امید

در تجمع روز گذشته هم مثل پنج روز قبل زنان از هر سن و سالی حضور دارند. می‌گویند همسران، برادران و پدران‌شان را تنها نمی‌گذارند.آنها مقابل فرمانداری نشسته و پلاکاردهایی در دست گرفته‌اند. یکی از زنان می‌گوید: «همه شوهر من را می‌شناسند. می‌دانند حتی دوست ندارد تنها جایی بروم اما به من می‌گوید این تجمع را بیا. شکم گرسنه که دیگر این حرف ها رانمی شناسد.» دور تا دور فرمانداری نیروهای انتظامی ایستاده‌اند.
اتوبوس‌هایی که کارگران هفت تپه با آن به اینجا آمده‌اند هم در گوشه دیگر خیابان پارک شده.تقریباً همه تجمع‌کنندگان متفق القول به پرداخت نشدن حقوق و عدم رعایت حق و حقوق‌شان اعتراض دارند. واگذار شدن شرکت به بخش خصوصی نیز از دیگر اعتراضات آنان است. آنها از مسئولان می‌خواهند صدای اعتراض‌شان را بشنوند. در ساعتی که کنار کارگران هستم هیچ مسئولی میان‌شان حاضر نمی‌شود. چند شهروند عادی هم در میان تجمع‌کنندگان هستند و پلاکارد «ما هفت تپه‌ای هستیم» در دست گرفته اند:«ما کارگر هفت تپه نیستیم.اما فرقی ندارد اینها که در مضیقه باشند ما هم هستیم کل شهر تحت تأثیر قرار می‌گیرد.» آنها همچنین اشاره می‌کنند که همکاران‌شان در فولاد خوزستان هم به وضعیت‌شان اعتراض دارند. یکی از کارگران می‌گوید: «ما کارگران باید به یکدیگر کمک کنیم تا صدایمان شنیده شود.»کارگران تجمع‌کننده مدام یکدیگر را به آرامش دعوت می‌کنند.آنها می‌گویند وضعیت نامناسب شش هزار کارگر این مجتمع برایشان چاره‌ای جز اعتراض نگذاشته. آنها بعد از ساعتی تجمع مقابل فرمانداری راهی بازار شهر می‌شوند تا همه شهر صدای‌شان را بشنوند و بعد هم در مقابل دادگستری شهر شوش تجمع می‌کنند و دوباره خواستار آزادی همکاران دربندشان می‌شوند. 
مرد کارگر در بخش آبیاری شرکت هفت تپه کار می‌کند:«از نماینده‌های شهر و آقای فرماندار می‌خواهیم به حرف‌مان گوش دهند، ببینند خواسته ما چیست؟ ما درخواست عجیب و غریبی نداریم. نیشکر هفت تپه کلی پتانسیل دارد و با کمی توجه دوباره رونق می‌گیرد.» کارگر دیگر ساکن شهرک سلمان است اما هر روز در تجمع‌ها حاضر می‌شود. دیگری با لحن ملایمی حرف می‌زند در بخش تصفیه یا همان شکر سفید کار می‌کند: «پدرم جانباز بود سال 79 به رحمت خدا رفت.شهید شد.» کارت قرمز رنگ بنیاد شهیدش را نشانم می‌دهد و تأکید می‌کند:«ما بچه‌های همین انقلاب هستیم اما الان چهار ماه است حقوق نگرفته‌ایم. می‌خواهم دوباره شرکت دولتی شود وهر بار برای گرفتن حق‌مان مجبور به اعتراض نشویم.» در میان معترضان بازنشسته‌های شرکت هفت تپه را هم می‌بینم یکی از آنها می‌گوید با اینکه یک سال از بازنشستگی‌اش گذشته هنوز مسئولان شرکت حق و حقوقش را نداده‌اند. حرکت اعتراضی روز گذشته کارگران هفت تپه تا نزدیکی ظهر ادامه یافت وخواسته اصلی‌شان آزادی همکاران‌شان بود، آنها می‌گویند امیدوارند کارگران معترض خیلی زود آزاد شوند و مسئولان هم صدای اعتراض‌شان را بشنوند.