امین بیلمز، استاندار وان به خبرنگار آناتولی گفته بود: «ظرفیت هتل‌های وان حدود ۶ هزار تخت بوده و ظرفیت آن تکمیل شده است. به همین دلیل برخی از مهمانخانه‌های ادارات دولتی و حتی خوابگاه‌های دانشجویی را نیز برای این مسافران اختصاص دادیم.»
حضور ایرانی‌ها برای اهالی شهر وان ترکیه یک فرصت بزرگ بود. آنها با درک صنعت توریسم و پولی که نصیب آنها می‌کند، آغوش خود را برای مسافران خارجی بازمی‌کنند تا از طریق آن هم شهر سروسامان بگیرد و هم زندگی مردم.
ترک‌ها می‌دانند حضور مسافر خارجی در شهرهای‌شان یعنی رونق اقتصادی یعنی اشتغال جوانان. به خاطر همین تلاش می‌کنند بیشترین و بهترین امکانات خود را در اختیار کسانی بگذارند که ترکیه را به عنوان مقصد سفر خود انتخاب می‌کنند.
این میزبانی را مقایسه کنید با رفتار ما در برخورد با توریست‌های عراقی.
عراقی‌ها و برخی از شهروندان دیگر کشورهای همسایه ایران بعد از بالا رفتن ارزش پول کشورشان در برابر ریال تصمیم گرفتند که ایران را به عنوان مقصد سفرهای توریستی، تجاری و حتی درمانی خود قرار دهند. شهرهای جنوبی، شمالی و مشهد شاهد بیشترین حضور این توریستها بودند. نکته جالب اما در این میان اعتراض برخی از مردم به این حضور بود. مثلاً وقتی در مشهد بیلبوردهایی با زبان عربی به تبلیغ رستوران یا هتل‌ها پرداخت برخی در فضای مجازی دادشان بلند شده بود که مشهد شده عراق و زبان رسمی ما هم شده عربی!
حضور این عراقی‌ها در ایران یک فرصت مناسب برای صنعت توریسم ایران است. آنها به جای این که به ترکیه بروند و آنجا پول خرج کنند، دینارها و دلارهای خود را در شهرهای ایران خرج می‌کنند. همین عراقی‌ها می‌توانند زمینه‌ساز اشتغال‌زایی گسترده در شهرهای ایران شوند.
مغازه‌هایی که گاهی مگس می‌پرانند، می‌توانند اجناس خود را به توریستها بفروشند. جوانانی می‌توانند با یادگیری زبان عربی، راهنمای این مسافران شوند. تاکسی‌ها می‌توانند کرایه دیناری دریافت کنند. اتاق هتل‌ها پر از توریست می‌شود.
بسیاری از مسلمانان کشورهای همسایه ترجیح می‌دهند در ایران که یک کشور اسلامی است تعطیلات خود را سپری کنند تا کشورهای دیگر.
هر مسافر خارجی که به ایران می‌آید یک سرمایه است و باید به بهترین شکل ممکن از آن استفاده کرد. شوخی نیست ترک‌ها، بیشترین درآمدشان از صنعت توریسم است. ما چرا نباید از این فرصت استفاده کنیم.
ایران کشوری است که همزمان می‌تواند پذیرای افرادی با سلایق مختلف شود. گرمای جنوب، خُنکای شمال، شن‌های کویر، آبی دریا و … سرمایه‌هایی هستند که ما از آن استفاده نمی‌کنیم. شک نکنید که اگر این فرصت‌ها در اختیار کشورهای همسایه ما بود آنها به درآمدهای نجومی می‌رسیدند.
با صنعت توریسم می‌شود درهای تمام چاه‌های نفت ایران را بست و اقتصاد ایران را از دست این بلای خانه‌مان‌سوزنجات داد.»
افزودن نظر جدید