امید

 بخش دیگر مشکل دونالد ترامپ با رسانه‌ها این است که اصولا علاقمند به پنهان کاری است، در حالی که وظیفه رسانه‌ها شفاف‌سازی و بازتاب دادن واقعیت‌های پنهان است.  ترامپ در طول کارزار تبلیغات انتخاباتی‌اش نیز چندین بار از دولت اوباما با این اتهام که آشکار و رو عمل می‌کند به شدت انتقاد کرده‌است.  او اخیرا هم در توضیح برنامه‌هایش در مورد مقابله با ایران و کره شمالی در مصاحبه‌ها مدام تکرار می‌کند که به کسی نمیگوید که برای کره شمالی و ایران چه برنامه هایی در سر دارد و وقتی این برنامه‌ها عملی شد آن زمان همه متوجه خواهند شد.

 همین میل ترامپ به محرمانگی و پنهان‌کاری هم باعث شده‌است که او از درز اطلاعات از سرویس های اطلاعاتی و امنیتی کشورش در مورد تماس او و اطرافیانش باروس‌ها به شدت عصبانی شود و آن را یک خیانت آشکار می‌داند.  از نظر ترامپ رسانه‌ها به عنوان اصلی‌ترین منبع انتشار وسیع این اطلاعات اصلی‌ترین خائنان محسوب می‌شوند.

 در عین حال ترامپ با این وعده که واشنگتن را از سیستم رایج سیاسی گذشته پاک سازی می‌کند یا به قول خودش در شعارهای انتخاباتی «مرداب را خالی می‌کند» به قدرت رسیده‌است.  او رسانه‌های سنتی مانند سی‌ان‌ان، واشنگتن پست، و نیویورک تایمز را بخشی موثر از نظام سنتی رایج می‌داند؛ در نتیجه بخشی از مبارزه‌اش برای پاکسازی دولت را از فساد گسترده پیشین مبارزه با این رسانه‌ها می‌داند. به نظر می‌رسد که یکی ازمشکلات اصلی دونالد ترامپ گردش آزاد اطلاعات باشد و آن را به عنوان مانعی در مدیریت خود می‌داند. البته نباید فراموش کرد که ترامپ رسانه‌های هم‌سو مانند فاکس نیوز را تحسین و تقدیس میکند و در برابر رسانه‌های غیر هم‌سو حتی بی‌بی‌سی را که یک رسانه امریکایی نیست، نیز در کنار سی‌ان‌ان و تعدادی دیگر از رسانه‌ها قرار می‌دهد و طی روزهای اخیر شاهد بودیم که مجموع این رسانه‌ها را در پیامی در حساب کاربری خود در توییتر «دشمنان ملت آمریکا» و «رسانه‌ها پخش اخبار ساختگی» معرفی می‌کند.

 دونالد ترامپ را می‌توان از آن دسته رهبران سیاسی دانست که به جای تماس از طریق واسطه با مردم، به تماس مستقیم اعتقاد دارد.  یکی از انگیزه‌های این روش این است که او از این طریق بهتر می‌تواند با سخنان پوپولیستی و عوام‌گرایانه مردم را به هیجان بیاورد.  به خصوص که در غیاب رسانه‌ها به عنوان واسطه سخن او با مردم هیچ انتقاد و نقد و نظری به گفته‌های او افزوده نمی‌شود.

 این شیوه به نظر می‌رسد که تا این لحظه موثر بوده و بسیاری از رسانه‌های پرمخاطب سنتی آمریکایی‌ها از جمله سی‌ان‌ان اذعان می‌کنند که تخریب‌ها و انتقادهای تند دونالد ترامپ از رسانه‌های جریان اصلی باعث ایجاد مشکل و بی‌اعتمادی عمومی نسبت به آنها شده‌است.

 امروز ما کم کم شاهد جایگزینی رسانه‌های مکتوب سنتی با شبکه‌های اجتماعی مجازی هستیم؛ این امر یک پدیده نوظهور است، چون در شبکه‌های اجتمایی ارتباط و اطلاع‌رسانی به صورت دو طرفه صورت میگیرد و مخاطب خودش امکان اظهار نظر پیدا می‌کند نسبت به رسانه‌های مکتوب، شنیداری و دیداری رایج کنونی امتیاز دارد.

 اما در مورد استفاده شخص آقای ترامپ از شبکه‌های اجتماعی بیشتر انگیزه حذف نقش واسطه موثر است؛  چون مردم عادی که نوعا تخصص سیاسی ندارند ، وقتی حرف‌های هیجانی و عوام‌پسندانه او را می‌خوانند، باور می‌کنند، در حالیکه رسانه ها ادعاهای او را نقد می‌کنند، به قول رسانه‌های آمریکایی واقعیت سنجی (Fact Checking) می‌کنند و نظر خودشان را در کنار صحبت‌های به مخاطب القاء می‌کنند.  این نقش رسانه‌ها چیزی است که عامل ناراحتی و خشم و حتی تنفر ترامپ است.

 نکته دیگر در مورد ترامپ این است که حتی اگر رییس جمهور هم نباشد وزن، نفوذ و امکانات زیادی در اختیار دارد، لذا نوعی بی‌پروایی قهری پیدا می‌کند که با رسانه‌های جمعی در بیافتد؛  او اتفاقا در یکی از مصاحبه‌هایش بر همین نکته صحه می‌گذارد و می‌گوید که دیگران به این دلیل که امکانات او را ندارند، نسبت به او ضربه‌پذیرتر و شکننده‌تر هستند.

منبع:امید ایرانیان