امید

حال که نتایج مرحله دوم انتخابات نیز اعلام شده است، ارزیابی شما از ترکیب مجلس دهم  چیست و چه جریانی اکثریت و چه جریانی اقلیت خواهد بود؟
تا شکل نگرفتن فراکسیون‌های مجلس دهم، شاید جواب دادن به این سؤال، به آسانی میسر نباشد. اما آنچه که به ائتلاف فراگیر اصلاح‌طلبان و حامیان دولت  تحت عنوان فهرست «امید» مربوط می‌شود، مجموعه دوستانی است که با حمایت ائتلاف مذکور به مجلس دهم راه یافته‌اند که در قالب فراکسیون امید، متشکل خواهند شد و در صورت اعلام آمادگی دیگر منتخبان همچون اصولگرایان میانه‌رو یا مستقلان،‌ این فراکسیون دربردارنده این طیف از منتخبان نیز خواهد بود. از سوی دیگر، جریان اصولگرا‌ و طیف‌های درون این جریان، تاکنون مشخص نکرده‌اند که آیا تصمیم گرفته‌اند مجموعاً به عنوان رقیب فراکسیون «امید» و در قالب «رهروان ولایت» با محوریت دکتر لاریجانی ظرفیت‌های خود را در مجلس آینده سازماندهی کنند یا خیر. به نظر می‌رسد منتخبان راه یافته جریان اصولگرا در دو مرحله انتخابات، در بیش از یک فراکسیون سازماندهی خواهند شد. از سوی دیگر،‌ تعداد قابل توجهی از منتخبان گرایش سیاسی خود را مستقل اعلام کرده‌اند. هنوز معلوم نیست که آیا این نیروها نیز در قالب یک فراکسیون تعریف شده به نام مستقلان فعالیت خواهند کرد یا خیر. اما  فراکسیون «امید» که در مجلس دهم اکثریت تعیین کننده‌ای را به خود اختصاص داده است، پیشاپیش سازمان آرایش سیاسی خود را تعیین کرده و منتخبان فهرست «امید» اساسنامه فراکسیون خود را طی جلسات مختلف کارشناسی،‌ مورد بحث و تبادل نظر قرار داده‌اند و طی روزهای آینده هیأت مؤسس موقت این فراکسیون،‌ تشکیل جلسه خواهد داد. صرفنظر از این پیکربندی فراکسیونی مجلس دهم، به نظر می‌رسد قوی‌ترین و منسجم‌ترین فراکسیون در تداوم ائتلاف هفت اسفند 94 و 10 اردیبهشت 95 فراکسیون «امید» خواهد بود. احتمالاً یک یا دو فراکسیون اصولگرا خواهیم داشت و در صورت تصمیم مستقلان نیز تشکیل چنین فراکسیونی دور از انتظار نیست. باوجود همه اینها، تا قبل از 8 خرداد، سپری شدن روزهای آغازین شروع به کار مجلس و نهایی شدن فرآیند تعیین تکلیف آرایش سیاسی نیروهای آن، امکان ارائه یک تصویر گویا و کارآمد وجود نخواهد داشت. با اطلاعاتی که من دارم، آنچه مسلم است،‌ این است که در دو مرحله انتخابات اخیر، قوی‌ترین و تعیین کننده‌ترین  فراکسیون که در شرف تشکیل و تکوین است، فراکسیون امید خواهد بود که به طور طبیعی، در تصمیم‌گیری‌های مهم مجلس آینده نقش غالب را خواهد داشت.
رویکرد فراکسیون امید نسبت به سایر فراکسیون‌ها چگونه خواهد بود؟
با توجه به خط‌ مشی فراکسیون امید،‌ این مجموعه بنا دارد با تعامل اخلاقی، شفاف و سازنده و با به رسمیت شناختن فراکسیون یا فراکسیون‌های رقیب، به گونه‌ای رفتار کند که برخلاف دو مجلس قبلی، به صورت تعاملی و مشارکتی، همه ظرفیت‌های سیاسی مجلس، متناسب با وزن هر کدام در داخل مجلس و پایگاه اجتماعی و سیاسی که در کلیت جامعه دارند، در شکل دادن به رویدادها و تصمیمات مهم مجلس دهم دخالت داشته باشند. از این جهت فراکسیون امید به دنبال حذف دیگران و انحصارطلبی نخواهد بود.
فهرست امید متشکل از اصلاح‌طلبان، اعتدالیون و برخی اصولگرایان میانه‌رو بود. این ائتلاف به نظر شما تداوم خواهد یافت یا درون مجلس دچار انشقاق خواهد شد؟
استراتژی ائتلاف، تداوم و حتی تحکیم و تقویت همگرایی صورت گرفته در جریان انتخابات اخیر، برای ماه‌ها و مقاطع پس از انتخابات است. آن طور که مردم می‌دانند، ائتلاف امید نه تنها اصلاح‌طلبان و حامیان دولت را در بر گرفته بود، بلکه فراتر از این دو حوزه همگرا و هم هدف، تعداد قابل توجهی از چهره‌های اصولگرای معتدل همراه با دولت را نیز در بر داشته است. پیش‌بینی من این است که گرایش غالب فراکسیون امید، تداوم، تقویت و تحکیم این ائتلاف است که در صورت عملیاتی شدن کامل این رویکرد، شاهد روابط و مناسبات نوین، عصر جدید و گفتمان تازه‌ای بین گرایشات سیاسی درون نظام در فضای آینده مجلس و کشور خواهیم بود.
