امید

انتخاب این نام از سوی دولت ایران و نیز روشنفکران وقت با انتقادهای شدیدی روبه‌رو شد. از جمله شیخ محمد خیابانی تصمیم گرفت برای جلوگیری از سوءبرداشت‌های بعدی، نام ایالت آذربایجان را به طور موقت به «آزادیستان» تغییر دهد. این مسئله باعث انتقادهای زیادی از سوی مورخان باکو ازجمله جمیل حسنعلی به شخصیت شیخ محمد خیابانی شد تا آنجا که وی را به حسادت و همکاری با بلشویک‌ها متهم کردند. 
وزارت خارجه وقت ایران، با وجود اصرارها و رایزنی‌های بسیار، استقلال این جمهوری را به دلیل استفاده از نام یکی از استان‌های شمالی ایران به رسمیت نشناخت. یک سال بعد، نیروهای ارتش سرخ وارد باکو شدند و حکومت مستعجل مساواتی‌ها را برانداختند. سرزمین‌های قفقاز جنوبی در تقسیمات کشوری اتحاد شوروی تا سال ١٩٣٦ «اتحادیه جمهوری‌های سوسیالیستی ماوراي قفقاز» نام داشتند؛ از این تاریخ به دستور مسکو این تقسیمات تغییر کرد و در نتیجه، جمهوری سوسیالیستی آذربایجان شوروی بار دیگر ظهور کرد. این‌بار دولت ایران واکنش منفعلانه‌ای داشت و سعی نکرد با مسکو وارد مذاکره شود و این مشکل را همان ابتدا حل‌وفصل کند.