امید

به گزارش امیدنامه به نقل ازانتخاب؛ ظهور ترامپ می تواند به جدایی هرچه بیشتر جامعه دو قطبی آمریکا و تغییر ادبیات سیاسی کشور منجر شود. این یک مساله منحصر به فرد است که با شخصیت و لفاظی های ترامپ گره خورده است. باید دید آیا او ویروس جدیدی از رویارویی و خشم را به جامعه و فرهنگ وارد خواهد کرد یا نه.

دیوید نوینس رییس شوتایم که سالهای زیادی را برای انعکاس خلق و خوی مردم در سریالهای تلویزیونی ای نظیر 24 و هوملند و فرایدی نایت لایت فعالیت کرده است گفته است که ترامپ در صورت پیروزی یا شکست تاثیرات بلند مدتی بعد از انتخابات بر آمریکا خواهد گذاشت. ترامپ و هوادارانش از بسیاری جهات مایه خجالت و سرزنش نخبگانی هستند که مسولیت کنترل فرهنگ عامه دارند.

بسیاری از آمریکایی ها جذب ترامپ شده اند و این شیفتگی موجی از کارهای جدیدی که با هدف سرگرمی عمومی در سالهای پیش انجام میگیرد را تغذیه خواهد کرد. توانایی ترامپ در تحت تاثیر قرار دادن تمایلات آمریکایی ها الهام بخش لفاظی های سیاسی، موسیقی پاپ غم انگیز و فیلمهای تلویزیونی و دیگر هنر هاست.

آیا ترامپ به آمریکایی ها مجوز اظهار نظرهای آزادانه نژاد پرستانه یا سطح جدیدی از رنجاندن مخاطب را میدهد؟ جان مک ورتر استاد شعارهای عمومی دانشگاه کلمبیا در این مورد معتقد است که این یک روایت قابل قبول است اما به نظر میرسد همه این موضوعات درمورد جنسیت و نژاد و گروه ها قبلا هم به طور هفتگی در تلویزیون پخش میشد. او تنها در این مورد که فردی است که این چنین چیزها را اینطور آشکارا عنوان میکند فرد برجسته ای است. من فکر میکنم تغییر اصلی در اثر فیس بوک و توییتر در سال 2009 رخ داده است. ترامپ تنها یک نشانه است.

حتی اگر با ظهور ترامپ ادبیات تهاجمی توهین آمیز به یک امر روتین در فرهنگ هم تبدیل شود باز مک ورتر اشکال اصلی را در شبکه های اجتماعی میداند. توییتر و فیس بوک از سال 2007 و 2009 روش های روزانه ارتباط برقرار کردن را تغییر بنیادین دادند و انقلابی گفتاری ایجاد کردند که پچ پچ های سیاسی را به یک جهت شرورانه تری سوق داده است.

از این منظر تاثیر ترامپ به عنوان یک عامل چندان منحصر به فرد نیست . این وضعیت نتیجه اجتناب ناپذیر نیروهای افتصادی و اجتماعی در اثر تغییرات سریع تکنولوژیکی خیلی پیش از کانیداتوری ترامپ و دوقطبی سازی جامعه در این دوره است.

پوپولیسم ترامپ به مثابه گونه ای اجتماعی است که میلیون هاآمریکایی را مشتاق یک فرد میکند که بارها در طول تاریخ آمریکا تکرار شده است. مثالهای قبلی غالبا در کمتر از یک دهه از بین رفته اند و عمدتا در دوران جنگ یا اصلاحات سیاسی که مردم احساس ناامنی بیشتری دارند ظهور میکند.

سرخوردگی و خشم آشکار حامیان ترامپ در شورش های پروت روس و پت بوچانان در دهه 1990 ریشه دارد. برخی میگویند موفقیت های ترامپ در نتیجه تغییرات جهانی و فراتر از سیاست در انقلاب تکنولوژیکی است ک سبب شده در روابط مردم با همدیگر تغییراتی حاصل شود.

در محیط های دانشگاهی، درگیری و گفتمان جهان بینی ها ، سیاست هویت و تعریف آزادی بیان سالهاست خشن شده است. درمحیط آنلاین بسیاری از آمریکایی ها خیلی قبل از شیوع ادبیات خشن ترامپ درباره زنان و اتهاماتی که درمورد عدم کفایت او در جریان است بحث کرده اند.

کریس بوسکرک یکی از حامیان ترامپ گفته که او از ناکجاآباد پیدایش نشده. به گفته او ترامپ چیزهایی که هم اکنون جریان داشته اند را تقویت کرده. ادبیات ترامپ یک دهه است که آغاز شده و آینه وضعیت جامعه است که در آن مردم با محدودیت های جدیدی در مدرسه و کارشان مواجه شده اند. اما طوفان توییت های 3 صبح چیزی نیست که من را نگران میکند.

