امید

به گزارش امیدنامه،متن این نامه به شرح زیر است:

سرکار خانم هانا کریستیادوتیر

رئیس بنیاد رهبران سیاسی زن جهان

شاهد گذران روزهای سراسر بحران و آشوب در بخشی از مقدس ترین خاک زمین هستیم که در هر لحظه از آن جان ده ها و صدها نفر از انسان ها قربانی استانداردهای دوگانه حقوق بشر است و ذات واقعی نظام سلطه در حوزه امپراطوری رسانه را به تصویر می‌کشد. سالهاست نهادهای بین‌المللی درباره محکومیت مناقشاتی که در غزه رخ داده که حکایت از جنایت های رژیم صهیونیستی است، سخن رانده است.

مناقشاتی که بیانگر نقص صریح و اشکار موضوعی تحت عنوان حقوق بشر است، اما تاکنون این محکومیت ها و مطالبه‌گری های نهادهای بین المللی و کشورها و دولت های مدافع صلح و امنیت توسط نهادهای ذیمدخل نادیده انگاشته شده و اقدام اثربخشی توسط آنها صورت نگرفته است.

مستحضرند که موضوع حقوق بشر به عنوان یک مفهوم اصیل، ارزشمند و حقوقی مأموریت‌های را به نهادهای بین المللی تکلیف کرده که توافق جمعی در سطح بین الملل بر آن وجود داشته و دارند، در این خصوص، منطبق با اعلامیه جهانی سازمان ملل متحد در باب حقوق بشر همه انسانها فارغ از نژاد، ملیت و مذهب آزاد و با ارزش شناخته شده اند و حق زندگی دور از خشونت در سایه سار امنیت را به عنوان یک حق اولیه دارند. حال آنکه در مسیر تاریخ پر فراز و نشیب نوار غزه به دلیل دیدگاه های خاص و گزینشی برخی نهادهای بین‌المللی، معنا و مفهوم حقوق بشر و آرمان‌های متعالی آن در ذهن مردم مظلوم فلسطین به خصوص کودکان و زنان و سالمندان پوچ و تهی شده است.

امروز تاریخ بهترین گواه و شاهد برای تجاوز و اشغالگری رژیم صهیونیستی است، فجایعی که سرآمد آن تاکنون بیش از 7 میلیون نفر آواره و پناهنده فلسطینی و هزاران و میلیون ها نفر کشته و زخمی برجای نهاده است. در این مسیر کودکان، زنان و سالمندان به عنوان آسیب پذیرترین قشر جامعه بیشتر لطمات و صدمات را تحمل کرده‌اند، زنانی که نیمی از جمعیت جامعه و مادر نیمی دیگر از جامعه هستند سالهاست در معرض طوفان مصائب این رژیم کودک کش بوده اند که در این خصوص فاجعه بمباران بیمارستان غزه توسط رژیم صهیونیستی خط بطلانی بر آخرین پناه امن این بی پناهان بود.

مستحضرند که ماده 18 کنوانسیون چهارم ژنو تأکید بر این مهم داشته که بیمارستان‌ها نباید مورد حمله در هیچ شرایطی توسط دولت متخاصم باشد و در ماده 19 این کنوانسیون تصریح شده که حمایت از بیمارستان ها نباید قطع شود. مستحضرند که این کنوانسیون در زمان تصویب و پس از آن انقلابی در عرصه مصونیت بیمارستان ها در جنگ ایجاد کرد که ما نباید اجازه دهیم این ایده که در ساحت یک قانون بین الملل به منصحه ظهور رسید توسط متخاصمین پایمال گردد. آنچه که سابق بر این نیز توسط دولتهای متخاصم در افغانستان و سوریه نیز نادیده گرفته شد و عدم برخورد قاطع جامعه بین الملل سبب بازتکرار آن در غزه گردید.

این حقیقت قابل انکار نیست که حمله به بیمارستان در نوار غزه حمله به کنوانسیون ژنو است کنوانسیونی که مورد توافق و تأیید جامعه بین الملل می باشد یقیناً فهم این مساله بسیار ساده است اما عجیب آن است که امروز همین امر ساده بیش از هر زمان دیگری توسط رژیم کودک کش به چالش کشیده شده است. معتقدم مناقشات هفته اخیر در نوار غزه بی توجهی کامل به منافع مشروع مردم فلسطین و زنان و کودکان و سالمندان در نوار غزه است. باید در نظر داشت آنها فرزندان و خواهران و برادران ما هستند و نباید اجازه دهیم با نابخردی و کورکورانه عمل کردن در ساحت بین الملل بر واقعیت‌ها پرده افکنده شود.

مستحضرند که افکار عمومی جهان از مقطع صدور قطعنامه 242 سازمان ملل متحد و ترسیم مرزها در سال 1967 در انتظار یافتن راه برون رقت از تراژدی تاریخی فلسطین به سر می‌برد اما عدم برخورد قاطع و عملکرد نهادهای بین الملل تحت تأثیر فضای رسانه‌ای و جوسازی ها منجر به توسعه طلبی، اشغال‌گری و شهرک سازی و سرکوب گری د رمناطق اشغالی شده است، به نحوی که غزه به بزرگترین زندان روباز جهان تبدیل شده است. امروز سکوت جامعه بین الملل در برابر نقض "اعلامیه حمایت از زنان و کودکان در شرایط اضطراری و مناقشه مسلحانه" با آگاهی از رنج‌های که زنان و کودکان در نوار غزه متحمل گردیده‌اند استمرار سرسپردگی در برابر استعمارگری، نژادپرستی و سلطه‌گری است آنچه که جنبش های آزادی بخش در سراسر تاریخ در صدد سرکوب آن بودند. زنان و کودکان غیرنظامی و زنانی که در شرایط اضطراری و مناقشه مسلحانه در مبارزه برای صلح هستند در کنار حقوق اولیه زیست، حق تعیین سرنوشت خویش را دارند و نباید از پناهگاه، غذا، کمک پزشکی یا سایر حقوق غیرقابل انتقال مطابق با مفاد اعلامیه جهانی حقوق بشر، میثاق بین المللی حقوق مدنی و سیاسی، میثاق بین المللی حقوق اقتصادی، اجتماعی و فرهنگی، اعلامیه حقوق کودک یاسایر اسناد و مصوبه‌های حقوق بین الملل محروم شوند.

امروز انتظار می رود بامداخله جدی و قاطع اجازه ندهیم استمرار این بی عدالتی ها و نادیده انگاشتن حقوق بشر توسط متخاصمان به سایر حوزه ها نیز تسری یابد. سکوت در برابر این فجایع نقض و تهدید حقوق زنان و کودکان و سالمندان و خشونت آشکار علیه آنهاست، خشونت و پایمال کردن حقوقی که آثار روانی شدید آن در آینده دامن گیر جامعه بین الملل نیز خواهد بود پس تردیدی نیست که بر مبنای اصول انسانیت و اخلاق که دو اصل بنیادین در موضوعات حقوقی است باید با اجماعی در عرصه بین الملل و عملکرد در چارچوب حقوق بین الملل از امروز با حمایت بیشتر از آسیب پذیران به فکر آینده و امیدهای فردا بود. فریده اولاد قباد رئیس فراکسیون زنان مجلس دهم شورای اسلامی ایران