امید

به گزارش امیدنامه ،نظر اهالی این خیابان را درباره این نامگذاری پرسیدیم.

«آقای شجریان اسطوره موسیقی سنتی ایران هستند. کم‌ترین کاری که از دست همه مردم برمی‌آمد این بود که یک خیابان به نام ایشان نامگذاری شود.»
این جمله را یکی از اهالی خیابان فلامک شمالی در مورد خسروی آواز ایران، محمدرضا شجریان بیان کرد.
بعد از منتشر شدن خبر تغییر نام خیابان فلامک شمالی و جنوبی به نام  محمدرضا شجریان در سراسر رسانه‌های کشور، بخش‌های مختلفی از جامعه اعم از بازیگران، هنرمندان، افراد سیاسی و ... نسبت به این خبر واکنش نشان دادند. واکنش‌ها همراه با ابراز خوشحالی از شنیدن این خبر و گاه با نقد این تصمیم شورای شهر بود.
فاطمه معتمدآریا، بازیگر سینما و تلویزیون نام گذاری خیابان های پایتخت با نام هنرمندان را یک کار خردمندانه دانست و گفت: با این تصمیم احساس کردم این شهر پشتوانه فرهنگی دارد.
اما ستاره اسکندری در خصوص تغییر نام خیابان‌ها به نام هنرمندان، عنوان کرد: نامگذاری مراکز فرهنگی را به خیابان‌های شهر ترجیح می‌دهم.
بنابر صحبت‌های اهالی شهرک غرب و ساکنان خیابان فلامک، محمدرضا شجریان در قلب و ذهن مردمان ایران از چنان جایگاهی برخوردار است که بسیاری از مردم این اقدام شورای شهر را موجه و برجسته می‌خوانند. به قول یکی از ساکنان این خیابان: «هنر شجریان ملی است، هنر شجریان جاودانه و مانا است.»
هنرمندان علاوه بر بعد هنری خود در میان آحاد جامعه از یک بعد اجتماعی تأثیر گذار نیز برخوردار هستند. شجریان نیز از همان آدم‌های تأثیرگذار در جامعه‌ایست که کنش‌های اجتماعی‌اش در هنرش نیز متجلی است. در همین خصوص یک مرد جوان می‌گوید: هنر شجریان به‌منزله واقعیت اجتماعی و متبلور نیازهای جامعه ایرانی است. ایشان مشقت بسیاری را برای حفظ موسیقی سنتی ایران تحمل کرده‌اند.
فرد دیگری که از ساکنان خیابان فلامک جنوبی است، در مورد نامگذاری خیابان‌ها به نام هنرمندان می‌گوید: هنرمندان هر کشوری از فرهنگ مردم بهره می‌گیرند. نامگذاری خیابان‌ها به نام افراد فرهنگی و هنری چهره‌ی شهر را تغییر می‌دهد و اهمیت هنر و فرهنگ را برای غیر از ایرانی‌ها مشخص می‌کند.
یک زن جوان در پاسخ به این پرسش که نظر شما در خصوص نامگذاری یک خیابان به نام استاد شجریان چیست، می‌گوید: شاید نامگذاری یک خیابان به نام شجریان جزو بهترین تصمیم‌های شورای شهر باشد. اما بهتر است که تاریخچه‌ای از بزرگان نیز در کنار نامشان نصب شود تا عموم مردم با آن‌ها آشنایی پیدا کنند.
فرد دیگری نیز اقدام شورای شهر را نیکو می‌خواند و می‌گوید: نامگذاری یک خیابان یا اماکن عمومی به نام هنرمندان و برجستگان آن کشور در همه جای دنیا رایج است. این کار نشان می‌دهد که تا چه میزان هنرمندان برای کشوری با پیشینه فرهنگی و هنری طولانی اهمیت دارند و از چه جایگاهی میان مردم و مسئولان آن برخوردار هستند. این اقدام شورای شهر تهران جای تقدیر و تشکر دارد.
یکی از ساکنان خیابان فلامک در مورد تغییر نام خیابان فلامک به نام شجریان می‌گوید: ای کاش شورای شهر خیابان اصلی‌تری را در مرکز تهران به نام ایشان می‌کرد.
محمدجواد حق‌شناس، رییس کمیسیون فرهنگی و اجتماعی شورای شهر تهران در مورد علت نامگذاری خیابان‌های شهر به نام نامدارن فرهنگی، گفت: شورای شهر تهران در مورد تمام اين طيف‌های نخبگان مطابق نظرات متوليان آن مشورت كرده‌ است. برای مثال در مورد بازيگران با خانه هنرمندان و خانه تئاتر يا در مورد شعرا با خانه شاعران هماهنگ بوده است. جالب است که بدانید در بسياری از موارد خود اين مراكز به ما پيشنهاد نامگذاری معابری به نام بزرگان هنر اين مرز و بوم را دادند.
به گفته‌ حق‌شناس نامگذاری 12 معبر به نام شعرا، به پيشنهاد هيات ‌مديره خانه شعرا در سال گذشته بود كه به تصويب رسيد.
رییس کمیسیون فرهنگی و اجتماعی با بیان اینکه شورای شهر پيگير نامگذاری مجموعه‌ای از خيابان‌ها به نام شعرای معاصر بود، عنوان کرد: پيشنهاد خانه شعرا 25 نام بود اما از آنجايی كه نام شعرايی همچون حسن حسينی، قيصر امين‌پور، ملك‌الشعرای بهار و... پيش از اين روی خيابان‌های شهر نامگذاری شده بود، نام‌های باقی مانده شعرا روی خيابان‌های تهران نامگذاری شد.
وی در ادامه افزود: در اين بين يكی از ملاحظاتی كه همواره سعی در پاسخگويی به آن داشتيم اين بود كه چرا تا فوت افراد و شخصيت‌ها صبر می‌كرديم و بعد از فوت‌شان خيابانی به نام آنها نامگذاری می‌شد كه به نوعی مرده‌پرستی بود برای همين تلاش شد تا زمانی كه چهره‌های ملی و شخصيت‌ها در قيد حيات هستند چنين اتفاقی رخ دهد و منشأ اثرگذاری در جامعه باشد.