امید

به گزارش امید به نقل از سلام نو،حجت‌الاسلام محسن رهامی در خصوص دیدگاه امام در خصوص حجاب گفت: امام خمینی در خصوص حجاب به طور کامل در رساله خود توضیح داده‌اند و گفته‌اند که غیر از صورت و دست ها تا مچ، بقیه اندام زن باید پوشانده شوند. از طرف دیگر شهید مطهری در کتاب خود نوشته است که در مساله حجاب، اختلافی بین فقها نیست و تمامی آنان بر حدود حجاب توافق نظر دارند.

این حقوقدان ادامه داد: اما این امر که آیا دولت مکلف است که خود را در این امو مسئول بداند یا خیر، مسئله ی دیگر است که اخیرا آقای دکتر روحانی هم مسائلی را راجع به آن مطرح کرده است. بنده فکر می کنم به جای دخالت دولت در مقوله ی حجاب، باید امور فرهنگی را مد نظر قرار داد. مثلا فواید حجاب و مضرات نافرمانی از آن را برای جامعه مطرح کرد تا مردم خود انتخاب کنند که آیا حجاب داشته باشند یا خیر.

این پژوهشگر دینی افزود: این نوع برخورد، همانند برخورد پیامبر در صدر اسلام است. همچنین در قرآن هم احکام به صورت تدریجی مطرح شدند و پیامبر اسلام هم این احکام را به صورت تدریجی برای مردم بازگو و مردم را برای پذیرش آن آماده می‌کرد.

رهامی در ادامه تاکید کرد: باید بدانیم که انجام چنین کاری عملا توسط دولت و همچنین اجباری کردن آن، نتیجه ی عکس را به همراه داشته و ربطی هم به فتوای فقهای دین ندارد. این تدبیری است که باید حاکمان بیاندیشند تا چگونه مردم را به این سو سوق دهند.

دبیر کل انجمن اسلامی مدرسین دانشگاه‌ها اذعان داشت: هنگامی که صاحب قدرت امری را به مردم اجبار می کند، معمولا در آن مورد نوعی مقاومت رخ می دهد. در واقع باید گفت که دولت نباید به طور مستقیم در این مورد دخالت کند و باید آن را به دست حوزه های تربیتی و پرورشی در جامعه بسپارد تا آنها مردم را به این سو تشویق کنند.

وی ادامه داد: آماده سازی ذهنی امری است که مقاومت مردم را از بین می برد و بستر جامعه را برای پذیرش آن آماده می سازد. نه تنها حجاب بلکه تمامی احکام دیگر هم این گونه هستند. هر گاه دولت مستقیم وارد شود، مردم به صورت کاملا طبیعی مقاومت از خود نشان می‌دهند و اگر علنی نباشد و به صورت غیر علنی اقدام شود قطعا نتیجه ی بهتری را به همراه خواهد داشت.

این استاد دانشگاه در پایان  گفت: قبل انقلاب هم بسیاری از مردم چه در تهران چه در شهرستان بدون هیچ اجباری حجاب داشتند. در حالی که آزادی برای بی حجاب بودن را حکومت به آنها داده بود. عده ی دیگری هم بودند که علاقه ای به حجاب نداشتند و آن گونه که می خواستند در جامعه حاضر می شدند. در کل باید گفت برای رسیدن جامعه به حجاب باید اقدامات تدریجی انجام داد و حکومتی و قانون دولتی توان چنین کاری را ندارند.