امید

اين دور توسعه، فقط در صنعت گاز نبود. ايران در عصر هدايت كابينه و نوشتن برنامه و بودجه در دوران معاون اولي محمدرضا عارف به صنعت پتروشيمي دست يافت. ميدان‌هاي دست نخورده و فراموش شده نفت بازيافت شدند. نخستين مناقصه بالادستي صنعت نفت ايران پس از سال ۱۳۵۳ كه عنوان مناقصه قرن را يافت در دوران معاون اولي او در لندن مطرح شد. ده‌ها قرارداد توسعه و توليد در قالب قراردادهاي جديد باي‌بك يا بيع متقابل نوشته شد و ميلباردها دلار سرمايه خارجي از سوي ده‌ها شركت چندمليتي جذب صنعت نفت ايران شد. در اين بهار توسعه صنعت نفت و گاز و پتروشيمي در ايران شركت‌ها از هر سوي جهان در ايران يافت مي‌شدند؛ از شركت‌هاي امريكايي گرفته تا فرانسوي، انگليسي، چيني، روسي، ژاپني، اسپانيايي و از هر جا كه دانش و تكنولوژي در آن ريشه‌ داشت و شناخته شده بود، نشانه‌هايي از حضور در ايران پرشكوه يافت مي‌شد. در دو سال پاياني دولتي كه سكانداري هدايت كابينه‌اش بر عهده محمدرضا عارف بود، برنامه كم‌نظير چهارم توسعه تدوين يافت. اما اعجاز كابينه تحت اداره او زماني پديدار شد كه سند چشم‌انداز 20 ساله را در مبادي ذي‌ربط و بالادستي نظام مطرح ساخت. سندي كه قرار بود بر اساس آن ايران از سال ۱۳۸۴ تا ۱۴۰۴ در بسياري از شاخص‌هاي توسعه در منطقه جايگاه اول را به خود اختصاص بدهد اما چنين نشد. سرنوشت و قضا و قدر بر اين بود كه در سال پاياني سند چشم‌انداز و در يك ناكامي 20 ساله، بار ديگر توسعه ايران در بازگشتي عجيب به همان مبدا و مبدع بازگردد. سند چشم‌انداز 20 ساله از سوي رييس‌جمهور پزشكيان كه او خود نيز در تدوين آن دست‌اندركار بود، به عنوان يك ميثاق معهود بين او و محمدرضا عارف، اين بار هم به عنوان معاون اول، چشم‌انداز دوباره توسعه ناكام مانده ايران در 20 سال آينده شود. حالا با 20 سال تجربه همه دريافته‌اند كه همراهي، همدلي و شكيبايي كيمياي اصلي سند چشم‌انداز توسعه و رفاه ايران است. حالا همه از راه طي شده باور يافته‌ايم كه حسنت به اتفاق ملاحت جهان گرفت/ آري به اتفاق جهان مي‌توان گرفت.عارف؛ واضع سند چشم‌انداز، خالق عسلويه