امید

سال گذشته همین روزها بود که خبر اجرای یک کنسرت – نمایش با همکاری همایون شجریان، سهراب پورناظری و جمعی از بازیگران مطرح کشور، فضای هنری کشور را پر نشاط کرد. همه درباره کم و کیف این کنسرت- نمایش صحبت می‌کردند. قرار بود این پروژه بر اساس متن نغمه ثمینی درباره سه داستان شاهنامه (زال و رودابه، رستم و اسفندیار و رستم و سهراب) با خوانندگی همایون شجریان، آهنگسازی سهراب پورناظری و کارگردانی علی اصغر دشتی اجرا شود. سرانجام «سی»، 16 مرداد به روی صحنه رفت و با استقبال بسیار زیادی هم روبه‌رو شد. البته در طول یک ماهی که این کنسرت – نمایش روی صحنه می‌رفت، حرف و حدیث‌هایی درباره تجاری‌کاری در این پروژه به گوش می‌رسید. اساس این استدلال‌ها هم انتخاب بهرام رادان برای نقش اصلی نمایش و بازی ناهمگون و نسبتا ضعیف او نسبت به سایر بازیگران این مجموعه بود که همگی سابقه‌ای چندین ساله در تئاتر داشتند. یکی دیگر از مهمترین حاشیه‌های این کنسرت – نمایش، قیمت بلیت با بازه 25 تا 195 هزار تومان بود، صندلی‌هایی که قیمت‌های پایین‌تری داشتند تقریبا در نقاط کور بودند و صحنه نمایش را به‌ خوبی نمی‌دیدند.
با تمام این انتقادات پروژه «سی» حدودا سی شب روی صحنه رفت و با استقبال بسیار خوب تماشاگران به کار خود پایان داد، تا جایی که آن را یکی از پرفروش‌ترین کنسرت‌های تاریخ کشور معرفی می‌کردند. به گفته عوامل این پروژه، کنسرت – نمایش «سی» هر شب میزبان 4 هزار نفر بود و در سی شب 120 هزار نفر آن را دیده‌اند. بنابراین اگر میانگین قیمت بلیت را حدود 100 هزار تومان در نظر بگیریم، در نهایت درآمدزایی این پروژه در حدود 12 میلیارد تومان بوده است که برای یک اتفاق هنری رقمی بسیار رویایی است. 
چند ماه بعد از به اتمام رسیدن این پروژه، عوامل «سی» اعلام کردند که قصد دارند دوباره آن را با داستان‌هایی متفاوت روی صحنه ببرند. در حالی که همه منتظر تاریخ اجرای این کنسرت – نمایش بودند، یکشنبه همایون شجریان، خواننده این پروژه در اینستاگرامش از لغو این کنسرت نمایش خبر داد. او در متنی که به نقل از روابط عمومی این پروژه منتشر کرده بود، نوشت: «روابط عمومی کنسرت – نمایش «سی» اعلام می‌کند پس از گذشت چهار ماه تلاش بی وقفه از آغاز پیش‌تولید پروژه‌ هنری «سی » به خوانندگی «همایون شجریان»و آهنگسازی «سهراب پورناظری» و کارگردانی «حسن معجونی»، با متنی از «محمد چرم شیر» بر اساس داستانِ «سیاوش»، اکنون این پروژه به مرحله‌ آمادگی نهایی خود نزدیک شده است. بازیگران برای ایفای نقش‌های سیاوش (مهدی پاکدل)، سودابه (سحر دولتشاهی)، کیکاووس (هوتن شکیبا)، شبرنگ (دلنیا آرام)، اسفندیار (بانیپال شومون) و فرنگیس (رعنا آزادی ور) و گروه ۶ نفره‌ پریان و گروه سی نفره‌ رقص و حرکت از چهار ماه قبل انتخاب و وارد مرحله تمرین شده‌اند. محل اجرا پس از اتلاف وقت و کارشکنی های بی‌دلیل متولیان و افزایش ۳۰۰ درصدی اجاره بهای محوطه‌ چمن، از کاخ «سعد آباد» به سالن مجهز «رویال هال» تهران با گنجایش ۲۵۰۰ نفر تغییر یافت؛ همچنین آهنگسازی پروژه و تمرین گروه موسیقی و آماده‌سازی‌های اولیه و طراحی و اجرای دکور، صحنه، لباس، ویدیو مپینگ و غیره همه تا مرحله نهایی پیش رفته‌اند و هزینه‌های اولیه انجام پذیرفته است. 
