امید

 چندساعتی قبل از انتشار بیانیه تاریخی‌تان، خستگی فرساینده، لبخند را از لبان شما دزدیده بود. همان زمانی که خیل خبرنگاران از خستگی مفرط می‌نالیدند و بخشی از مردم، پیگیری اخبار را رها کرده بودند. ناامیدی داشت چترش را می‌گسترد!
اما شما و همراهان به‌سختی توانستید بر ناامیدی و خستگی، پیروز شوید و بعد از انتشار بیانیه، لبخندتان بازگشت، به نشانه پیروزی!
یادتان باشد، شما بدون لبخند، چیز مهمی کم دارید و همه قدر لبخند شما را می‌دانند.
شما و همراهان، با صبر و ایمان و لبخند، بر خشونت پیروز شدید؛ خشونتی که این روز‌ها هرچه عریان‌تر، فراگیر‌تر و بی‌پروا‌تر گسترده می‌شود.
شما بار دیگر قدرت کلام مبتنی‌بر عقل را به رخ کشیدید. گفت‌وگو و استفاده بجای کلمه، از سخت‌ترین کار‌های جهان است.
برای چنین کاری، باید خوانده باشید، دیده باشید و فکر کرده باشید. سود‌های آنی و شخصی فریبتان ندهند و سود‌های همگانی و بلندمدت، دغدغه‌تان باشد! شما این کار سخت را به‌خوبی انجام دادید! من کار شما را فراموش نخواهم کرد و فکر می‌کنم تاریخ صلح هم، شما را هرگز از یاد نخواهد برد. دست شما و همکارانتان را به مهر می‌فشارم.