او معتقد است ترامپ نوید تغییراتی را میدهد که مردم آمریکا را در این تغییرات قادر میسازد کاری را بکنند که میخواهند. حامیان ترامپ به ابتذال او توجه نمیکنند بلکه به این توجه میکنند که یم فرد عادی توانسته بالا بیاید و متفاوت عمل کند.

او میگوید ترامپ از روش های ویژه برای بالا آمدن استفاده نکرده با این که او یک میلیاردر است اما از طرف قدرتمندان حمایت نشده بلکه مثل مردم عادی آمریکا حرف میزند.

تاثیر ترامپ بر فرهنگ عامه

در سریال های تلویزیونی و تئاتر و تصمیم سازی ها تاثیرات ترامپ مشهود است. نوینس میگوید دو سال پیش حاضر نبود برنامه تلویزیونی میلیاردرها را نمایش دهد اما با وجود ترامپ این برنامه را که علیه میلیاردرهاست پخش کرده است.

نویسنده فصل بعدی سریال هوملند میگوید این فصل درباره دوران ترامپ است.

آر جی کاتلر فیلمساز مستند سازی که بر فرهنگ سیای در فیلم هایی نظیر "اتاق جنگ" و "جهان بر اساس دیک چنی" تمرکز داشته در حال ساخت سریالی در یک شهر کوچک در آمریکا قبل از انتخابات 2017 است. او میگوید این فیلم در زمانی است که هر بدی ای ممکن است اتفاق بیوفتد. درباره دموکراسی، درباره چیزهای بسیار اساسی.

کالتر میگوید شخصیتی مانند ترامپ یعنی دارای کاریزما و رسانه شناس امری غیر قابل اجتناب بوده است. ترامپ از میان طوفان بلوغ رسانه های اجتماعی و قدرت فراگیر تلویزیون برآمده است. ترامپیزم به راهش ادامه میدهد. حتی اگر او 37% رای بیاورد به معنای رای چند ده میلیون نفر است . اینکه او شکست بخورد حتی برای او بهتر است چرا که سیاست های او هرگز به محک آزمایش گذاشته نخواهد شد.

اگر ترامپ شکست بخورد میتواند بگوید سیستم تقلب کرده است. این مساله عرصه را برای او برای تبدی شدن به یک رهبر جنبش نارضایتی آمریکایی ها علیه دو حزب اصلی و نخبگان آمریکایی و حامیان او باز خواهدکرد.

یک تحلیل گر موسیقی های پاپ گفته که نارضایتی فراگیر از گزینه های انتخاباتی این دوره بخشی از جامعه است که تا سالها نیز اثراتش باقی خواهد ماند. موسیقی پاپ که اکثرا نمایش دهنده روح جامعه است به سمت تلخ کامی رفته است . این در حالی است که دوره پرانرژی ای را بعد از بهبود اقتصادی سال 2009 تجربه کرده بود.

او گفته در تابستان شاهد موسیقی پاپی بودیم که بسیار غمگین و ناراضی بود. درحال حاضر کمنر از گذشته از تمپو های مثبت خبری است.

تاثیر حضور ترامپ در رقابت های انتخاباتی سبب شده از سیاست مداران انتظار سرگرم کننده بودن و حتی ظالمانه بودن را داشته باشند. تغییر این رویه در رسانه ها و تبلیغات و حتی ورزش روشن است. حتی در برنامه های ورزش نیز دیگر نمیبینید که طرفین گفت و گو ها به هم بگویند «شاید تو درست بگویی» و هیچ میزگرد تلویزیونی ای به این مرحله نمیرسد که یکی از طرفین به دیگری بگوید «مطلبت را پذیرفتم»

حامیان ترامپ معتقدند او به آنها اجازه داده تا در دفاع از پلیس هایی که به اقدامات نژاد پرستانه دست میزنند آزادانه گفت و گو کنند. ترامپ به مردم این اجازه را داده که تا در مورد چیزهایی که از آن میترسیدند حرف بزنند. مردم از بی انگیزگی خسته شده بودند از اینکه به خاطر شرور بودن مورد سرزنش قرار میگرفتند خسته شده بودند و ترامپ به آنها اجازه داده تا احساس کنند میتوانند صدایشان را به گوش کسی برسانند.

