امید

آقای رضایی با توجه به اینکه یکی از شاخصه‌های سنجیدن رفاه اجتماعی در یک جامعه بررسی وضعیت سلامت در آن جامعه است، شما به‌عنوان فردی که نماینده مردم در مجلس شورای اسلامی و نیز عضو کمیسیون اجتماعی مجلس هستید، وضعیت حوزه سلامت و مشخصاً وضعیت بیمه‌های درمانی را چگونه ارزیابی می‌کنید؟

سالم بودن و سلامتی نیازی است که همه مردم خواستار آن هستند. یکی از راهکارهای تأمین سلامت مردم داشتن بیمه‌های درمان است، در گذشته تنها یک نوع بیمه سلامت با نام بیمه تأمین اجتماعی داشتیم که عده‌ای از مردم نیز از آن بی‌بهره بودند، اما اکنون با تلاش‌های صورت گرفته در این حوزه انواع بیمه‌های پایه را داریم و می‌توان گفت شاید دیگر در ایران بسیار کم باشند افرادی که از بیمه پایه درمان برخوردار نباشند. که البته این تعدد بیمه‌ها می‌تواند یک ضعف در حوزه سلامت باشد. داشتن انواع بیمه پایه درمان با دستورالعمل‌های متفاوت، ضعف است، هر موسسه و نهادی در حوزه بیمه برای خود یک دستورالعمل جداگانه دارد مثلاً دستورالعمل بیمه پایه درمان برای کارکنان وزارت نفت، شرکت مخابرات، آموزش‌وپرورش، نیروهای مسلح تأمین اجتماعی و... همه باهم متفاوت است، گرچه همه در جهت تأمین سلامت و رفاه افراد است اما متأسفانه به دلیل تفرقی که بین آن‌ها وجود دارد امر خدمت‌رسانی را دچار خدشه می‌کند و حتی این متفرق بودن بیمه‌ها موجب سوءاستفاده برخی سود جویان می‌شود. بیمه پایه درمان برای همه است و افراد چه دار و چه ندار از این بیمه و امکانانش برخوردار هستند. بیمه پایه درمان تا چند سال پیش صرفا بیمه تأمین اجتماعی و خدمات درمانی بوده است و بعد به استناد ماده 38 قانون برنامه پنج توسعه بیمه پایه درمان دیگری با نام بیمه سلامت شکل گرفت که تعداد دیگری از هموطنانمان را بیمه کرد، گرچه نفس کار بسیار خوب بود اما متفرق بودن بیمه‌های درمان و تفاوت خدماتی که ارائه می‌دهند کار را پیچیده می‌کند.

الآن هم که وزارت بهداشت به دنبال این است که بیمه پایه درمان را از تأمین اجتماعی جدا کند، هدف آن‌ها تجمیع بیمه‌های پایه است و البته خواستار این نیز هست که اختیار بیمه‌های پایه درمان در دست وزارت بهداشت باشد، آن‌ها معتقدند همان نهادی که خدمات را ارائه می‌دهد باید نحوه اجرا را تعیین کند و بر حسن انجام کار نظارت داشته باشد.

اما برخی کارشناسان منتقد این نظر هستند و معتقدند اجرا و نظارت نباید هر دو به عهده یک‌نهاد باشد، نهاد ناظر باید مستقل باشد تا به کیفیت کار لطمه‌ای وارد نشود و بتواند بدون هیچ تعصبی جلوی تخلفات احتمالی را بگیرد و یا با خاطی برخورد کند. منتقدان سپردن بیمه‌های پایه درمان به وزارت بهداشت را ازنظر قانونی درست نمی‌دانند و این موضوع موجب چالش میان وزارت بهداشت و درمان و وزارت رفاه و تأمین اجتماعی شده است. البته هر دو وزارتخانه با تجمیع بیمه‌ها موافق هستند اما اینکه پس از تجمیع متولی امر کدام وزارتخانه باشد و نحوه اجرا و نظارت به چه صورت باشد هنوز به نتیجه‌ای نرسیده است.

شما با تجمیع بیمه‌ها موافق هستید؟

بنده با تجمیع بیمه‌های پایه درمان موافق هستم و قطعاً خدمت‌رسانی باید به عهده وزارت بهداشت باشد اما من نیز معتقدم نظارت باید به عهده نهاد دیگری باشد، این نهاد می‌تواند وزارت رفاه و یا حتی یک‌نهاد دیگری باشد. این شیوه مطلوب‌تر است.

 وضعیت بیمه‌های تکمیلی درمان را چگونه ارزیابی می‌کنید؟

با توجه به اینکه بیمه تکمیلی درمان اختیاری است، هزینه و تعرفه آن نیز آزاد است و قطعاً افرادی که جزء قشر کم‌درآمد جامعه هستند نمی‌توانند خود و خانواده‌شان را بیمه تکمیلی کنند، اما در مورد بیمه‌های پایه درمان افراد در هر سطح توان مالی که هستند می‌توانند تحت پوشش بیمه‌های سلامت و تأمین اجتماعی که بیمه‌های پایه درمان هستند، قرار گیرند و دولت حق بیمه آن‌ها را پرداخت می‌کند، ضمن اینکه مشکل دیگری که در رابطه با بیمه‌های تکمیلی می‌توان به آن پرداخت یکسان نبودن خدماتی است که هر یک از شرکت‌های بیمه‌ای ارائه می‌دهند، خدمات درمانی که بیمه‌های تکمیلی می‌دهند باهم متفاوت است، مثلاً برخی بیمه‌های تکمیلی خدمات دندان‌پزشکی را متقبل می‌شوند و برخی دیگر این خدمت را ارائه نمی‌دهند.

برای بهبود عملکرد بیمه‌های تکمیلی در حوزه درمان چه باید کرد؟

اگر بیمه‌های تکمیلی درمان هم تجمیع شوند بسیار کارآمدتر خواهند بود، می‌توان همه بیمه‌های تکمیلی را به شرکتی مثل آتیه سازان حافظ که یک شرکت تخصصی درزمینهٔ بیمه تکمیلی درمان است واگذار کرد تا قدرت اجرایی و مالی‌اش بیشتر شود و بتواند خدمت‌رسانی بهتر، کامل‌تر و گسترده‌تری در حوزه درمان داشته باشد. اگر بیمه‌های تکمیلی درمان نیز تجمیع شوند و خدماتشان یکسان گردد همه می‌توانند از خدماتی یکسان درزمینهٔ بیمه تکمیلی درمان بهره‌مند شوند، جامعه بیمه‌شده ما نیز در کل کشور تصور نمی‌کند که بین اقشار مختلف تبعیض وجود دارد، اکنون یکسان نبودن خدمات بیمه‌های تکمیلی و آگاه نبودن مردم از چرایی این موضوع موجب نارضایتی می‌شود.