امید

به گزارش امید به نقل از روزنامه ایران،بدون شک هیچ کس موافق حضور و اجرای خشک و اتو کشیده مجری در برنامه‌ها و تلویزیون نیست اما همان‌طور که برای هرکاری یک اصول و چارچوبی وجود دارد، حریم مجری و مخاطب هم باید درست در نظر گرفته شود.

همان‌طور که در بدو ورود در هر شغل و حرفه‌ای، تخصص و دانش مرتبط نیاز است و موفقیت و ارتقا در هرکاری منوط به افزایش سطح آگاهی‌های لازم است، در حرفه مجری‌گری هم سواد و اطلاعات شخص اجرا‌کننده اهمیت دارد، مسأله‌ای که در اجرای شماری از مجریان نوپا دیده نمی‌شود. به عنوان مثال اگر در چند ماه اخیر به برنامه گفت‌و‌گوی خبری یا تفسیر خبر نگاه کنیم درمی یابیم که بسیاری از مجریان این برنامه‌ها توانایی و تسلط کافی در اجرای برنامه را ندارند و راجع به موضوع مورد بحث هم از سواد و دانش لازم بی بهره اند. این شکل اجرا نتیجه‌اش آن خواهد شد که بیننده عادی برنامه‌های بخش اخبار هم از بی‌دانشی و ناآشنا مجری انتقاد کند.
مجریان این برنامه‌ها فقط در کارشان رونوشتی از شبکه‌های ماهواره‌ای برداشته‌اند اما هیچ گاه با دقت به آن شبکه‌ها نگاه نکرده‌اند تا بدانند که اگر قرار است اخبار جهت‌داری را هم به مخاطب بدهند با تبحر خاصی این کار را به سرانجام می‌رسانند تا بیننده به سادگی بپذیرد.
در برنامه‌های گفت‌و‌گو محور تخصصی سیما می‌توان افرادی را دید که در مباحث مطرح شده در آن برنامه اطلاعات کافی ندارد.
برنامه‌هایی هم که به صورت گفت‌و‌گو محور با حضور تلفنی میهمان برگزار می‌شود، اغلب با گفت‌و‌گوهای بی برنامه مجری اداره می‌شود و فرد اجرا‌کننده به خیال آنکه هر چقدر شوخی‌های لوس و بی‌محتوا کند برنامه جذاب‌تر و گیراتر می‌شود، کارشان را پیش می‌برند.
البته نوع دیگری هم وجود دارد و آن هم مجریانی هستند که با هر سطح از آگاهی و دانش، تلاش می‌کنند نقش یک واعظ یا ناصح را برای بیننده بازی کنند و به نوعی اطلاعاتشان را به رخ بیننده بکشند، چه بسا در بسیاری از موارد توضیحات این دست از مجریان غیر ازکلافگی مخاطب و از دست رفتن زمان اتفاق دیگری را رقم نمی زند.