امید

به گزارش  امید به نقل ار تدبیر24 ،در حالیکه مجلس آخرین روز کاری پیش از تعطیلات تابستانی را سپری می کرد، به جای آنکه مطابق عرف متعارف و معمول مجلس با آرامش وارد تعطیلات دو هفته ای خود شود نمایندگان باشتاب و عجله ای وصف ناشدنی آستین ها را بالا زده و تلافی بیکاری دو هفته ای را درآورده و با حمله جانانه به سمت پاستور تنی چند از وزرا را تا مرز استیضاح رهنمون کردند.

اخبار حاکی از آنست که سه تن از وزرای دولت یعنی وزرای علوم، نیرو و کشاورزی در آستانه استیضاح قرار گرفته اند. گویا طرح استیضاح فرجی دانا و چیت چیان با امضاهای لازم به هیئت رئیسه تقدیم شده و برای حجتی نیز عده ای بدنبال جمع آوری امضا هستند. تا اینجای کار گویا تدبیر هیئت رئیسه مانع به کار افتادن فرآیند رسمی استیضاح شده و این نکته نافی عزم جدی نمایندگان منتقد دولت بای طرح استیضاح های متواتر و بی سابقه نیست.

حال البته در این میانه چندین و چند سوال جای طرح و ارائه داد.

1- فی الواقع چه تخلف حاد و چه ناکارآمدی آشکاری از سوی وزرای مربوطه در طول کمتر از یکسال گذشته جامه عمل پوشیده که نمایندگان با این شدت و حدت بدنبال استیضاح دسته جمعی تنی چند از وزرا برآمده اند و در این میان هیچ صبر و طمانینه ای هم ندارند و از هیئت رئیسه برای عدم اعلام وصول طرح های استیضاح گلایه غلاظ و شداد می کنند؟

در پاسخ به این سئوال خوبست یک مرور کوتاه و گذار بر گذشته داشته باشیم و در فرآیند متقابل عملکردهای فعلی را به قیاس بنشینیم. در حالیکه در تمامی این حوزه ها آمار و ارقام حکایت از بروز ناکارآمدی گسترده و غیر قابل انکار می دهد، هیچ کدام از وزرای وقت برای استیضاح به مجلس فراخوانده نشدند.

درحالیکه دولت احمدی نژاد تغییرات بی سابقه و سونامی واری را در وزرات علوم به انجام رساند از آن حیث که افراد برگزیده همسویی سیاسی با نمایندگان داشتند هیچ اعتراضی به عمل نیامد، رکود و رخوت در سیستم دانشگاهی و اعتراضات اساتید و موج بازنشستگی ها هیچ واکنشی را در نمایندگان برنیانگیخت، حتی بورسیه های غیر قانونی و تخلفات نیز هیچ وقعی از سوی نمایندگان نیافت و در حالیکه رئیس جمهوری فعلی با صراحت از فضای امنیتی در دانشگاه ها که باعث کدورت و ناخشنودی قاطبه جامعه دانشگاهی شده بود، در ایام کارزار انتخاباتی سخن گفت هیچ یک از این موارد شایسته توجه بهارستان نشینان نشد و اکنون که فضای دانشگاه در روند تدریجی و آرام از وضعیت تعارضی و کشاکشی به تعادل و آرامشرهنمون می شود و شایسته سالاری در انتصاب ها آنهم با شیبی ملایم و با نظر مساعد نخبگان و اساتید دانشگاه در حال انجام است و همه چیز روند مطلوبی به خود گرفته وزیر مربوطه باید پاسخگوی مجلس بوده و در معرض استیضاح قرار بگیرد.

