امید

سیدمحمد خاتمی به بهانه صدور پیام تسلیت، به تجلیل از سران گروهک نهضت آزادی پرداخت. به دنبال درگذشت احمد صدر سیدجوادی وزیر کشور دولت موقت، خاتمی در پیامی نوشت «گرامی باد یاد و نام بزرگ مرد ایران و آزادگی و شجاعت جناب آقای دکتر صدر حاج سیدجوادی» و در ادامه نوشت «[او] پس از پیروزی انقلاب در کنار شخصیت والاقدر، حضرت آقای مهندس بازرگان- که روانش شاد باد- در خدمت به جمهوری اسلامی و پاسداشت حق و حرمت مردم بود؛ رویه ای که تا آخر عمر آن را ادامه داد».
این تمجید در سران گروهک نهضت آزادی در حالی است که حضرت امام منافقین را فرزندان معنوی مهندس بازرگان دانسته و درباره دوره صدارت این گروهک نیز تصریح کرد که اگر سرکار می ماندند سیلی یی به اسلام و ایران می زدند که تا قرن ها سربلند نمی کرد.
سران نهضت آزادی از جمله ابراهیم یزدی به هنگام تدارک فتنه سال 88 و پس از آن بارها از خاتمی به عنوان لولای الحاق گروه های مختلف اپوزیسیون به هم یاد کردند. خاتمی بعدها از برخی تندروی های خود نسبت به نهضت آزادی در اوایل انقلاب عذرخواهی کرد.
خاتمی هر از چند گاه یک بار ادعای وفاداری به خط امام و نگرانی برای ارزشهای انقلاب و جمهوری اسلامی را مطرح می کند.
کیهان در خبر دیگری با عنوان «آیا معنای اعتماد امام و رهبری میدان دادن به ساختارشکنان است؟! » هم نوشت:
هاشمی رفسنجانی به توجیه نامه فتنه انگیزانه خود در سال 88 پرداخت. وی به بهانه عملکرد حلقه انحرافی، اقدام جفاکارانه خود در سال 1388 را توجیه کرد.
وی که با دست اندرکاران سایت شخصی خود سخن می گفت، ضمن مشابه دانستن دو نامه خود در سال های 59 و 88 به امام و رهبری گفت: مهم ترین انگیزه ام در نگارش این دو نامه، اطمینانم از میزان اعتماد امام و رهبری به خودم بود و امروز مشابه فحوای نامه سال 59 شاهد آن هستیم که پیش بینی های نامه سال 88 نیز قدم به قدم از سوی جریان انحرافی فعلی در حال وقوع است.
هاشمی در اظهارات خود هیچ توضیحی درباره گستاخ شدن گروهک های ضد انقلاب از نامه سال 88 وی که منجر به آشوبگری خیابانی، ساختارشکنی و هتاکی اوباش علیه امام حسین(ع)، جمهوری اسلامی، امام و رهبری شد نداده است. جالب اینکه حلقه انحرافی نیز چند ماه پیش مانند هاشمی به القای فقدان آزادی انتخابات پرداخت و در حوزه سیاست خارجی نیز خواستار سازش و مذاکرات یکسویه شده ای که اجرای آن در دهه 70 منجر به صدور حکم بازداشت هاشمی از سوی دادگاه آلمانی و خروج متکبرانه سفرای اروپایی از ایران شده بود.
با این اوصاف آنچه هاشمی باید توضیح داده و عذر بیاورد زمینه چینی مواضع وی در سال 88 از جمله نامه بدون سلام کذایی - برای گروهک های ضد انقلاب و تکرار هتاکی های گروهک های حامی بنی صدر در سال 59 و 60 است.
اغلب گروهک هایی که آن روز مقابل نظام بودند این بار هم جبهه هاشمی شده بودند و با عنایت به خروجی این همراهی که هجمه به ارکان انقلاب و اسلام بود، معلوم می شود که آقای هاشمی به سوی آنها غلتیده و نه برعکس. بنابراین خیانت های حلقه انحرافی که مشابه خیانت های برخی حامیان هاشمی (کارگزاران و اصلاح طلبان تندرو) می باشد، نمی تواند توجیهی برای نگارش آن نامه مسموم تلقی شود