مشاور جمهوری خواه که بر روی گروه رای دهندگان تحقیق میکند گفته که در سال گذشته ترامپ با اظهارات تحریک آمیزش به یک آدم عادی برای آمریکایی ها بدل شده است. قبل از آن مردم از اظهار نظرهای توهین آمیزشان شرم میکردند اما امروز انها از آن لذت میبرند و جذب آن شده اند. هیچ سانسوری وجود ندارد. من بارها صحبت های ترامپ را گوش داده ام. ترامپ صدای درونی آنها را آزاد کرده و من از شنیدن این صدا شوکه شده ام.

او همچنین میگوید هیچ نشانه ای از اینکه این شعارهای خشن قرار است گذرا باشد وجود ندارد. ادبیات خشن باعث ایجاد ادبیات خشن تر در آینده میشود. ما به عقب برنمیگردیم. ما ناگهان متمدن نمیشویم.

این تحلیل گر جمهوری خواه میگوید والدین زیادی به او مراجعه میکنند و میگویند فرزندانشان از ادبیات الهام گرفته شده از ترامپ در مدرسه استفاده میکنند. این زمانی است که شما میفهمید یک مشکلی وجود دارد.

معلمان در سراسر کشور گزارش داده اند که بچه ها فرم چهره ترامپ را تقلید میکنند بلکه به تهدید دانش آموزان مهاجر در مدرسه نیز میپردازند.

معلمان میگویند بچه های مهاجران قانونی و شهروندان آمریکا به آنها مراجعه کرده اند و گفته اند چرا این بچه ها آنه را اذیت میکنند و از آنها متنفرند. این در حالی است که این بچه ها قبل از ترامپ با هم دوست بودند. آنها در گوشی هایشان توییت های ترامپ را به معلمان نشان میدهند و ترس در چهره هایشان مشهود است.

این ترس محدود به بچه ها نمیشود بلکه روانپزشکان و مشاوران نیز میگویند مردم دچار کم خوابی شده اند و از استرس رنج میبرند.

یکی از مشاورین گفته بیماران او میگویند از ترس رییس جمهور شدن ترامپ و آغاز جنگ جهانی هسته ای شب ها از خواب میپرند. آنها اسم این بیماری را بیماری اضطراب ترامپ گذاشته اند. او گفته در س دهه اخیر او هرگز بیمارانی شبیه بیماران چهار هفته اخیرش ندیده است. آنها از برنده شدن احتمالی یک کاندیدا وحشت زده اند. ممکن است آنها از ریاست جمهوری کلینتون هم متنفر باشد اما از آن نمیترسند. ممکن است آنها از دوران ریاست جمهوی بوش متنفر باشند یا از اوباما متنفر بانشند اما هرگز از اینها وحشت نمیکنند.

آینده ای تباه تر

چنین اعصاب فرسوده ای بازتابی از فروپاشی اعتماد جامعه است که پیش از ظهور ترامپ رخ داده. در فرهنگی که در آن شخصبت های واقعی در برنامه تلویزیونی برای ورزش به جان هم می افتند، در جامعه ای که رابطه بدون تماس فیزیکی و دورادور باعث از بین رفتن اعتماد ها شده است ، ظهورکسی که حرفهایی که ما در فضای آنلاین با نام مستعار میزدیم را بلند میزند امر عجیبی نیست.

در بیشتر فرهنگ های عامه فاصله زیادی بین تغییرات اجتماعی و اتفاقاتی که ناگهان در سطح خیابان ها اتفاق می افتد وجود دارد.

نمایشنامه نویس ها و رمان نویس ها ترانه سرایان میگویند از زمانی که ترامپ الهام بخش کارهایشان شده آنها بر این مساله که مردم روز به روز بیشتر در دنیای خودشان غوطه میخورند تمرکز کرده اند. آنها میگویند ما همین الان هم در ارتباطمان با همدیگر در شبکه های اجتماعی افتضاح عمل میکنیم در نتیجه ما برای آینده ای فاقد صفات انسانی بسیار آماده ایم.

برای بسیاری از افراد پایدار ترین تاثیر ترامپ به سلطه رسانه ای او در این سال برمیگردد. تغییرات خطرناکی که ترامپ به وجود آورده این است که رسانه ها پخش زنده شان را به او اختصاص داده اند.

امروز با رویکرد های خصمانه ترامپ در عرصه فرهنگی ما شاهد کاندیدایی هستیم که در مورد سایز آلت تناسلی خودش شوخی میکند یا زنان رابا اسامی وحشتناک خطاب قرار میدهد. نفر بعدی که چنین رویه ای را در پیش بگیرد برای رسانه ها قابل قبول تر است و همه ما نیز غلی رغم شکایت نسبت به شرایط باز هم به تماشای این برنامه ها ادامه میدهیم