امید

 در اين ميان كمتر كسي است كه بر شفافيت امور تاكيد نكند چرا كه با شفافيت و صداقت خصوصا از جانب حاكمان و دولتيان امكان همراهي و همدلي مردم دوچندان مي‌شود. اگر مردم خوب و بد اوضاع را بدانند و ابهام و ترديد ذهن و ضميرشان را مخدوش نسازد در حفظ كشور خود اهتمام مي‌كنند و موانع بزرگ و كوچك قابل رفع شدن خواهد بود. مهم مردمند. اصل و اساس كشور مردمند و اگر آنان به درستي در مسير بهبود اوضاع قرار گيرند و خطرات را دريابند قطعا كشور بيمه شده است و نگراني‌ها فروكش خواهند كرد. حالا كه به هر روي و با هر مقدمه و انگيزه و هدفي تعدادي از نمايندگان محترم مجلس از رييس‌جمهور سوال كرده‌اند و ايشان هم قرار است در پارلمان حاضر شده و پاسخ بگويد چه بهتر كه از آن فرصتي ساخته شود و در جلب اعتماد و همكاري مردم كوشش شود. به واقع مردم از ذكر كليات و اميدآفريني‌هاي كليشه‌اي خسته شده‌اند. اينكه در زبان و سخن مرتبا آنان را به عبور از شرايط سخت كنوني اميدوار سازيم ولي گراني‌هاي روزافزون هر دم روان مردم را بفشارد راه پسنديده‌اي نيست و چه بسا خداي ناكرده رفته رفته مسير گفت‌وگو با ملت را مسدود سازد. هيچ كس از رييس‌جمهور سخنان تند و بي‌ملاحظه نمي‌خواهد، ضرورتي هم ندارد كه آرامش جامعه با بي‌مسووليتي مخدوش شود و بيگانگان از آن سوءاستفاده كنند ولي مي‌شود آرام و متين و مسوولانه به سوالات جدي پاسخ گفت و واقعيات موجود را صريحا برشمرد و از مردم براي رفع مشكلات اساسي استمداد كرد. علاوه بر سوالات مشخص نمايندگان محترم سوالات جدي ديگري هم در سطح جامعه وجود دارد كه پاسخ به آنها ظرفيت همدلي مردم را بالا مي‌برد. مثلا اين سوال مهم وجود دارد كه آيا همه اركان نظام در رفع مشكلات موجود اقتصادي كمك‌كار دولت هستند؟ آيا افراد با نفوذ حقيقي يا حقوقي وجود دارند كه در امور مختلف مانع‌تراشي مي‌كنند و بعضا ظرفيت‌هاي حل مشكلات را مخدوش مي‌سازند؟ آيا چيزي به نام دولت پنهان وجود دارد؟ چرا پس از ٥ سال از رياست‌جمهوري آقاي روحاني و وعده تلويحي و بعضا تصريحي ايشان و مسوولان بلندپايه دولتي براي رفع حصر هنوز اين گشايش سياسي و...

ضروري و آرامش‌بخش تحقق نيافته است؟ چرا دولت از ظرفيت بسيار بالاي مديريتي كشور خصوصا در مناصب بالاي اقتصادي استفاده نمي‌كند؟ مگر صاحبنظران اقتصادي «دوران دولت اصلاحات» را يكي از بهترين و كم‌فسادترين دوران‌ها نمي‌دانند چرا از مديران باتجربه آن زمان استفاده نمي‌شود؟

چرا از بزرگاني مثل بهزاد نبوي كه تجربه مديريتي موفق در دوران اضطراري جنگ داشته مشورت گرفته نمي‌شود؟ اگر دولت واقعا در اين زمينه‌ها احساس كمبود مي‌كند و معتقد به خلأ مديريتي هست آن را صريحا با مردم در ميان بگذارد و بگويد كه حداكثر توان مسوولان همين است كه مورد استفاده قرار گرفته است!

آيا شرايط بد اقتصادي و اجتماعي، تمركز و بسيج امكانات اقتصادي و ديپلماتيك امريكا عليه تهران، بحران فزاينده آب و ده‌ها مشكل ريز و درشت ديگر هنوز به آن درجه از حساسيت نرسيده است كه با مردم رك و بي‌پرده سخن بگوييم و صاحبان اصلي كشور را از چند و چون اوضاع باخبر سازيم؟

آقاي رييس‌جمهور محترم حتما مي‌دانند كه نه‌تنها بخش بزرگي از مردم كه بسياري از صاحبنظران حداقل سهم قابل ملاحظه‌اي از مشكلات موجود را ناشي از عدم چابكي و مشورت‌ناپذيري و ناكارآمدي و كندي در تصميم‌گيري‌ها و بي‌شهامتي وضعف برخي از مديران دولتي مي‌دانند؛ لذا انتظار اين است كه آقاي روحاني به خوبي و صراحت از خود و قوه مجريه دفاع كند و اگر اشكالي را وارد مي‌داند آن را بپذيرد.

چنين رويكردي سرمايه اجتماعي دولت را بالا مي‌برد و حمايت‌ها را افزون خواهد ساخت. خدا كند فرصت جلب همدلي مردم از دست نرود .