به گزارش امیدنامه عصر ایران در ادامه نوشت: نگارنده این سطور به عنوان یک شیعه معتقد به مهدویت و با این امید که بهانه‌جویان انگ نزنند و بحث منطقی کنند، نکاتی را در این‌باره متذکر می‌شود:

1- تعطیلی 8 ربیع‌الاول، اگر به مناسبت شهادت امام حسن عسگری(ع) باشد، آنگاه باید پرسید که چرا ایام شهادت همه امامان دیگر، مانند امام سجاد(ع)، امام موسی کاظم(ع)، امام هادی(ع) و ... را تعطیل نمی‌کنند؟ لذا به نظر می‌رسد مناسبتی که مدنظر نمایندگان بوده، آغاز امامت حضرت ولی عصر(عج)، بوده است نه شهادت امام یازدهم.

حال باید از تصویب‌کنندگان پرسید که چه لزومی برای این کار وجود داشته و بر چه مبنایی در موضوعی که در تاریخ تشیع بدان پرداخته نشده، در سیره امام(ره) و رهبری سابقه ندارد و کسی هم نسبت به تعطیل بودن یا نبودن آن حساسیت ندارد ورود کرده‌اند؟ اگر پاسخ قانع‌کننده‌ای داشته باشند، ارائه آن حتماً مفید خواهد بود.

وانگهی این تعطیلی، چه کمکی به گسترش فرهنگ دینی می‌کند جز اینکه در یک روز تعطیل عده‌ای در خانه بخوابند و گروهی هم به سفر بروند؟ درست مانند روزهای تعطیل دیگر.

2- در این روز جدیدالتعطیل، قرار است به مناسبت شهادت حضرت امام حسن عسگری(ع) سوگواری برگزاری گردد یا به دلیل آغاز امامت امام زمان(عج)، تبریک و تهنیت گفته شود؟

در چند سال اخیر نیز که علاقه‌مندان به مهدویت آغاز امامت حضرت ولی‌عصر(عج) را جشن می‌گیرند، با لحاظ این نکته ظریف و به احترام امام حسن عسگری(ع)، فردای 8 ربیع الاول مراسم برگزار می‌کنند. حال با این مصوبه، دو مناسبت غم و شادی را در یک روز گنجانده است که نهایت بی‌سلیقگی است!

3- در بین این همه مطالبه‌ای که مردم از مجلس دارند، از حل مشکلات معیشتی گرفته تا بهبود اوضاع فرهنگی و سیاسی جامعه، واقعاً آیا یک‌صدم درصد مردم ایران و حتی کمتر از این میزان، خواهان تعطیلی 8 ربیع‌الاول بوده‌اند؟ یا حتی یک نماینده در وعده‌های انتخاباتی‌اش با وعده تعطیلی این روز، از مردم رأی گرفته است؟

واقعاً مجلسی‌ها چگونه مردم را نمایندگی می‌کنند؟

4- تعدد تعطیلات در ایران، یکی از دغدغه‌های فرهیختگان و مسئولان کشور بوده است. کافی است به سخنان رهبر معظم انقلاب در این‌باره اشاره کنیم که در 16 فروردین 1381 تصریح کردند: «ما در ایام سال، تعطیلی زیاد داریم که این به زیان کشور است. در بعضی از کشورهای دنیا، طبق فهرستی که مشاهده می‌کردم، همه تعطیلات رسمی در طول سال از پنج، شش روز تجاوز نمی‌کند. لکن ما تعطیلی‌هایمان بسیار زیاد است.»

با این اوصاف و در حالی که قاعدتاً باید به سمت کاهش تعطیلات برویم یا حداقل بر تعداد ایام تعطیلی در کشور نیفزاییم، مجلسی‌ها بر چه مبنایی بر تعطیلات کشور افزوده‌اند؟ آن هم مجلسی که داعیه اصولگرایی دارد و خلاف سخن صریح رهبری عمل می‌کند!

جالب اینجاست که افزودن یک روز به تعطیلی‌های کشور، در چارچوب لایحه تنظیم برخی از احکام برنامه‌های توسعه‌ای کشور تصویب شده است و معلوم نیست بالا بردن تعداد روزهای تعطیلی، آن هم در شرایطی که کشور از برنامه‌های توسعه‌ای‌اش عقب است و بر اقتصاد مقاومتی هم تأکید می‌شود، چه لزومی داشته است؟!

5- اگر این تعطیلی نهایی شود و شورای نگهبان نیز آن را تأیید کند، کار دیگرانی که بخواهند به توصیه عقلای قوم و رهنمودهای رهبری برای کاهش تعطیلات اقدام کنند، سخت می‌شود؛ چراکه ممکن است اقدام به حذف این تعطیلی، با انگ‌های متعددی مواجه شود حال آنکه منتقدان این تعطیلی نیز شیعیانی هستند که باور دارند تکریم ائمه (ع) و راه ایشان، نه با تعطیلی که با کار و همت در مسیر ایشان میسر است.