امید

به گزارش امید به نقل از سایت خبری تیک Tik.ir، با نگاهی گذرا به روزنامه های منتشر شده در این مدت می توان دریافت که اکثر روزنامه های اصلاح طلب از تصاویر رییس جمهور ایران، اطرافیانش و گزارش هایی چاپلوسانه اشباع گشته اند. تعداد مقالات منتقد و بیطرف در این روزنامه ها در حد صفر است. ولی ازسوی دیگر، روزنامه های اصولگرا از اخبار نفرت انگیزی پر شده اند که به هدف مخدوش کردن وجهه رقبا منتشر می شوند.

نقش یک روزنامه نگار در زمانی که یک تحول سیاسی درحال وقوع است چیست؟ تعریف و تمجید از دولت؟ بیان اظهارات نفرت انگیز؟ یا اطلاع رسانی صحیح؟ روزنامه نگاران ایرانی تا چه حد رفتار و منش صحیح حرفه خود را، به ویژه زمانی که قدرت سیاسی عوض می شود، رعایت می کنند؟

ثناگویی از دولت جدید در بخشی از مطبوعات آنقدر زیاد شده که دیگر حتی جایی برای انتقادهای جزئی باقی نمانده است.

یک کاربر اینترنتی در فیس بوک می نویسد: " ما بار دیگر بهای سنگینی برای این مجیزگویی ها خواهیم پرداخت."

محمد علی ابطحی، رییس دفتر رییس جمهور سابق محد خاتمی نیز در صفحه فیس بوکش از این مسأله انتقاد کرده: "وظیفه رسانه ها پرداختن به واقعیت است."

روزنامه نگاری در ایران از سال های ۱۹۹۰ چندان متحول نشده است. مطبوعات حتی از رسانه های کشورهای عربی نیز عقب ترند. جوامع امروزی نیاز به اطلاع رسانی صحیح دارند. به همین دلیل است که روزنامه نگاری تحقیقی مهم ترین نوع روزنامه نگاری است.