امید

اعظم طالقانی با تاسیس موسسه اسلامی زنان به عنوان یک نهاد مدنی در کنار جامعه زنان انقلاب اسلامی به عنوان یک حزب سیاسی اگرچه اولویت اولش توانمند سازی زنان و کارآفرینی برای آنان بود اما در قالب این موسسه اهداف محیط زیستی را در مناطق محروم دنبال می کرد.شاید برای خوانندگان این یادداشت جالب باشد که دختر آیت الله طالقانی خطر شکار بی رویه پرنده ای با نام "هوبره"  را سالیان پیش یعنی اواخر  دهه 70 اعلام کرده بود. هوبره پرنده ای از تیره درناسان و گونه ای در خطر انقراض، نیمه مهاجر است، تعدادی از آنها آبان ماه از روسیه و كشورهای شمالی به ایران و جنوب دشت داراب در استان فارس مهاجرت می كنند كه عواملی مانند شكار بی رویه، تخریب زیستگاه ها و ناامنی موجب نابودی و فرار آنها از منطقه می شود. از بین رفتن گیاهان یكی دیگر از عوامل تهدید این پرنده ارزشمند است زیرا هوبره آب نمی نوشد و آب مورد نیاز بدن خود را از گیاهان و غذاهایی مانند انواع حشرات، بذر گیاهان و توت هایی كه می خورد، تامین می كند.

هوبره در زمان ساخت آشیانه و زاد و ولد نسبت به مزاحمت های انسانی بسیار حساس است بنابراین توسعه كشاورزی و جاده سازی ها و حتی ساخت دكل های برق در بیابان هم تهدیدی برای این پرنده است.

اعظم طالقانی  در قالب موسسه اسلامی زنان  در سال 79 طرح ' توانمند سازی جوامع محلی برای جلوگیری از شكار بی رویه هوبره ' را در روستای قلاتویه واقع در بخش فورگ شهرستان داراب در جنوب استان فارس آغاز كرد كه در نخستین جشنواره تجربیات موفق سمن های محیط زیستی جزو طرح های برتر معرفی شد.

حساس كردن جوامع محلی برای كاهش تهدیدات هوبره، توانمنمد سازی جوامع محلی برای جلوگیری از شكار بی رویه ، جمع آوری اطلاعات عمومی درباره  هوبره و انواع آن و خصوصیات ذاتی و پراكندگی آن در جهان و زیستگاه آن، انواع آموزش در رابطه با محیط زیست و دعوت از كارشناسان و شناساندن این پرنده به جوامع محلی و ایجاد حساسیت برای حفظ آن و پرروش افرادی به عنوان همیاران محیط بانان برخی از اهداف و اقدامات طرح اعظم طالقانی بود كه برخی از آنها با موفقیت انجام شد.

اعظم طالقانی در روستای داراب دوره های آموزشی برای جوامع محلی برگزار کرد، همچنین  یك تعاونی برای اهالی منطقه ایجاد كرد تا در قالب آن نسبت به معیشت جایگزین مانند خیاطی یا كشاورزی برای اهالی باشد.

او تمامی این فعالیت های محیط زیستی را برای روستاهای محروم زمانی انجام داد که سازمان محیط زیست در دولت احمدی نژاد نه تنها حمایتی از این نوع فعالیت ها نمی کرد بلکه بعضا مانع تراشی هایی هم انجام می داد.اما در زمان ریاست خانم ابتکار از اینگونه فعالیت ها حمایت شد.

اعظم طالقانی در تمامی دوران زندگی خود اگرچه خود با ناملایمات فراوانی رو به رو شده بود اما همچنان با امید و با تکیه بر نهاد مدنی که خودش آن را ایجاد کرد توانست در محروم ترین نقاط کشور منشا تحولات مهمی باشد که آثارش را امروز می بینیم.روحش شاد.