امید

به گزارش امید، شهرام شکیبا با تأکید بر اینکه «کار، کارِ ملت است نه دولت» نوشت: «جمعیت کشور رو به کاهش است. آمارها می‌گویند تا چند سال دیگر اگر همین‌طور پیش برود، ایران می‌شود آسایشگاه سالمندان. طوری که اگر عروس 60 ساله باشد و داماد 75 ساله و روی کارت عروسی‌شان بنویسند پیوند دو نوگل تازه‌شکفته، کسی تعجب نخواهد کرد. تازه شاید توی فامیل حرف دربیاورند که «چرا این دو تا بچه رو توی این سن فرستادن خونة بخت؟ مگه هول بودن؟ آخه اینا هنوز دهنشون بوی شیر می‌ده و ...»

همه به فکر افتاده‌اند و سخنرانی و همایش و اینها. اما به عمل کار برآید ... حالا هم معاون امور قوانین مجلس شورای اسلامی گفته است: «دولت برای اولین بار 300 میلیارد تومان برای افزایش جمعیت در لایحه بودجه سال 93 اختصاص داده است.»

کار خوبی است. فقط می‌ترسم همه بودجه را بردارند و هی پژوهش کنند و همایش بگذارند و توی شهر بیلبورد بزنند که البته هیچ‌کدام از اینها موجب افزایش جمعیت نمی‌شود. شما پول را خشکه بدهید، مردم خودشان خوب بلدند چه‌کار کنند که جمعیت کشور بالا برود. البته ملت هم باید آستین‌ها را بالا بزنند و همان پولی که قبلاً خرج بالا نرفتن جمعیت می‌کردند، حالا خرج قوّتو و باقلوا استانبولی و ماهی سمنقور و حبوبات و بقولات و آجیل و به طور کلی گرمی‌جات نمایند؛ مشکل حل می‌شود.

وزیرِ مفیدِ ارتباطات

وزیر ارتباطات گفته است که روزی یک ساعت از وقت خود را صرف شبکه‌های اجتماعی می‌کند و پربازدیدترین شبکه را به رئیس‌جمهور هم پیشنهاد خواهد داد.

ساعت رسمی کار، 8 ساعت است. حالا برای وزیر بگوییم 15 ساعت خوب است؟! آیا وزیر ارتباطات باید 5/ 6 درصد از وقت کاری‌اش را صرف شبکه‌های اجتماعی کند تا متوجه شود کدامشان پربازدیدترینند؟ آیا برای گزارش سایت‌های پربازدید وزیر لازم است؟‌ قبلاً جماعت بولتن‌ساز بودند، حالا یا آنها بیکار شده‌اند یا هنوز مشغول به کارند. خب بولتن‌سازها اضافه‌کاری کنند، بهتر است از استفاده وزیر از ساعت کاری. پس دفتر ارتباطات و اطلاعات‌رسانی رئیس‌جمهوری چه‌کار می‌کند؟

مجلسِ رأس‌ امور،‌ استعفا، استعفا

تا وقتی مجلس در قاعده امور قرار داشت و رئیس جمهور هم هر چند وقت یک‌بار می‌رفت مجلس و پشت تریبون به نمایندگان مردم می‌خندید، اشکالی نبود و کسی هم ناراحت نمی‌شد اما حالا که مجلس به رأس امور بازگشته، جو «در رأس امور بودن» کاری کرده که استعفا شده است پُزِ روشنفکری و آزادگی. باشد، من که حق ندارم برای مجلس تکلیف روشن کنم. احمدی‌نژاد که نیستم. من فقط می‌توانم نهایتاً پیشنهاد بدهم.

... و اما پیشنهاد امروز برای استعفا. گویا متأسفانه یک دانش‌آموز نوجوان شیرازی به خاطر اشتباه محرز مدیر مدرسه‌اش، خودکشی کرده است. او موبایل به مدرسه برده و مدیر اخراجش کرده است.

سوژه خوبی است. گروه دیگری از نمایندگان می‌توانند وزیر آموزش و پرورش را استیضاح کنند. اگر هم استیضاح رأی نیاورد، فوراً استعفا بدهند. البته خدا کند زیادی جوگیر نشوند و به نشانه اعتراض دست به خودکشی جمعی نزنند.

راستی اعتصاب غذا هم بد نیست. اگر برخی از آقایان تحمل داشته باشند و اعتصاب غذا کنند،‌ انصافاً خیلی کلاس دارد. در کل هم به نفع همه مملکت است، نه فقط حوزه انتخابی‌شان.»