امید

به گزارش امید به نقل از سلام نو،انتخابات ۲۴ خرداد ماه با حضور همه طیف‌ها و سلیقه‌ها برگزار شد و در جریان راهپیمایی ۲۲ بهمن نیز که همه گروه‌ها و جریانات سیاسی کشور بر حضور در راهپیمایی تاکید داشتند و در آن شرکت کردند، مشاهده شد که به واقع این همگرایی در کشور تقویت شده است. اصلاح‌طلبان نیز با وجود آنکه به مدت 8 سال در گوشه فضای سیاسی علنی کشور قرار گرفته بودند، در طی این مدت بارها بر لزوم ایجاد «وحدت ملی» تاکید کردند و عملکردشان نیز نشان داده که واقعا با اعتقاد راسخ به این معنی، کنش‌های سیاسی خود را تنظیم می‌کنند.

آنها همچنین با حضور پرشور در انتخابات ۲۴ خرداد ماه و همچنین راهپیمایی ۲۲ بهمن موافقت خود را بر تقویت این وفاق ملی نشان دادند. اما حالا و در شرایطی که جامعه به سمت آرامشو و وفاق پیش می‌رود، آیت الله مصباح یزدی در دیدار اعضای هیأت رئیسه فراکسیون روحانیون مجلس، با پرهیز از اشاره به لزوم وحدت ملی، بر ضرورت وحدت و همگرایی «اصولگرایان» تاکید می‌کند!

مشخص نیست صحبت از وحدت جناحی(!) درشرایطی که کشور به یک وحدت ملی نیاز دارد چه مفهومی می‌تواند داشته باشد؟ آیا اشاره آیت الله به مجلس آینده و درس از شکست اصولگرایان در انتخابات ریاست جمهوری است؟ یا اینکه وی همچون ۸ سال گذشته باز هم برنامه‌ای برای خودی و غیر خودی کردن افراد و فعالین سیاسی دارد؟ به هر حال هر نیتی که پشت این تحرکات سیاسی است با وحدتی که مقام معظم رهبری در برابر توطئه بیگانگان بار‌ها بر آن تاکید داشتند همسویی ندارد.

اینکه آیت‌الله مصباح یزدی که خود سابقه بلندی در ایجاد انشقاق و تک‌روی حتی در بین جریان اصولگرایی دارد، عده‌ای از مسوولین همفکر خود را به وحدت فرا می‌خواد بیشتر یک نوع جبهه گیری در مقابل جریان دیگر است که از سر نیاز به آن روی آورده است.

در حالی که اصلاح طلبان با وجود مشکلات فراوانشان، سعی در ایجاد وحدت مورد نظر مقام رهبری دارند و از هیچ تلاشی فروگذار نمی‌کنند، صحبت از وحدت جناح اصولگرا بیشتر عمیق‌تر کردن اختلافات است.

گروهی که همواره منفعت خود را در درگیری و نزاع با رقیبان می‌داند و از گفتگو گریزان است، این بارها بر وحدت جناح خود در مقابل وحدت فراجناحی و جمعی پا فشاری می‌کند. در شرایطی که با تدبیر وزارت خارجه راه آشتی با دنیای بین الملل هموار شده و در‌های کشورهای جهان به روی ایران باز شده است، بیش از پیش لزوم وحدت در داخل کشور احساس می‌شود. حال آنکه عملکرد و گفتمان عده‌ای که هنوز بر این امر اعتقاد ندارند، می‌تواند این روند را با مشکل رو به رو کند.

این تلاش آیت‌الله مصباح یزدی و همراهانش در ایجاد دودستگی در جامعه بیش از همه، یادآور سابقه ایشان در زمان مبارزات انقلابی در سالهای 56 و 57 است. امروز هم جریان تندرو موسوم به جبهه پایداری به همراه رهبر معنوی خود یعنی آیت‌الله مصباح یزدی با اینگونه تحرکات و مواضع ابهام برانگیز سعی در ایجاد انشقاق در جامعه و فضای سیاسی کشور دارند. این فرار کردن مبهم مصباح یزدی و نزدیکانش از وحدت ملی به هرشکل نمی‌تواند تفسیر خوبی داشته باشد.