امید

در دهه 90 میلادی، زمانی که طالبان حکومت می‌کرد، زنان افغان از زندگی اجتماعی خود محروم شده بودند. امکان رفتن به مدرسه از آن‌ها سلب شده بود. بدون حضور یک مرد، آن‌ها حتی اجازه پیاده‌روی در شهر را نیز به تنهایی نداشتند.

از سال 2001 و با خروج گروه افراطی اسلام‌گرایان، وضعیت حقوق زنان در افغانستان بهبود یافته است. هرچند، نگرانی‌هایی در ارتباط با خشونت جنسیتی علیه زنان و عدم به کارگیری آن‌ها در محیط‌های سیاسی وجود دارد.

راننده‌های خارج شهر گاهی اوقات به این دوچرخه‌سواران ناسزا می‌گویند. کاپیتان تیم نیز در اثر یک سانحه دچار مصدومیت از ناحیه کمر شده است. این مصدومیت زمانی پیش آمد که یک موتورسوار سعی داشت او را از پشت سر بگیرد.

عبدول صدیق صدیقی، مربی تیم و رئیس فدراسیون دوچرخه‌سواری افغانستان است، می‌گوید: «این‌ها همان افرادی هستند که اجازه نمی‌دهند فرزندانشان به مدرسه بروند.»

ملیکا یوسفی یکی از اعضای تیم دوچرخه‌سواری است. او می‌گوید: «مربی تیم مانند یک سپر محافظ برای ما است. اگر او نباشد، ما نمی‌توانیم دوچرخه‌سواری کنیم.»