امید

به گزارش امیدنامه،در آغاز برنامه شعردوست ضمن خوش‌آمدگويي به حضار، توضيحاتي در مورد عنوان نشست و اهداف آن ارايه كرد. او همچنين درمورد نخستين نشست كمپين كه در روز پنجم آبان ماه بود، گفت: «كميته‌ها از پنجم آبان ماه شروع به فعاليت كردند و سه كميته؛ كارت قرمز براي كانديداهاي زن‌ستيز، 50كرسي براي زنان برابري‌طلب در مجلس و من كانديدا مي‌شوم، به همت اعضا به فعاليت پرداخته‌اند.»

وي با توضيح فعاليت اين كميته‌ها در فضاي مجازي و در قالب دادن كارت قرمز به كانديداهايي كه در جهت تضييع حقوق زنان گامي برداشته‌اند و فارغ از جنسيت نمايندگان، از بازخوردهاي اين حركت صحبت كرد و با اشاره به واكنش يكي از نمايندگان زن مجلس به اين كارت قرمزها آنرا دستاوردي مهم خواند. اين عضو كمپين در مورد استقبال كمپين از نقدها، آن را زمينه‌ساز پيشرفت فعاليت‌ها خواند و در پاسخ به يكي از پرسش‌هاي مطرح شده در مورد دليل راه‌اندازي اين كمپين گفت: «يكي از اهداف اصلي ما افزايش تعداد كانديداهاي زن در مجلس است و اين در حالي است كه طي سال‌هاي اخير بيشترين تعداد كانديداهاي زن حدود سه‌درصد بوده است.»

عدم‌شايستگي زنان، يك دور كليشه‌اي است
شهلا اعزازي، جامعه شناس، نويسنده و عضو هيات علمي دانشگاه بحث مورد ارايه خود را نظري و فارغ از آمارهاي مشاركت سياسي زنان خواند و با اشاره به خبر انتخاب زنان به‌عنوان نمايندگان شوراها در عربستان، نسبت به اعلام حضور زنان در مجلس ايران اظهار اميدواري كرد.
او در ادامه به حضور زنان كارآمد در عرصه اجتماعي و عدم‌حضور در سياست و لزوم ارايه تعريفي جديد از سياست و نقش قدرت اشاره كرد. اين استاد دانشگاه همچنين درمورد موفقيت‌هاي زنان و نقش دولت در اين موفقيت‌ها ادامه داد: «زنان باوجود كليه محدوديت‌ها در زمينه ورزش نيز درخشيدند و اين پيشرفت‌ها به‌دليل توانايي و قابليت‌هاي خود زنان بود و عرصه عمومي اعم از دولت و مسوولان نه‌تنها كمكي براي زنان نبوده‌اند بلكه با اولويت‌بندي‌هاي استخدامي و سهميه‌بندي‌هاي دانشگاه به‌نفع مردان، همچنين تلقين دايم كليشه‌هاي جنسيتي بر زنان، مانع پيشرفت آنان شده‌اند.»
اعزازي رشد زنان در زمينه‌هاي ذكر شده با شكستن كليشه‌هاي جنسيتي را موثر در آگاهي و الگو‌سازي براي ساير زنان جامعه عنوان كرد ولي آن را فاقد اثر‌گذاري اساسي در حوزه قوانين دانست.
او ايجاد اين تغيير را از طريق امر سياسي ممكن دانست و به محدود بودن فعاليت سياسي زنان به هر چهار سال يك‌بار و در قالب اعتراضي نمادين به ممنوعيت انتخاب زنان به‌عنوان رييس‌جمهور و سطح سياسي زنان به راي دادن اشاره كرد.
اين جامعه‌شناس همچنين در مورد موانع حضور زنان در عرصه عمومي بيان كرد: «تمام گروه‌هاي سياسي ازجمله سنتي و روشنفكر به اشكال مختلف با حضور سياسي زنان مخالفت كرده و با استفاده از كليشه‌هاي جنسيتي و انتصاب صفاتي چون لطافت و مادري و كار خانه‌داري كه فاقد ساعت كار مشخص و حقوق و بيمه و مرخصي‌ است به زنان، آنان را براي عرصه خصوصي مناسب مي‌دانند كه پديده‌هاي طبيعي در آن صورت مي‌گيرد و ارزش تحقيق و پژوهش ندارند همچنين امر سياسي را به عرصه عمومي جامعه متصل مي‌كنند كه مسايل مهم در آن صورت مي‌گيرند و مردانه است و قابليت بررسي و تفكر دارد، اين در حالي است كه در سياست هنوز آنچه كه مهم است در عرصه عمومي صورت مي‌گيرد.»

