امید

به گزارش امید به نقل ازمهر، معاون علمی رئیس جمهور افزود: ما دانشگاه نفتی داریم که تمام پول خود را از دولت می‌گیرد تا فارغ‌التحصیلان آن، کارمندان دولت شوند. این همان چیزی است که در اقتصاد به عنوان «نفرین منابع» می‌شناسیم.

 

وی در ادامه بیان کرد: ما مدیران نفتی فکر می‌کنیم اگر پست‌مان را از دست دهیم، می‌میریم. این شرایط زندگی کردن در کشوری است که مغز پایه اقتصاد نباشد و آدم‌ها به درآمد حاصله از فروش نفت فکر کنند، در نتیجه نوآوری‌های خود را از دست می‌دهند و بچه‌هایی تربیت می‌کنند که کارمند دولت باشند؛ به جای آنکه به کارآفرینی بپردازند.

 

ستاری‌فر به نقش دانش در توسعه صنایع دستی اشاره و بیان کرد: من شنیده‌ام که سفالگران لالجین به خاطر وجود سُرب در لعاب‌شان، نمی‌توانند کارهای خود را صادر کنند. این مشکل راه‌حل دارد. ما با شناسنامه‌دار کردن آثار خود با روش‌های مدرن، استانداردسازی، تشخیص سلیقه مخاطب، برندسازی، ایجاد بانک اطلاعاتی از استان‌ها و مشاهیر و شبکه‌سازی کردن می‌توانیم به ارتقای کیفیت و رشد صادرات خود در بخش صنایع دستی فکر کنیم.

 

معاون علمی رئیس‌جمهور با طرح این سوال، گفته‌های خود را ادامه داد: مگر ۲۰۰ سال پیش فناوری ما چطور منتقل می‌شد؟ مگر نه اینکه از روش سینه به سینه و استاد ـ شاگردی استفاده می‌کردیم. حالا این روش کمرنگ شده و هیچ مکانیسم روشنی برای انتقال فناوری در حوزه صنایع دستی وجود ندارد.

 

وی با اشاره به اینکه ۲۰ سال پیش شرکت‌های نفتی حرف اول را در سطح دنیا مطرح می‌کرده‌اند و حالا موسساتی چون گوگل، مایکروسافت و فیسبوک، گفت: این موسسات فکر دارند، مغز دارند؛ اینها آینده‌ای است که ما باید به آن نگاه کنیم. آینده ما در چاه نفتی نیست. اشتغال فارغ‌التحصیلان در همه رشته‌های علوم انسانی اهمیت دارد. ما در معاونت علمی ریاست جمهوری یک ستاد فناوری تاسیس کرده‌ایم که در زمینه تجاری‌سازی علوم انسانی از پویا نمایی، بازی یارانه‌ای و صنایع دستی فعالیت می‌کنند.