امید

اعتراف می‌کنم استقبال و دفاع از برگزاری چنین برنامه‌هایی برای من و امثال من که خیلی‌وقت‌ها نتوانستیم دلواپسی‌هایمان را بروز و ظهور بدهیم شاید کمی سخت باشد، اما پذیرفته‌ام و باور دارم تا به سختی تن ندهیم آسانی نمی‌رسد، همین‌که گروهی می‌توانند در آرامش و امنیت کامل به نقد سیاست‌های دولت بپردازند بی‌آنکه به براندازی و دشمن‌شادکنی و تخریب متهم شوند اتفاق مبارکی است. اگر بارها گفته‌ایم و معتقدیم که ذهن‌خوانی را باید کنار گذاشت ما هم نمی‌توانیم و نباید به نیت‌خوانی برگزار‌کنندگان بپردازیم، نقد را باید با نقد پاسخ داد و امیدوارم حالا که این راه باز شده مجالی برای برنامه‌هایی از این دست فراهم شود. مهم نیست نگرانی و دغدغه‌های کدام گروه و جناح سیاسی مطرح می‌شود، من برگزار‌کنندگان برنامه را نه خودسر می‌دانم و نه برانداز، آنان را دغدغه‌دارهایی می‌دانم که بخت با ایشان یار بوده و برنامه‌شان برگزار شده.
حسرت نیز نمی‌خورم که چرا در گذشته نتوانسته‌ایم برنامه‌هایی مشابه آنچه دلواپسان برگزار کنند برگزار کنیم، تنها امیدوارم به یاری خدا و همراهی و مدارای مسوولان و اینکه به همه گروه‌ها و جریاناتی که برای اعتلای کشور و مردم و نظام دغدغه و دلواپسی دارند اجازه داده شود در فضایی آرام و امن سخن بگویند، نقد کنند، پاسخ بشنوند و از رهگذر نقد و پیشنهادات راهی به‌سوی فردایی بهتر باز شود. از همین منظر در انتظار دومین همایش دلواپسی هستم. انشاءالله