدار‌های پیاپی محافلی چون کیهان به روحانی و تلاش آنها برای دور نگاه داشتن رئیس‌جمهور منتخب از اصلاح‌طلبان این است که: این مطلب آتش تهیه برای اقدامات بعدی است. موضوع اصلی‌تر از کیهان، نوع برخورد نهاد‌هایی است که وارد عرصه اقتصاد شده‌اند و دولت آینه با آنها مواجه خواهند شد ضمن آنکه تعریف روحانی از موقعیت دولت خود به عنوان «جریان اعتدال» آن را در جایگاهی قرار می‌دهد که از یک سو اصولگرایان و از سویی اصلاح‌طلبان می‌خواهند آن را به سمت خود بکشند. البته، عموم اصلاح‌طلبان و به ویژه احزاب و جریان‌هایی مانند مشارکت اعلام کرده‌اند سهمی از دولت آینده نمی‌خواهند و تنها خواست‌شان از روحانی پایبندی به پیشبرد شعار‌ها و و برنامه‌های اعلامی است.
روحانی کار دشواری دارد. و برخورد با جریان‌های رانتی درون دولت و دیگر نهاد‌ها نیاز به تیم قوی، وزارت اطلاعات قوی و نیز همکاری جدی قوه‌قضائیه و مجلس دارد. دستاورد‌های مشخصی را از این دولت ببینند که این امر کار را بیش از پیش دشوار می‌کند.