ائتلاف نهادهاي همسو براي جلوگيري از پخش آرا
زهره تنكابني، نويسنده ديگر سخنران اين جلسه بود. وي با اشاره به فرهنگ‌سازي دوران قبل از انقلاب و اختصاص حقوق مادي و اجتماعي به افراد طبقات بالا، ساير افراد را فاقد زمينه لازم براي دغدغه‌مندي حقوق زنان و نمود خارجي خواند.
تنكابني در توصيف درك زنان از قدرت خويش در زمان انقلاب، حضور آنان در خيابان و در سطوح مياني و دوش به دوش مردان را مطرح كرد و آنرا از عواملي كه ديگر زنان سنتي حاضر به عقب‌نشيني نبوده‌اند خواند كه خود را هم‌سطح مردان مي‌ديدند.
وي فعاليت‌هايي ازجمله كانون فرهنگي زنان‌، كمپين يك ميليون امضا و جمعيت زنان نو‌انديش را ازجمله نهادهايي خواند كه با عوامل نظري و عملي در كنار هم توانسته‌اند با سطوح مياني و پاييني جامعه ارتباط برقرار كرده و در شناساندن حقوق زنان موثر واقع شوند.
این فعال حقوق زنان با اشاره به برابري زنان و مردان و عدم‌برتري يكي بر ديگري، اين اختلاف را عامل سردرگمي و عقب‌ماندگي خواند.
تنكابني در مورد كنفرانس بين‌المجالس گفت: «20سال پيش، حضور 30درصدي زنان در مجالس تصويب شد، گرچه بايد اين حضور 50درصدي و براساس شايستگي باشد، اين امر تاكنون اجرا نشده است و امسال اين مطالبه مطرح شده است.»
اين فعال مدني ائتلاف نهادهاي همسو براي جلوگيري از پخش آرا را به‌عنوان راهي براي موفقيت زنان مطرح كرد.

همكاري و همياري مردان با زنان، تسهيل‌گر پيشرفت زنان
مسرت اميرابراهيمي در زمينه چالش‌هاي زنان در عرصه سياسي صحبت كرد و مساله خود را حضور و نقش مردان در انتخابات عنوان كرد.
اين جامعه‌شناس به آمار زنان تحصيلكرده در مقاطع مختلف تحصيلات عالي و تناقض آن با سهم پايين زنان در مديريت و اشتغال در حيطه دولتي اشاره كرد و گفت: «مسايل مختلف اجتماعي ازجمله پايين آمدن سن تن‌فروشي، اعتياد، سالمندي و زنانه شدن آن، ريشه در حوزه خصوصي دارد ولي بحران آن به حوزه عمومي منتقل مي‌شود و متاسفانه نگاه به اين بحران‌ها، سنتي و با ارايه راه‌حل‌هاي سنتي، تكراري و قديمي و انكار همراه بود.» وي همچنين عوض كردن نگاه محافظه‌كار مردانه ميانسال با نگاه متجدد و عمومي را به‌عنوان راه‌حل اين بحران‌‌ها ارايه كرد.

ما نيمي از جمعيت ايرانيم
لي‌لي ارشد سخنران آخر اين نشست به تاثير توانايي‌هاي زنان و كمك آن به طرح و تصويب قوانين به نفع زنان پرداخت. اين مددكار اجتماعي در مورد محدوديت‌هاي فعالان اجتماعي گفت: «از دغدغه‌هاي اين فعالان، بودن تعداد بيشتر زنان در مجلس براي پرداختن به قوانين مناسب به‌دليل محدوديت‌ها بود.»
او همچنان افزود: «زماني‌كه نيمي از جامعه در تصويب قوانين دخالت نداشته باشند نتيجه آن عدم‌پرداخت به مشكلات نيمي از جامعه است و اين دليلي است كه ما امروز گردهم آمده‌ايم.»
زنان انتظار نگاه حمايتي و نه تقابلي دارند و برخورد زنان با مسايل مختلف ازجمله محيط‌زيست و ساير مسايل اجتماعي، صلح‌طلبي و مداراجوتر بودن و پاكدستي اقتصادي زنان گواهي بر توانمندي زنان است.
او همچنين طرح‌هايي ازجمله طرح تعالي خانواده و گرفتن فرصت‌هاي شغلي برابر از زنان را منافي تشكيل خانواده و عدالت براي زنان سرپرست خانوار دانست. ارشد در مورد تفاوت زنان و مردان گفت: «قصد من برتر دانستن زنان بر مردان نيست بلكه تفاوت نگاه و خاص‌تر بودن نگاه زنان به گروه‌هاي سني و اجتماعي است و حضور نمايندگان اين گروه در مجلس به خواسته‌هاي اين گروه‌ها پاسخ مي‌دهد.»