نسبت فراکسیون «امید» با دولت چگونه خواهد بود؟
راهبردهای انتخاباتی ائتلاف، تقویت امید به آینده، صیانت و تحکیم آرامش جامعه و حرکت به سمت رونق اقتصادی بود. در این مسیر، مجلس دهم و دولت نیز با نصب‌العین قراردادن اصول و مبانی و سیاست‌های اساسی اقتصاد مقاومتی‌ و تلاش برای کاهش آسیب‌های اجتماعی بیماری‌هایی مانند اعتیاد، حاشیه‌نشینی و بیکاری متفق‌القول هستند.
براساس تجربه یکصد ساله اخیر کشور، معتقدم هر زمان که انسجام ملی و همگرایی با ضریب بالا میان سطوح مختلف ظرفیت‌های سیاسی و اجتماعی کشور وجود داشت، حتی اگر کشور از حیث دسترسی به دیگر منابع توسعه اقتصادی با مشکل مواجه بوده، اما کار توسعه کشور سریع‌تر و ایمن‌تر طی مسیر کرده است. از این رو خوشبین و امیدوار هستم که مجلس دهم این نوید همراهی و همکاری با دولت را به جامعه منتقل کند، البته با نصب‌العین قرار دادن روح اصل 57 قانون اساسی که قوای سه‌گانه را مستقل از یکدیگر تعریف کرده است. طبیعتاً مجلس آینده نیز همچنان که به مشترکات با دولت همراهی خواهد داشت، غافل از نقش نظارتی و حساب پس‌گیری خود نخواهد بود، بلکه شریک مشفق، منضبط، هوشمند و کنترل کننده خواهد بود که این امر نیاز واقعی امروز نظام جمهوری اسلامی ایران است.
به نظر شما رویکرد فهرست امید با سایر فراکسیون‌های احتمالی چگونه خواهد بود؟ مثلاً آیا در تعیین هیأت رئیسه با سایر فراکسیون‌ها تعامل و گفت‌وگو خواهد شد؟
حتی اگر فراکسیون امید به لحاظ عدد، بی نیاز از تعامل و رایزنی با سایر فراکسیون‌ها باشد، اما در اجرای یکی از جهت‌گیری‌های راهبردی خود مبنی بر کمک به شکل‌گیری مجلس مشارکتی و پرهیز از حذف اقلیت، پیش‌بینی من این است که به این مهم خواهد پرداخت و دامنه تعامل و رایزنی با سایر ظرفیت‌های مجلس را به بیرون از حوزه اصلاح‌طلبان و حامیان دولت توسعه خواهد داد.
بیشترین اشتراک نظر بین دو جریان عمده سیاسی کشور، در حوزه‌های اقتصادی و اجتماعی است. به نظر می‌رسد مجلس دهم در مقام پاسخگویی به مطالبات مردم بنادارد در این دو حوزه، فعالیت خود را متمرکز کند که در این صورت، کمترین مناقشه در مجلس به وجود خواهد آمد.
درباره انتخاب هیأت رئیسه مجلس چه نظری دارید؟
انتخاب ریاست مجلس دهم، به همه نمایندگان مجلس مربوط می‌شود، ما که نماینده نیستیم، نباید به جای نمایندگان صحبت کنیم. اما طبیعی است که اعتماد اکثریت مردم به فهرست اتئلاف امید که بارزترین نمود آن در تهران مشاهده شد،‌ نباید مورد غفلت قرار بگیرد. از این رو، من به عنوان یک شهروند و فعال سیاسی و رأی‌دهنده به فهرست امید می‌گویم که به تحقق مطالبات خود امیدواریم و یکی از مطالبات ما،‌ انداختن طرحی نو در روابط و مناسبات مجلس و دولت است تا شاهد جهت‌گیری‌های کارآمدتر و نمادهای متفاوتی در مجلس دهم در قیاس با دو مجلس گذشته باشیم.
طبیعی است که ما رأی‌دهندگان، انتظار داشته باشیم که نمایندگان ما در مجلس شورای اسلامی و سرلیست ما در تهران یعنی آقای دکتر عارف، فارغ از زد و بندهای غیرشفاف سیاسی،‌ شانه از زیر بار این خواسته رأی‌دهندگان خالی نکنند. البته تأکید می‌کنم که تصمیم نهایی را اکثریت نمایندگان مجلس خواهند گرفت.