در این مرحله به سبب مساعد نبودن شرایط اجتماعی و خاص و ویژه بودن پروژه «سی»، به صلاحدید و پیشنهاد «همایون شجریان»، در جلسه‌ای فوری با حضور «سهراب پورناظری»، «حسن معجونی»، «تهمورس پورناظری» (مدیریت پروژه) و «محمدرضا حسین زاده» (مدیریت تولید) و در نهایت تمامی عوامل سی، با مشورت و تصمیم جمعی، این پروژه به حالت انتظار درآمد تا در زمانی بهتر و در روزگاری مهربان‌تر، با دلی خوش‌تر و اذهانی سبک بال‌تر در روزگاری که مردمِ شریف این مرز و بوم غم‌ها و نگرانی‌های معیشتی کمتری نسبت به حال و آینده خود داشته باشند و زمین و زمان محکم‌تری زیر پایشان باشد به مرحله‌ اجرا درآید.»
این اتفاق با واکنش‌های مختلفی از سوی کاربران فضای مجازی مواجه شد. در زیر همین پست، کاربران نوشته بودند: «شما اگه راست میگی و میدونی مردم اوضاع معیشتی‌شون نگران کننده‌ست و دل‌شون خوش نیست، اجراتون رو رایگان کنید تا مردم ساعاتی رو دور از دغدغه‌های زندگی‌شون باشن و لذت ببرن، نه اینکه کلا کنسل کنید»، «زنده باد همدلی و ایستادگی شجریان‌ها»، «من همیشه به شما احترام خواهم گذاشت... اما آیا بهتر نیست برای بهتر کردن معیشت مردم، به‌جای اینکه کنسرت یا انتشار آلبوم زیبایی را کنسل کنیم و همان دلخوشی کوچک و کوتاه گذر را که برای خیلی‌ها بیشتر از این‌ها ارزشمند است، ازشون بگیریم و منتظر باشیم معیشت زندگی‌شون بهتر بشه، حال‌شون خوب بشه، بعدا ما تلاش کنیم که حال‌شان را بهتر کنیم؟؟ شاید هیچ‌گاه حال‌شان خوب نشود و همین دل‌خوشی کوچک که می‌تونست برای حداقل چندساعت احساس خوشبختی و حال خوب رو بهشون هدیه کنه رو ازشون گرفتیم... آیا بهتر نبود که هرکسی از هر مسیری که میتونه، لااقل سعی‌اش رو بکنه که حال مردم رو خوب کنه و منتظر بقیه نباشه؟»، «همایون عزیز، خوشحالم از اینکه به فکر مردم‌اید و از مردم و حال خوب مردم دَم می‌زنید، اما با اجرا نکردن و به صحنه نبردن این تئاتر کنسرت چه چیزی عاید مردم می‌شود و چه حرکت مثبتی است در بهبود اوضاع اقتصادی و حال دل مردم؟ فکر نمی‌کنید اگر همین تئاتر را با قیمتی کمتر حدود یک چهارم اجرا می‌کردید و تعداد بیشتری مردم می‌آمدند و می‌دیدند لااقل حال دل‌شان بهتر می‌شد؟؟ شما که مدعی و حامی مردم می‌پندارید خودتان را، فکر می‌کنم اینقدر متمول و مستطیعید که با این پول و بلیط‌ها نه شاه می‌شوید و نه گدا و البته می‌توانید نیت خیر خود را در جهت خوب شدن حال دل مردم نشان دهید». 
پیش از این هم سیروان خسروی کنسرت خود را در تهران لغو و در اینستاگرامش اعلام کرده بود: «وقتى می‌بینم که کمر مردم زیر بار مشکلات شکسته شده و من هم مثل تمام جامعه شرایط روحى نابسامانى دارم، وقتى میبینم که تمام کسب و کارها تعطیل شده و نان‌آورِ خانواده چیزى جز شرمندگى به خونه‌ش نمیبره، من هم کنسرت تهران رو لغو و علاوه بر از دست دادن سود ١٢ سانس کنسرت ، ١۵٠ میلیون تومان خسارت کنسلىِ اجرا به سالن پرداخت می‌کنم، ولى شرفم رو به منافع شخصى خودم نمی‌فروشم».
حالا این این سوال مطرح می‌شود که برای همدردی با شرایط معیشتی و اقتصادی مردم چه راه بهتری جز لغو کردن این پروژه‌های فرهنگی که چند ساعتی باعث رهایی مردم از دنیای پردردسر و روزمره هستند، وجود دارد؟ شاید بهتر باشد چند سال پیش را به خاطر بیاوریم؛ کیهان کلهر، نوازنده و موسیقیدان برجسته کشور، با هدف ترویج موسیقی سنتی و اصیل ایرانی و حمایت از علاقه‌مندان به موسیقی در مناطق محروم ایران، کنسرت‌های رایگانی را در این مناطق برگزار کرد.