امید

به گزارش امید،در بخش‌هایی از یادداشت الف آمده است: یکی از سوالات تکراری خبرنگاران از مسوولین دولتی و قضائی درباره تداوم حصر اصحاب فتنه است. معمولاً هم مسئوولین درباره این موضوع حرف های ضد و نقیض می زنند اما روز دوشنبه جناب محسنی اژه ای تیر خلاص را زد و خبرنگاران قانع شدند. توضیح آقای محسنی اژه ای روشن و صریح بود؛ “در اولین فرصتی که شرایط محاکمه اصحاب فتنه فراهم شود، دادگاه برگزار می شود.”

مساله اصلی این است که در شرایط فعلی، مصلحت نظام حکم می کند که دادگاه برگزار نشود. علت هم این است که هر کشوری نسبت به امنیت خودش حساسیت دارد و طبیعی است که رعایت مصالح نظام و امنیت مردم ارجح بر برگزاری دادگاه است. چه آنکه در داخل و خارج مترصد نشستند که آشوب بسازند. بنابراین خلاف عقل سیاسی است که بدون ایجاد مقدمات اجتماعی و سیاسی آن، دادگاهی برگزار شود. البته طبیعی است که تشخیص این مصلحت با عالی ترین مقام امنیتی تصمیم گیر، یعنی شورای امنیت است.

تا اینجا بحث قانونی تداوم حصر بود. مصوبات شورای امنیت، حکم قانون و وجهی از احکام حکومتی دارد و فارغ از مبنای قانونی آن، منطق روشن امنیتی و سیاسی دارد. اما حرف چیز دیگری است. حرف حناب محسنی اژه ای را باید از منظر دیگری تحلیل کرد. سوال این است که چرا شرایط برای برگزاری دادگاه فراهم نیست؟ چه کسی مسوول است؟ و چه زمان این شرایط فراهم می شود؟

پاسخ سوال این است که مقدمه برگزاری دادگاه ایجاد بستر اجتماعی با افکار عمومی پذیرا و آگاه است. نگرانی از برگزاری دادگاه به این دلیل است که هنوز کسانی هستند که مساله برایشان روشن نیست و ممکن است با تبلیغ جریانات ضدنظام مجددن آشوب زده! شوند. لازم نیست این آشوب حتمن فیزکی و امنیتی باشد. درگیر شدن خانواده ها با تنش های سیاسی، خودش یک آشوب نگران کننده و مخاطره آمیز است. اما چه کسانی باید شرایط جامعه را مهیای برگزاری دادگاه کنند؟

...متاسفانه آنقدر فضای سیاسی کشور را غبار آلود کرده اند که گفتن اینکه “هنوز برای برخی شبهه ۸۸ باقی است” کفاره دارد. وظیفه فراهم نمودن مقدمات برگزاری این دادگاه با جریان معتقد به نظام و اصولگراهاست. چرا طی این ۵ سال در ایجاد مقدمه برگزاری دادگاه تلاش نکردند؟ چرا بعد از ۵ سال باید باز هم مقدمات کار فراهم نباشد؟ چرا هنوز نسبت به وجود برخی شبهات و برخی سوء تفاهم ها ابهام وجود دارد؟

...فتنه نوستالژی اصولگرائی نیست که هر از گاهی برایش جشن بگیرند و به همدیگر تبریک و تهنیت بگویند. هنوز برای برخی شبهه و ابهام وجود دارد. اگر در خیابان نیستند، در خانه هایشان که هستند! نشانه های این جریان اعتراضی را ۱۶ آذرها باید دید. نکته این است که برخی افکار عمومی را، تنها مخاطب رسانه های اصولگرا می دانند و غیر اصولگراها تا زمانیکه خاکستری هستند اصلن مخاطب نیستند. خلاصه کلام اینکه مقصریم. تداوم این حصر گردن ماست واگرنه طی این ۵ سال باید شرایطی فراهم می شد که عدلیه در نهایت عدالت حکم کند و پرونده حصر بسته شود.