امید

1- دولت ائتلافی در کشور ما کارایی ندارد. شرایط ویژه کشور و بحران های موجود نیز بر عدم کارایی آن خواهد افزود. در شرایط کنونی رئیس جمهور بایستی در خصوص انتخاب همکاران خود و نحوه مدیریت دولت اختیارات و مسئولیت های شفاف داشته باشد. وی باید پاسخگوی مطالبات مردم و به خصوص آنچه را که در ایام انتخابات وعده داده است، باشد. علاوه بر این ویژگی های شخصیتی موئتلفین برای اداره نهاد ائتلافی نه تنها مهم می باشد که در این مورد خاص بسیار قابل ملاحظه است.

2- دکتر عارف راه نجات و پیشرفت کشور را نهادینه شدن "اخلاق" و "عقلانیت" در تمامی نهادهای جامعه می داند. رویکرد ایشان سیاست ورزی اخلاق مدارانه است. همان که وجه تمایز ایشان با دیگر رقبای انتخاباتی بود. بر اساس همین منش، ایشان معتقد است با وضعیت فعلی کشور، هرگونه سهم خواهی از دولت، برایندی منفی برای موفقیت دولت خواهد داشت. این یک قاعده است که اگر دیگران چه اقتدارگرایان و چه حتی برخی از جریانات نزدیک به اصلاحات رعایت نمی کنند، مجوزی برای زیرپاگذاشتن این اصل توسط ما نیست. برای نهادینه شدن این تفکر، صبر و تلاش و تدبیر لازم است حتی اگر در کوتاه مدت یا میان مدت، راهی به قدرت نیابد.

3- عارف اهل بده و بستان نیست. این خصیصه برای یک سیاستمدار خوب باشد یا بد، عارف همان است که در 33 سال گذشته بود. این منش اگرچه برخلاف منافع افرادی باشد که هست، و اگرچه موجب شود که با حضور عارف مقابله شود که می شود، و حتی اگر باعث شود که عارف به جایگاه قدرت بازنگردد، و اگر دلیلی باشد برای ریزش نیروها و همراهان، عارف همین است. شاید با سرنوشتی همچون مرحوم بازرگان که هیچ گاه راه به جایگاه قدرت بازنیافت.

4- اعتقاد دکتر عارف این بود که برای اینکه اجماع اصلاح طلبان حاصل شود، باید اجماع/ائتلاف با محوریت آقای خاتمی صورت گیرد. این تاکید سبب شد نقش آقای خاتمی برای انجام این مسئولیت موثر گردد و بتواند بر خلاف انتخابات 84 و 88، اجماع/ائتلاف را (در تکمیل تصمیم تاریخی دکتر) به سرانجام برساند. به قول آقای هاشمی رفسنجانی، مدیریت این پروژه بر عهده آقای خاتمی است. آقای خاتمی و حتی آقایان هاشمی و سید حسن خمینی در چند روز گذشته، اعتراض (بعضا شدید) خود را در خصوص استفاده از برخی افراد در کابینه به آقای روحانی اعلام داشته اند. اما به هر حال، در نهایت تصمیم آقای رئیس جمهور بر اساس ملاحظات و تدابیرشان بر این واقع شد که از آن افراد استفاده شود.

5- ترکیب کابینه معرفی شده با همه نقدهایی که به آن وارد می شود و یا حتی مقایسه همین دو سخنرانی اخیر آقای روحانی با سخنرانی های رئیس جمهور سابق، نشان می دهد دست آورد مردم در ایجاد تغییر، ارزشمند بوده است. دست آوردی که قبل از انتخابات حتی برای بسیاری از فعالان سیاسی دست نیافتنی تصور می شد. البته این به معنی آن نیست که نباید از دولت و شخص آقای روحانی انتقاد کرد. بلکه باید با طرح و یادآوری مطالبات اصلاح طلبانه که پیروزی آقای روحانی مدیون آن است، در مقابل پیشروی و حاکمیت خواسته های جریان اقتدارگرا ایستاد.

6- اگر چه سهم دولت در برقراری جریان عقلانیت و اخلاق مداری در کشور مهم است ولی تنها محدود به دولت نخواهد بود. نقش عارف و خاتمی در استمرار جریان اصلاح طلبی به خصوص از طریق نهادهای مدنی بسیار مهم است. وظیفه ما به عنوان یک الزام تاریخی حفاظت از این سرمایه بزرگ است تا حتی اگر این تفکر غالب یا حاکم نشود حداقل تاریخ سیاسی ایران از این جریان اخلاق گرا تهی نگردد. شک نکنید که جریان تخریب عارف و عبور از خاتمی، دوباره شروع خواهد شد. عجیب نخواهد بود که تخریب ها حتی از نزدیکان اصلاحات همراهی شود. شک نکنید که پول های اقتدارگرایان همراه با منافع فرصت طلبان برای حذف عارف به جریان خواهد افتاد. منتظر باشید تا بشنوید که "عارف که کاری نکرد و ...".