امید

دغدغه ای که از سوی مسوولان و طراحان با وجود گذشت 10 سال از تصویب قانون ساماندهی مد و لباس ازسوی مجلس بدون توجه مانده است.
کارگروه مد و لباس چه نقشی دارد؟
دو روز گذشته در فضای مجازی عکس های مربوط به لباس های تیم ملی در المپیک ریو منتشر شد که با انتقادات و تمسخر کاربران ایرانی شبکه های مجازی همراه بود. موضوعی که حمید قبادی دبیر کارگروه مد و لباس در گفت و گو با ابتکار می گوید از طراحی آن بی خبر بوده است. و این نوع طراحی ربطی به این کارگروه ندارد. 
حمید قبادی می افزاید: «کارگروه مد و لباس با توجه به مطالعات گسترده و تخصصی انجام شده در اواخر سال گذشته با کمیته ملی المپیک مکاتباتی را آغاز کرد و آمادگی خود را برای طراحی و دوخت لباس ها تیم ملی در المپیک ریو اعلام کرد.»
به گفته قبادی این فرآیند ادامه داشت تا در سال 95 نیز مکاتبانی با کمیته ملی المپیک انجام شد اما پاسخی دریافت نشد. وی می گوید:«این آمادگی از طرف کارگروه مد و لباس انجام شده بود که در طراحی لباس های ورزشی و با مشارکت طراحان و تولیدکنندگان این کار عملیاتی شود.»
اما آنچه مشخص است کمیته ملی المپیک در پی واکنش های مختلف کارگروه مد و لباس سرانجام تصمیم خود را گرفته و از عدم همکاری با کارگره سخن به میان آورده بود. قبادی با اشاره به اینکه پیگیری ها نه تنها به شکل مکاتبه ای بلکه به صورت تلفنی نیز انجام شده بود، می افزاید: «باید در نظر داشت که در کارگروه از اساتید تا کارشناسان و طراحان نگاهی تخصصی به طراحی لباس دارند و این کارگروه آمادگی خود را برای طراحی و دوخت تمام پروژه های فرهنگی و ورزشی اعلام می دارد.»
این اولین بار نیست که لباس های ورزشی طراحی شده در شبکه های مجازی سوژه ساخت لطیفه افراد می شود. حال باید پرسید با توجه به اینکه کارگروهی برای طراحی لباس ایجاد شده است چرا سازمان ها و کمیته های ورزشی چنین محصولاتی را ارائه می کنند؟ و چرا طراحان ایرانی جایی در طراحی لباس رویدادهای ملی ندارند؟
طراحان ایرانی اهمیت ندادند!
مسوولیت طراحی و دوخت لباس های ورزشی المپیک ریو برای تیم ملی به عهده شرکت چینی بود با نام linig و در طراحی آن انجمن طراحی لباس و پارچه ایران و همچنین جهاد دانشگاهی الزهرا دخیل بودند است. محمود عبدالهی مسوول روابط عمومی کمیته ملی المپیک به «ابتکار» می گوید: «استفاده از رنگ آبی در طراحی لباس ورزشی نشان خلیج نیلگون فارس است و همچنین طرح های به کاررفته درلباس نیز مربوط به کاشی های مجسد شیخ لطف الله اصفهان است.»
وی می گوید: «برای طراحی لباس فراخوانی داده شد که با توجه در خواست ما برای دوخت لباس برای 150 تا 200 نفر، تولیدکنندگان ایرانی حضور نیافتند و یک شرکت چینی 1100 ست لباس ورزشی هرکدام 18 قلم را به طور رایگان به عهده گرفت.»
در میان ملکه ها و پادشاهانلباس های المپیک تنها بخشی از داستان پوشاک در کشور را نشان می دهد. با وجود اینکه 10 سال از تصویب قانون ساماندهی مد و لباس و سال ها از تشکیل کارگروه مد و لباس می گذرد و با وجود طراحان درجه یک و بسیار در کشور همچنان، سالانه شاهد ورود برخی پوشش ها به کشور هستیم که با توجه به اقبال عمومی عده ای از طراحان در دامن زدن به دوخت آن برای درآمد بیشتر اقدام می کنند.
همیشه پای قاچاقچی در میان است! 
با نگاه به سال های گذشته، مانتو نوشته ها و پیراهن نوشته ها در دهه اخیر درقالب های مختلف دیده شده بود. مانتوهایی که به خط نستعلیق روی آن شعری از حافظ، سعدی، خیام و... چاپ شده بود که در آن دوره با استقبال نیز همراه بود. در ادامه شلوارهای زخمی و پاره شده در بین دختران و پسران باب شد و سرانجام در بهارو تابستان 95، کار به پشت نویسی مانتوها کشید. قبادی، دبیر کارگروه مد ولباس در این باره می گوید: «در مقابل با این نوع پوشش اقدامات گسترده ای صورت گرفته است. اتحادیه پوشاک، نیروی انتظامی و شخص طراحان خواستار جلوگیری از این نوع طرح ها هستند. این اتفاق که از نتایج قاچاق است.» وی در ارتباط با اقدامات صورت گرفته با اشاره به اینکه بخش عمده ای از فروشنده های مانتوهای پشت نویس دست فروشان هستند، می‌افزاید: «مد واژه ناپایدار است و فقط در یک مقطع مورد توجه قرار می گیرد و سپس با طرح دیگری جایگزین می شود. این فرآیندی است که مد طی می کند، مثلا همین طرح لباس هایی را که با عبارت "قهرمان من " وارد بازار شد.» وی ارتباط با مراحل مقابله با پوشش هایی که پشت نویسی روی آن ها صورت گرفته است، می گوید: «در مرحله اول باید اطلاع رسانی صورت گیرد و بعد از آن چون این مورد تخلف محسوب می‌شود کاربه تذکر و در صورت تکرار به برخورد می‌انجامد.» مد، طرح، تولید، پارچه، نقش، رنگ و ... در دنیای امروز بسیار مهم شده است. این در حالی است که ۵۵ درصدگرایش مردم به رنگ‌های تیره و ۴۵ درصد به رنگ روشن است. این نشان می دهد که تمایل جمعی نسبت به رنگ های روشن بیشتر شده است اما با توجه به وضعیت جغرافیایی و نگاه تاریخی و مذهبی هنوز رنگ های تیره غالب هستند. اتفاقی که با ورود تولیدکنندگان و طراحان خبره بیشتر دیده شد اما گویا با توجه به دو مقوله «مد» و همچنین «عدم توانایی مسوولان در تشخیص سلایق» همچنان پشت گوش افتاده است.