در وزارت نیرو نیز در حالیکه طلب پیمانکاران وضعیت بسیار حادی به خود گرفته و نارضایتی گسترده ای به همراه داشت و طرح ها بر زمین مانده بود هیچ اعتراضی به عمل نمی آمد و اکنون که با اختصاص بودجه مطلوب این وضعیت نابسمان سر و شکلی به خود گرفته صدای اعتراض نمایندگان بلند شده و بواسطه برخی ملاحظات منطقه ای و نامنطبق با منافع ملی وزیر مربوطه در آستانه استیضاح قرار گرفته است.

در وزارت کشاورزی در حالیکه ما پس از خودکفایی در تولید گندم- به عنوان محصول استراتژیک- در دولت اصلاحات و علیرغم خشکسالی ها و مشکلات بسیار دیگر وضعیت مطلوبی به خود گفته بودیم و با عملکردهای نامطلوب یکبار دیگر به جایگاه بزرگترین وارد کننده گندم جهان رهنمون شدیم و با واردات بی رویه ضررهای هنگفتی متوجه محصولات کشاورزی ما شده و در چایو برنج نیز با فقدان و کاستی های بسیار روبرو شدیم صدای اعتراضیاز مجلس بر نخاست و اکنون که وزیر آن دوره در پی ساماندهی این شرایط برآمده وی باید پاسخگویی استیضاح محتمل مجلس باشد.

حال باید پرسید این تفاوت و تغایر آیا دلیلی جز رویکردهای سیاسیو فرامتنی و عدم توجه به واقعیت های میدانی دارد و چرا مجلس باید اینچنین عمل کرده و بدنبال تسویه حساب های سیاسی باشد؟

2- دومین سوال این است که در این استیضاح ها و سوالات پر شمار چه سود و منفعتی عاید عموم مردم می شود؟

مگر نه اینست که اصولگرایان در تمامی ادوار گذشته خود را داعیه دار وضعیت معیشت مردم دانسته و رقبای سیاسی را متهم به سیاسی کاری ذو عدم توجه به این نکات میکردند و از اساس کاندیدای آنان با شعار نفت بر سر سفره مردم بر روی کارآمد. شعاری که با درآمدهای 700 هزار میلیاردی و بی سابقه نفتی هیچ عایدی برای مردم نداشت و برغم افزایش چند برابری درآمدهای کشور سفره های مردم هر روز کوچک و کوچک تر شد اما اکنون که مردم بدنبال آرامش و بهبود شرایط برآمده و دولت نیز همسو با این رویکرد اهتمام ویژه خود را بر سامان دهی وضعیت اقتصادی مردم گمارده، دمادم با اعتراض ها و سئوال ها و تهدید به استیضاح آرامش عمومی را مخدوش کرده و در پی به حاشیه بری دولت برآمده اند. آیا این رویکرد کوچکترین انطباقی با منافع ملی و آن شعارهای پر طمطراق دارد؟

3- آیا همزمانی این طرح استیضاح ها مشکوک و سئوال برانگیز و حاوی پیام های خاص نیست؟

با نزدیکی به حل مهم ترین مناقشه چند سال اخیر یعنی پرونده هسته ای و در حالیکه رئیس جمهوری بر تغییر استانداران و فرمانداران همسو با دولت تاکید کرده به یکباره طرح چنین استیضاح هایی می تواند دال بر پیامی خاص باشد علی الخصوص که وزیر کشور هم چند روز پیش بواسطه ساپورت پوشی! برخی از مردم- که رویه متداولی در چند سال گذشته بوده- از مجلس کارت زرد گرفت. این نکات نشان می دهد که پس از عرصه سیاست خارجی و فرهنگ و با عدم توفیق در مانور روی این مسائل، مخالفین دولت برای به چالش کشی دولتی که آن را نه در قالب منتخب ملت که در چارچوب رقیب سیاسی و طیفی می بینند از اهرم استیضاح بهره خواهند جست. نکته ای که بیش از پیش بر سیاسی کاری و عدم توجه به منافع ملی منتقدین دولت صحه گذاشته و بیش از پیش اعتبار سیاسی آنان را در نزد عموم مردم مخدوش خواهد کرد.