امید

 به هرحال یک موقعیتی برای فیلم پیش آمده وآقای فرهادی هم اعلام کردند مشکلی برای حضور در آمریکا ندارند. حضور در اسکار موقعیتی است که اگر به نتیجه برسد امتیازات خودش را دارد. اگر آقای فرهادی به این مراسم برود خودش یک پیروزی در برابر دستور ترامپ است اگر هم نرود واکنشی است که می‌تواند نتایج بعدی خودش را داشته باشد. درنهایت تصمیمش با اقای فرهادی است چرا که اطلاعاتی که ایشان دارند را ما نداریم و از اوضاع آن طرف و وضعیت ویزای آقای فرهادی بی خبر هستیم. نکته‌ای که می‌توان به آن اشاره کرد این است که این احتمال وجود دارد سیاست‌های هالیوود کاملاً با سیاست‌های دونالد ترامپ در تضاد باشد. با واکنش‌هایی که امسال افراد سرشناسی چون رابرت دنیرو یا مریل استریپ به دونالد ترامپ نشان دادند می‌توان آن را مشت نمونه خروار تلقی کرد وگفت که هالیوود با سیاست‌های ترامپ همسو نیست. با توجه به شرایطی که در مراسم مختلف ازجمله گلدن گلوب و یا مراسم انجمن منتقدان آمریکا رخ داد این عدم همسویی بیشتر هم به چشم می‌خورد. حالا اینکه این ماجرا تاثیری روی اسکار داشته باشد یا نه مشخص نیست چرا که گاهی چنین اتفاقاتی ممکن است روی اسکار هم تأثیر بگذارد.

درباره اینکه اسکار یک جشنواره سیاسی است یا نه هم باید بگویم من همه جوایز سینمایی را از جمله اسکار و جشنواره‌های ایرانی را سیاسی می دانم. این که همه جشنواره‌های سینمایی جوایز سیاسی هستند به این معنا نیست که تمام فیلمهایی که اسکارگرفته یا نگرفته‌اند به خاطر مسائل سیاسی بوده است. اما اینکه جوایز به خصوص در جشنواره فجر خودمان سیاسی هستند یک موضوع واقعی و قابل تعمق است چرا که کسانی که مثلاً داورجشنواره فجرهستند و به فیلم‌ها رأی می‌دهند تمام شرایط دور و اطراف روی انتخاب‌هایشان تأثیر می‌گذارد. سیاست‌های حاکم همچنین روی انتخاب‌ها تاثیرگذار است به همین دلیل سه سال پیش فیلمی به عنوان بهترین فیلم انتخاب می‌شود مثل استرداد که اگر الان در جشنواره بود شاید حتی در هیچ رشته‌ای نامزد نمی‌شد. در بسیاری از جشنواره‌ها شرایط، سیاست‌ها و آدمهایی که انتخاب می‌شوند تعیین کننده هستند. اسکار هم از این قائده مستثنی نیست اما اسکار چندین و چند جایزه دارد و نمی‌توان گفت تمام جوایزش سیاسی هستند. موضوعی که همواره بخصوص بعد از دریافت اسکار فیلم «جدایی نادر از سیمین» مطرح می‌شد این بود که این فیلم سیاسی است. حتی اینکه باراک اوباما بعد از اسکار درباره این فیلم و موفقیتش حرف زد هم ممکن است یک حرکت سیاسی باشد اما اگر فکر کنیم مثلاً اوباما به اسکار دستور داده تا به فیلم «جدایی نادر از سیمین» جایزه بدهند نیز یک نگاه سطحی گرایانه است. اسکار برای خودش یک امپراطوری است و این نگاه که این همه سیاسی کاری در آن بشود نیز از آن نگاههایی است که در ایران رواج دارد. فیلم «جدایی نادر از سیمین» در آن سال تمامی جوایز مهم جهانی را گرفت و این اتفاق هیچ ربطی به سیاست نداشت. «فروشنده» اما کمتر از «جدایی» در کسب جوایز متعدد موفق بوده اما اینکه بگوییم «فروشنده» به خاطر مسائل سیاسی به اسکار راه یافته یا ممکن است اسکار بگیرد به نظرمن درست نیست. درواقع در مراسمی مانند اسکار ماجرای جوایز به شکل دستوری نیست که مثلاً رئیس جمهور با آکادمی تماس بگیرد و بگوید به فلان فیلم جایزه بدهید یا ندهید. متاسفانه ما وقتی به فیلممان جایزه نمی‌دهند می گوییم سیاسی کاری شده و اگر هم جایزه بدهند می گوییم سیاسی بوده است. به نظر نگارنده این نگاه، نگاه دگم و بی منطقی است.

معتقدم که فیلم «فروشنده» امسال شانس بالایی برای تصاحب اسکار بهترین فیلم خارجی دارد. اگر این اتفاق رخ دهد اصلاً باعث تعجب نخواهد شد. اگر «فروشنده» موفق به دریافت اسکار شود ایران در زمره کشورهایی است که در عرض 5 سال دوبار موفق به کسب اسکار شده‌اند اتفاقی که کمتر کشوری موفق به انجام آن شده است. به نظر نگارنده حضور «فروشنده» در اسکار امسال و پیروزی‌اش اتفاق بزرگی است که برخی از دوستان سعی دارند با مسائل دیگری آن را تحت الشعاع قرار دهند. حرف‌هایی چون شائبه سیاسی بودن حضور فیلم «فروشنده» در اسکار حرفهایی است که به راحتی قابل نقض هستند. فیلمی که موفق شده بیش از پانزده میلیارد تومان در گیشه فروش داشته باشد حتماً فیلم خوبی است که توانسته نظر مخاطبان را جلب کند.

منبع: روزنامه الکتروینک امید ایرانیان